Едно неделно попладне после концертот на „Прљаво казалиште“’ 80-те години во Загреб, група млади луѓе во спитфаерки и навивачки шалови тргнуваат во Белград на мечот Црвена звезда - Динамо Загреб.

Филм кој најпрвин делува лежерно и метафизички, за полека, како самиот да е направен од водата за којашто зборува, да се прелее во нешто сосема поинакво. 

Некролозите кои излегоа по неговата смрт го опишуваат како „актерот од Игра со волците". Но појавувањето во филмот со Кевин Костнер изгледа било најнеинтересното нешто што го направил овој човек.

Германски филм што треба да го погледне секое дете, за да разбере што значи кога неговите баба или дедо веќе не можат да се сетат кои се самите, и кои се оние околу нив. И секој син или ќерка, кои кога нивните родители ќе станат сенилни ја сфаќаат вредноста на спомените.

На 4.07, на 76 годишна возраст почина Абас Кјаростами, славниот ирански режисер, фотограф и поет, автор на над четириесет филмови. Најпознатиот од нив е токму овој, награден со Златна палма во Кан.

Признаваме, по исходот од референдумот во Британија баравме филм кој би можеле да го поврземе со актуелната ситуација, како некое пророштво или социолошки коментар на британскиот менталитет. Не сме сигурни дека ова е тој филм, ама па е многу, многу забавен.

Почнува како хумористична и благо иронична репортажа за една садо-мазо ниша, а продолжува како крими трилер, со моменти на политички коментар. Да не се гледа ако имате јак скокот.

Нов филм го истражува исчезнувањето на Би Кидуде, 102- годишната источно-африканска пејачка, позната по рапавиот глас, палавата смисла за хумор и љубовта кон цигарите.

На Херцог, заради сиот досегашен кредит, но најмногу заради спокојниот глас и тешкиот германски акцент, однапред му веруваме, дури и кога би направил документарец за ланскиот снег. Но темава е сепак малку поинтересна.

За гејмерите-љубители на играта, филмот правен според „Воркрафт" е долго очекуван проект. Со буџет од 100 милиони долари и куп визуелни ефекти, тој е истовремено и голема надеж за неговите продуценти. За режисерот пак, филмот е поврзан со лични приказни и животни искушенија.

Француски филм, кој почнува како комедија а завршува како драма, чиј наслов посоодветен за наш контекст би бил „Проблемот со името". Затоа што, токму за тоа и се работи.

Кога пишувавме (тука) за „Адамовите јаболка" на Андерс Томас Јенсен се воодушевивме од неговото толкување на библиската приказна за Јов, низ апсурден монтипајтоновски хумор, но и со филозофска задлабоченост. Новиот филм е чекор напред во откаченоста и задлабоченоста, иако не и во гледливоста.

Базиран врз научно-фантастичниот роман на Џ. Г. Балард од 1975, овој филм е критика на модерноста, како изневерено ветување за прогрес и похуман свет. Главен лик и симбол на класно поставеното општество, во кое елитата ги зазема високите катови, а сиромаштијата живее поблиску до дното, е една висококатница, дизајнирана во бруталистички стил.

Филм којшто си игра со локалните стереотипи за различните делови на Франција, но и со генералната идеја на „провинција" и „примитивност". Одлична критика на локал-шовинизмот и на нашиот однос кон „другите“, дури и кога тие живеат само на десетина километри од нас. 

Трае седум часа, и е сниман во еден кадар. Ако трејлерот трае толку, колку ли ќе трае целиот филм?

На што ли ќе се сеќаваме, a што ќе заборавиме како колектив, од она што денес ни се случува, по седумдесет години?

Што знаете за Исланд, освен за гејзери и за Бјорк? После овој филм ќе знаете нешто повеќе, и за неговите широки и убави пејсажи, но и за луѓето што нив ги населуваат.

Во категориите кои вообичаено не привлекуваат толку големо внимание спаѓа онаа за краток документарец, во која оваа година имаше еден интересен, получасовен анимиран филм.

Победник на Берлинскиот филмски фестивал, кој заврши викендов, е италијанскиот документарец „Оган на морето" на Џанфранко Роси, кој зборува за животот на медитеранскиот остров Лампедуза среде мигрантската криза. Но и вон главната фестивалска програма беше прикажан еден интересен филм, токму на оваа тема.

Го гледавте „Обложување на столетието" (осврт тука) и бевте малку ко потресени? Ајде сега како изгледа тоа исто капиталистичко срање на базично ниво, кога сведочите, макар и со посредство на филмска камера, одземање на нечии домови.

Утре (сабота) во Кинотека и следниот ден на Институтот за етнологија и антропологија на ПМФ ќе се одржи меѓународен филмски фестивал со богата програма. Важно: влезот е бесплатен.

Неговиот нов филм „Кoго да нападнеме следен" оваа недела го отвори филмскиот фестивал во Торонто. По тој повод Мајкл Мур за Гардијан уште еднаш ги искажа своите ставови - дека современа Америка е рамна на јужноафриканскиот апартхејд, дека ја подржува Хилари, но и сите јаки жени во уметноста и во политиката. Она што е необично е што филмот е оценет како „весел“ и „оптимистичен“. 

„Слушај ме, Марлон...Ова е делот од тебе кој му зборува на друг дел од тебе. Слушни го звукот на мојот глас и верувај ми. Знаеш дека ти мислам најдобро."

Филм базиран на вистинска приказна за човек што добива писмо од Џон Ленон 34 години откако тоа било испратено, со Ал Пачино во главната улога, и музика од Ленон во позадината. Ќе бевме задоволни и ако во него немаше ништо повеќе од ова.