Дали навистина „Мислејќи на глас“ на Ед Ширан е украдена од Марвин Геј? Колку и песниве да се слични дури и за просечното уво, на суд се бара експертско мислење, од музички Шерлок Холмс.

Ги знаете оние филмови за деца, кои не само сублиминално, туку и апла се всушност за возрасни? Епа ова е еден од нив.

Наместо да ја учат секоја поединечна буква, домородните заедници на Канадскиот Арктик со помош на христијанските мисионери развиле нешто што повеќе личи на систем на кодирање отколку на азбука. 

Дали кога сте се обиделе нешто да напишете сте се почувствувале како мазга што влече невлидлив товар, обидувајќи се со сите сили да извадите од себе нешто што никако не сака да излезе? За сите оние кои потклекнале пред овој напор, има решение - да знаеш дека сето тоа не зависи (само) од тебе.

Инспирацијата зад So Long, Marianne и Bird on a Wire, почина ова лето, на 81 година. Само неколку дена претходно, откако дознал дека е болна, Коен ѝ испратил писмо.

Шест години откако го сними „Тру грит“ со браќата Коен, Бриџис повторно глуми во нео-вестерн, еден од највисоко оценуваните филмови годинава, „Хел ор хај вотер“. Во интервју за Ролинг Стоун тој зборува на повеќе теми, меѓу кои за незгласливата популарност на Дјуд, Дилан и што научил од татка си.

Антонин Дворжак, славниот чешки композитор, бил најпознат по комбинирањето на народна музика од неговата родна земја со романтизмот. Но освен музиката имал и необично хоби - трејнспотинг.

На 27 септември излегува книгата од 500 страници „Роден за трчање“ (Born to Run), во која меѓу другото Брус отворено зборува за депресивните периоди низ кои минувал на почетокот од својата шеста деценија (сега има 66).

Уште од мали нè учат дека „мори“ и „бре“ се навредливи, и никако не смеат да се користат особено за обраќање кон постари. Синан Гуџевиќ, брилијантен како и секогаш, не само што ни ја покажува славната историја на овие „узречици“, туку и дека тие нè спојуваат како балкански културен простор. Бре, бре..

Илјадниците кои од вчера почнаа да се слеваат во Блек Рок во Невада делуваат како квази-хипици, дојдени среде пустина да се издуваат и да избегаат од досадното секојдневие. Но кои сме па ние да им судиме? 

Вчера, 25.08, се навршија 116 години од смртта на големиот германски филозоф. Во текот на последната деценија од животот тој имал секакви здравствени проблеми, меѓу кои и со видот. Итно му била потребна машина за пишување која бара минимум напор. Решението - нешто што повеќе личи на денешен лаптоп, отколку на стандардна машина за куцање од тоа време.

Можеби ова е доказ дека и најтврдокорниот тиранин има слаба точка. Во случајот со Сталин, тоа била класичната музика, и посебно една пијанистка.

Одамна не сме се насмеале од срце, ама низ магла се сеќаваме на моменти кога тоа сме го правеле до задушувачка. Некои отишле и чекор понатаму, па со насмевка на лице заминале на оној свет.

Во книга под истоимениот наслов Маргарет Хефернан ги истражува менталните и емоционалните механизми преку кои одбираме, понекогаш свесно а понекогаш не, да замижиме во ситуации во кои „сме можеле да знаеме, и сме требале да знаеме, но не знаеме, затоа што тоа незнаење нè прави да се чувствуваме подобро“. Знаете за што зборуваме, нели?

Една од сериите за кои најмногу се зборува деновиве, чијшто успех се припишува на „факторот на носталгијата“. 

Десеткратниот добитник на Греми, кој има педесетина албуми со над 200 негови композиции и почесен докторат, во Македонија за многумина стана познат дури откако се сликаше со претседателот, ден по поплавите. Така водата ја однесе и можноста подобро да се запознаеме со човекот, кој освен што одлично дува во труба, има и интересна биографија. Бонус: снимки од концертот.

Стивен Коутс десет години свирел низ Русија со неговиот бенд, а пред четири на бувљак во Санкт Петерсбург наишол на нешто што изгледало како музички албум изрежан на рентгенска плоча. Така почнал неговиот интерес за историјата на овој феномен - пиратирани плочи под име „коски“ или „ребра“ од времето на Студената војна, кои содржеле забранувана западна музика.

Во историјата на музиката имало разни верзии на славните 4 минути и 33 секунди на Кејџ, но колку што знаеме не и ваквa. Ќе си речете тишина си е тишина, ама па жанрот си повлекува.

Германски филм за франкфуртското судење од 1958 на оние кои учествувале во злосторствата во Аушвиц - прво од ваков вид спроведено од германски суд, не според меѓународното право туку според тогаш важечки домашни закони. И покрај моќта на темата, филмот сепак е прилично млак.

Огранокот на американскиот ПЕН центар (Меѓународното писателско здружение) од Њу Ингланд доделува „награди за книжевна исклучителност" на музичари кои се истовремено автори на стиховите на нивните песни. Овогодишни добитници се Том Вејтс и Џон Прајн.

Само што сте станале а веќе се чувствувате изнемоштено? Сите околу вас делуваат ко папсани, без елан, ментално и физички стресени? Не го обвинувајте „современото темпо на живот". Уморот е со нас откако постоиме како вид.

Во викенд изданието на Дневник, во колумна насловена „Документарец што тера на размислување", Влатко Ѓорчев препорачува филм за образованието во САД, кој „се гледа во еден здив", и кој го поставува образованието „како еден од клучните фактори за развој на општеството". Истиот го опишува како актуелен и релевантен за секоја држава, што значи и за нашата. Доволно елементи за филмот внимателно да се погледне.