Популаризацијата на целиот концепт на постење во исхраната создава и повеќе различни правци на постење, едни тераат ограничено хранење во кое комплетната количина на дневни калории ги внесуваш во одреден временски рок, пример од 6 до 8 часа.
Поинаква програма, под името 5:2, предвидува 5 дена во неделата јадење регуларни количини храна, и потоа два дена постење, со внесување на минимални количества храна. Како секој добар нутриционистички тренд и овој не е сериозно научно истражен, меѓутоа аргументот на неговите поддржувачи е дека и онака "од еволуциска перспектива, очигледно е дека нашите предци не јаделе по три оброци на ден, плус грицки и ужинки."
Експериментот на Мат Матсон, невролог од американскиот Национален институт за стареење, со 5:2 постењето покажува дека луѓето кои биле на овој режим ослабеле повеќе отколку контролната група која е држена на ниско-калорична исхрана. Испосниците исто така задржале повеќе мускулна маса и имале подобри резултати на тестовите за шеќер во крвта.
Друга студија во која се вклучени прекумерно дебели возрасни луѓе, ја истражува диетата со постење преку еден ден (денес јадеш регуларно, утре цел ден не смееш да внесеш над 600 калории). Испитаниците освен што слабеат, имаат намален холестерол, крвен притисок, триглицериди и инсулин. Главен проблем во спроведување на студијата е големиот број учесници кои се откажале, околу 20% од тие што почнале не можеле до крај да ја истераат диетата.
Луѓето запознаени со концептот на постење, објаснуваат дека чисто кориснички тој е попривлечен од останатите видови слабеење, заради минималните процедури и правила за негово спроведување. Па бидејќи не мораш секој ден да бркаш конкретна исхрана или калории, и самото трпење на диетата полесно се поднесува.
