Инцидентот се случил во Вејкфилд, во западен Јоркшир. Четири деца биле суспендирани од средно училиште за наводно „сквернавење“ на копија од Куранот. Раководството на училиштето веднаш се сретнало со локалните муслимански лидери за да ги смират. Се вклучила и полицијата. Соопштила дека блиску соработува со школото во врска со овој „загрижувачки инцидент.“
Што поточно се случило таму? Дали тоа толпа исламофобни вагабонти запалила куп Курани? Влегле некаде, оштетиле нечија приватна сопственост? Не. Според ББЦ, „некои од страниците биле извалкани.“ Книгата не била палена, шутирана. Полицијата соопшти дека првичната истрага сугерира дека е сторена мало „оштетување на текстот“.
„Ученици суспендирани за нанесување мала штета на книга? Па нели тоа го прават сите ученици? Кога ќе помислам на сите грозотии кои ние ги пишувавме и цртавме по нашите тетратки и учебници, па и на копија од Библијата, па не бевме суспендирани. А бевме во католичко училиште!,“ се присеќа Брендан О' Нил во Спектатор.
Британија нема закони за бласфемија. Ги укина во 2008 година што беше голема победа за слободата на мислата и говорот. Но, идејата за „бласфемичност“ сега повторно се враќа, завиткана во борба против „исламофобијата.“
Треба да си многу храбар човек за да се шегачиш со исламот во Британија од 21-от век, вели O'Нил. Можеш да завршиш суспендиран од школо, како учениците од Вејкфил, или суспендиран од работа, како гимнастичарот Луис Смит, или да се најдеш на црна листа на универзитетските кампуси, како што ѝ се случи тоа на иранската дисидентка и феминистка Маријам Намази.
„Треба да се потсетиме дека слободата на говорот ја вклучува и слободата да се критикува исламот. Третирањето на „непочитувањето“ на исламот како злосторство не е само тежок напад на слободата на говорот – тоа и ги понижува нашите сограѓани муслимани со тоа што ги издвојува како заедница која бара посебна заштита од слободна и отворена дискусија. Го криминализираме слободното изразување и ги инфантилизираме муслиманите кога ја цензурираме критиката на исламот. Овој „Курангејт“ треба да биде повик за будење за тоа колку нелиберална и опасна станува крстоносната војна против „исламофобијата“, пишува О'Нил.
