Руми е најпродаваниот поет во САД и инспирација на куп славни личности. Негови цитати ги „красат“ ѕидовите на социјалните мрежи. Но дали би било така доколку неговите преведувачи на англиски коректно би ги превеле и оние референци во неговите стихови кои имаат експлицитна поврзаност со исламот?

Деновиве во Екатимерини наидовме на сосема краток некролог-информација дека во Атина на 74 години умрел извесен Алексис Мардас, опишан како „еден од најнеобичните ликови“ кои орбитирале околу Битлси. Откачен Грк кој му бил инспирација на Ленон? Ова моравме да го провериме.

Од невини престапи како да каснеш падобранец сред диета, до поголеми кои вклучуваат измами, секс или пари. Најчесто им одолеваме, особено на поголемите. Но кој е подобра личност: оној кој постапува морално додека е искушуван, или оној кој никогаш не доаѓа во таква ситуација?

Годината што ја оставивме зад нас консензуално е прогласена за таква која не сакаме да се повтори. За ретроактивно да се рационализира сето она што му се случи на светот, и што ќе продолжи да му се случува, меѓу другото се посегнува по филмови кои визионерски го претскажале она што денес го живееме, а чии пораки не сме ги сфатиле доволно сериозно. Еден од нив е токму овој.

@NeinQuarterly беше во Скопје во јуни, сега веќе минатата година. По принципот „ај денес - ај утре“ видеото од тој настан до скоро стоеше на некој хард диск. Еве го конечно тука, но не само заради некакво архивирање, туку и заради шармантната комбинација на нихилизам и оптимизам која ја содржи, а која сигурно ќе ни треба и во Новата. Да, таква комбинација е можна. А можеби и нужна.

Во 1959 големиот британски филозоф (малкумина знаат дека во Скопје има улица со негово име), Бертранд Расел, во емисија на Би-би-си требало да одговори на следново прашање: „Што би ѝ порачале на генерацијата која ќе живее 1000 години од денес, за животот којшто сте го живееле, и за лекциите што сте ги научиле?“

Омилена техника е на режисери како Акира Куросава, Сам Пекинпо и Вес Андерсон. Сите тие, сосе нас кои денес можеме да правиме филмчиња во слоу моушн и со обичен телефон, треба да му заблагодарат на човек по име Аугуст Мусгер.

Што би се случило ако среде некоја македонска пустелија забодете знаме и се прогласите за владетел на измислена земја? Ќе можете ли да составите влада? Ќе ви тргне ли економијата? Ќе ви го признаат ли името?

Документарна ТВ серија во која куп познати и помалку познати објаснуваат колку е бизарно да се биде Британец, и тоа (до сега) во тек на две сезони и седум епизоди, без намера да запрат. Ако тие имаат толку многу проблеми, колку ли епизоди би биле потребни за нашите?

Вака-така Дилан сепак одлучи да му се обрати на Нобеловиот комитет, извинувајќи му се што не може да биде на свеченоста на доделувањето „главом и брадом“. А баш сакавме да го видиме со тоа орденот на гради, како одликуван генерал на поетско-музичарската војска.

Дјук Елингтон во неговата автобиографија „Музиката ми е љубовница“ се пофалил дека е најдобриот слушател на музика на свет. И во ова има нешто - како што за да бидеш добар писател прво треба да научиш да читаш туѓи дела, така и за да создаваш музика треба да ги отвориш ушите. Така таа полесно стигнува и до срцето.

На 2 декември Стоунси го издадоа „Тажен и осамен“ (Blue &Lonesome), нивниот прв студиски албум по десет години. На него има 12 песни од блуз генијалци, речиси сите од чикашката сцена.

Хичкок, Кјубрик, Ларс фон Трир...Овие генијални умови за да ги остварат своите режисерски визии често знаеле да си ги малтретираат соработниците. Особено актерките.

Додека Американците го слават Денот на благодарноста, една необична приказна за концерт кој се одржал токму на овој ден пред 40 години, на бенд кој се вика - Бенд.

Навикнати сме класичната музика, особено операта, да се занимава со метафизички теми, метафорично прикажани низ ликови и теми од историјата. Но она што денес изгледа како банална актуелност, утре ќе биде историја. Полна метафизика. 

Кога Уелбек како млад живеел во соба со само еден душек во неа, на ѕидот имал постер од Иги. Овој пак во суровиот но хуман песимизам (да, има и такво нешто) на Уелбек ги препознава и сопствените битки. Двајцата сега се протагонисти на нов филм, кој би требало да ги охрабри сите оние млади уметници кои имаат проблем со себе и со светот.

На прв поглед само мала приказна за исти такви луѓе, кои се обидуваат да живеат едни покрај други, а само кога баш мораат и едни со други. Но кога со одјавната шпица низ салата ќе се распрскаат звуците на „Зборот кој нè навреди“ и гласот на Јосипа, сфаќате дека сте присуствувале на филм со храбра и универзална порака за љубов и почитување, толку мека, а толку проклето потребна.

Славната уметница стана жешка медиумска тема откако нејзиното име се појави меѓу „истечените“ мејлови на Џон Подеста, шефот на претседателската кампања на Хилари Клинтон. Спорниот мејл е покана за вечера во организација на Абрамовиќ, наречена „Готвење на духот“ (Spirit Cooking). Нормално, кога е во прашање таа, ова не звучи како на менито да имало сарма.

Доналд Трамп, чиј лик и дело беа мета на силни иронии, цинизми и сарказми од страна на неговите противници, сепак успеа да влезе во Белата куќа. Ш’о така?

Кој би можел да тврди дека ставањето во туѓа кожа, и согледувањето на работите од негова гледна точка, би можело да штети? Нели токму сочувството и емпатијата нè прават луѓе, а не себични ѕверови? Епа, не баш.

Кога во утринско бунило пакуваш сендвич со онаа проѕирнана фолија и завршуваш заплеткан во куп пластика. Кога само што си ја поминал со метла терасата, дува ветар и повторно го расфрла ѓубрето. Кога конечно си го нашол норвешкиот филм, ама „ноу сабтајтлс фаунд“. Куп мали животни порази, кои најчесто ги надминуваме со пцовка или со блага воздишка. Ама одиме понатаму, затоа што - живот.

Можеби е заради неговиот карактеристичен мустаќ, или е до фактот дека зборувал во афоризми лесни за цитирање, ама Ниче е еден од најзастапените филозофи во поп-културата. Истовремено е и најнесфатениот.

По 38 години, ова ќе биде првиот албум со нова музика на Бери, кој ќе се вика едноставно - „Чак“.

На роденденска забава ден пред доделувањето некој ме праша кој ќе го добие Нобелот за книжевност оваа година. Претпоставката, која и не беше моја туку собрана по некое интернет сокаче, е дека ќе биде Американец, бидејќи последен пат кај нив „се паднала“ пред 23 години. „Можеби Дилан?“, праша некој. „Ааа не“, реков, „нема шанси“.