Уште, како што се вели, не се оладиле жртвите од терористичкиот напад во Париз од петокот, не се ни идентификувани, а на интернет се појавија колажи со фотографии со муслимани од Газа до Канада со натпис во рацете: "Нот ин му наме". Во исто време, минута плус-минус, за злосторот во француската престолнина се огласија, со еднаков став, оџите од Загреб, милијардерите од Саудиска Арабија, суверените држави со муслиманско мнозинство и Башар ал-Асад, се уште легитимниот претседател на Сирија, државата од која доаѓа барем еден од напаѓачите и заради која, наводно, е пукано по рестораните, концертните сали и околу фудбалскиот стадион во кој се играше пријателскиот натпревар меѓу Франција и Германија.
Зухеир, францускиот граѓанин и муслиман, не се фотографираше со натписот "Нот ин му наме". Ниту имаше време, потреба, веројатно ни сила по ноќта на масовни убиства; ноќта која би била полоша, пострашна и покрвава кога тој не би ја вршел одговорно својата работа, една од оние работи наменети за емигранти и деца на емигранти од предградието - работа која, секако, не бара некоја големо образование, не е, сигурно не е, нешто посебно платена, но секако е подобро да ја имаш отколку да седиш во некое гето, да зјапаш во празно и да го чекаш проповедникот кој убедливо ќе ти објасни дека од таквиот живот, ете, подобра е смртта на патот на Алах, тука во близина, во центарот на Париз или некаде во песокот на Сирија.
Вратарот на Стад де Франс, Зухеир, го откри бомбашот самоубиец при обидот да влезе на трибините со уредно купена влезница во рацете и експлозивен појас на телото. Токму затоа, најкратко, и бројот на мртви во Париз е далеку помал од она што можеше да биде. Но додека, само ден по масакрот, во медиумите стигаа имиња, презимиња, датумот и местото на раѓање на војниците на Исламската држава на привремено убивање во Европа, за Зухеир не се збореше нешто многу. Како, впрочем, ни за Сафер, келнерот во ресторанот "Каза ностра" кој избегнувајќи ги куршумите, скри две ранети Французинки од сигурна смрт...
... Токму за тоа зборува и Хусеин Кавазовиќ (Реизот на Исламската заедница во БиХ) додека го изразува своето уверување дека француската држава и општество адекватно ќе одговорат на тероризам, но и дека одлучно ќе се спротивстават на остварувањето на намерата на терористите со своите напади да предизвикаат гнев и одмазда кон муслиманите и муслиманските заедници во Европа. Онаа Европа која веќе со децении, едноставно, одбива да разбере дека Зухеир и Сафер можеби се задоволни со тоа што се вратар и келнер, меѓутоа нивните деца ќе посакаат да бидат доктори или професори по книжевност, а шансите да успеат во тоа се далеку помали од оние некаде во гетото да зјапаат во празно и да чекаат проповедникот убедливо да им објасни дека од таквиот живот подобра е, ете, смртта на патот на Алах, тука близу, во центарот на Париз или некаде во песокот на Блискиот и Средниот Исток.
целата колумна на Емир Имамовиќ Пирке, тука
