Има така облачни денови кога нè огрева зрак сонце од тотално банално, но крајно откачено откритие. На пример, дека постои книга со 3000 кастинг кредити на кои вообичаено никој не им обрнува внимание, скриени некаде на крајот од филмските шпици.

Во нашата љубопитност да пребаруваме интересни и нови подкасти на различни теми наидовме на еден кој нè заинтригира со самиот наслов. Се вика „Не го пиј млекото!“ и е посветен на историјата на секојдневните нешта. Првата, значи најпрвата епизода, е за Вевчани и неговиот пасош, како и на историјата на пасошите воопшто.

Јуни 2003 е забележан како датумот кога бил објавен првиот аудио подкаст. Од тогаш овој медиум на безброј начини го има потврдено своето место во медиумскиот простор. Кај нас тој се уште главно се сведува на интервјуа (со видео) или на долги монолози на теми кои се на невладината агенда на продуцентот. А сè што е потребно се лаптоп и микрофон. Добро, и другар што ќе монтира. 

„Молецот“ (The Moth) е подкаст на кој познати и помалку познати луѓе споделуваат свои приказни пред публика во живо. Во пресмешна епизода, новинарот А. Џ. Џејкобс раскажува за една своја работна задача, поради која се нашол гол на страниците на списанието за коешто пишувал.

Звучи неизводливо затоа што и е неизводливо, ама не и невозможно. Се работи за добро увежбана вештачка интелигенција која „преслушала“ илјадници часови епизоди од подкастот на Роган и од говори на Џобс, и двете ги споила во сосема пристојно парче муабет како за вештачка интелигенција.

Во текот на Втората светска војна, млади американски мажи кои не сакале да носат оружје поради верски причини биле повикани да волонтираат за медицинско истражување. Чувствувајќи дека на тој начин сепак ќе го вратат својот долг кон нацијата, тие се пријавиле во нешто кое ќе ги доведе до работ на преживувањето и ќе поттикне дискусии околу тоа дали експериментирањето врз луѓе е секогаш неетично.

Одамна ни се немаше случено нешто да нè помрдне до толку да помислиме дека раскажувањето приказни има уште што да понуди во смисла на мултимедијалност и шареноликост. Покрај сите дигитални технологии, анимации, вакви и онакви ефекти,  излезе дека е доволно да сакаш само малку да си поиграш, излегувајќи од удобната зона на она што го познаваш.

„Чекачка музика“ е онаа што ја пуштаат на линиите на кои обично се јавуваме со жалба, поплака или прашање, и која нè нервира бидејќи колку повеќе трае, толку повеќе губиме од скапоценото време. Еден човек се з’гнал да дознае која е мелодијата што постојано ја слушал кога се јавувал по лекари.

Се викал Алан Бриџ и водел „жешка“ телефонска линија за луѓе кои сакаат да се извинат за своите престапи, грешки и гревови. Нов подкаст во шест продолженија ја раскажува приказната.

Нашиот текст за „бележењето“ од сипаници кое го вршел Коста Цепенков предизвика бројни реакции и коментари. Сепак, за нас најинтересен беше податокот кој го дознавме од проф. д-р Никола Пановски, за случај кој за чудо е недоволно познат во историјата на медицината - пренесувањето на вакцината од Европа во шпанските колонии преку жив човечки синџир на почетокот на 19 век.

Годината која изминува ни помина во знакот на слушањето подкасти и правењето сопствен. Помеѓу најинтересните до кои дојдовме се издвојува еден на историски теми. Ама не онаква историја на „серење мермер“ (цитат од филмот „Амадеус“), туку таква која открива суптилни и често скришни аспекти на животот на обичните луѓе во минатото.

Обожавал кокошки, немал влакна на јазикот и комплетно ја променил историјата на здравството. Неговата приказна треба да послужи како инспирација за моменталниот глобален напор за создавање ефикасна и достапна вакцина за ковид-19.

Стела Нјанзи предавала на елитен универзитет, но во длабоко конзервативната Уганда одбрала малку незгодна тема за проучување - хомосексуалност. Притисоците кои ги трпела од неа направиле необичен вид активист, кој ја црпи силата од немилосрдна дрскост.

На 31 октомври 1926 починал познат адвокат од Торонто. Кога по некое време бил отворен тестаментот, тој содржел неколку шеговити ставки. Меѓу нив една која се покажала крајно бизарна, и крајно несмешна.

Филм со ироничен наслов „Ода на радоста“ е направен врз основа на вистинска приказна за човек кој не смее да си дозволи да се израдува. 

После стотици ислушани аудио подкасти на различни јазици, се прашавме - зошто нивниот број на македонски е толку мал? Зарем немаме и ние нешто да раскажеме? 

Знаете она кога не ви текнува на име на актер, или наслов на книга, или име на песна? Лесно е, внесувате нешто асоцирано со нив во Гугл и обично машината ви го исфрла резултатот. Обично. 

Пред 37 години, Џој Милне, медицинска сестра од Шкотска, забележала необичен, тежок мирис кој доаѓа од нејзиниот сопруг, Лес. Ова било сигнал за еден нејзин необичен талент.

Вообичаено сметаме дека маските за уста се заштита од кашлање и кивање. Но вирусот може да се пренесе и преку зборување. Притоа некои јазици, заради својата фонетика, се наводно потенцијално подобри „канали“ за пренесување на заразата отколку други.

Ако поранешниот полицаец Дерек Шовин излезе на суд поради смртта на Џорџ Флојд, која предизвика бројни протести и насилни немири, над судењето ќе виси сенката на еден контроверзен американски правен принцип - стандардот на „разумната“ реакција на оној кој го одржува редот и го спроведува законот.

Во 2016 биткоин - првата и до сега најпознатата криптовалута воспоставена далечната 2009 - почнала да привлекува внимание, поради подемот на нејзината вредност. Сепак, криптовалутите како концепт сè уште не биле доволно познати. OneCoin, ветувала Ружа Игнатова пред полни стадиони, требало да го потисне својот главен ривал, и да стане најсилната криптовалута на светот.  Потоа исчезнала.

Еден ден во 1961, ваква дилема пред студентите поставил славниот физичар (и свирач на удирачки инструменти) Ричард Фајнман.

Во втората половина на 20 век, група научници се опседнале со необично семејство вируси за коишто сметале дека предизвикуваат рак. Но нивните колеги ги одбегнувале како да се нетокму.