Украинските власти јавуваат дека како последица на руската инвазија на Украина е уништен дел од фондот на Историскиот музеј во селото Иванкив, северно од Киев, каде се чува збирка на меѓународно познатата наивна уметница Марија Примаченко. Несреќен повод за светот да се потсети на оваа самоука сликарка, родена 30 километри од Чернобил, во украинското село Болтонија, каде го поминала целиот живот.
Помеѓу другите реперкусии од инвазијата на Путин во Украина, Русија трпи и на полето на спортот и уметноста. Низ светот масовно се откажуваат веќе договорени ангажмани и гостувања на руски ансамбли и поединци, и обратно, закажани настапи на странски изведувачи во Русија. Иако е јасна потребата за притисок врз руските власти, ова го отвора прашањето за колатералните штети по она што би требало да нема граници, националност и политичка припадност - Уметникот.
Неодамна известивме за, во најмала рака, необичната одлука на Загрепската филхармонија да ги извади „веселите“ дела на Чајковски од концертната програма и нив да ги замени со „посоодветни“ на Бетовен и Барбер. Во брилијантен текст на оваа тема, Дежуловиќ во ритам на кисело алегро вивачисимо, ја прави парам-парче, и оваа неинформирана (или лицемерна) одлука, и целиот концепт на „тажна“ и „весела“ музика.
И до сега беше тешко да се искажат критички ставови низ уметнички перформанси во Русија. Но актуелната ситуација го зголеми нивото на нивна ангажираност, особено во контекст на можностите кои ги нуди блокчејн технологијата. Додуша, некои и понатаму повеќе сакаат да искажат став физички, со сета душа и тело.
Нова национална стриминг платформа ни овозможи да погледнеме филм кој сме го пропуштиле, а и реално не би имале многу можности да го видиме освен на телевизија. Комедија со атрактивен синопсис - што се случува кога во едно забаталено село ќе пристигнат три проститутки?
Првиот и веројатно последниот композитор и изведувач на тн. „континуирана“ музика, изгледа како руски монах, а со пијаното ракува како кунг-фу мајстор. 19.5 ноти во секунда е неговиот рекорд на брзо свирење, но тоа не е само прост егзибиционизам. Наскоро во тоа ќе се увериме на негов концерт во Скопје.
Људмила Павличенко пристигнала во Вашингтон на крајот на 1942, а пред новинарите застанала со својот преведувач, облечена во советска воена униформа. Не зборувала англиски, но нејзината мисија била очигледна. Како високо одликуван офицер во Црвената армија, таа дошла од името на советската Висока команда за да измоли поддршка за нов фронт во Европа.
Пред повеќе од 20 години излезе книгата „Мемоар на годините на холокаустот“ од извесна Миша Дефонсека. Преку ноќ постигна огромен успех и беше преведена на 18 јазици. За потоа да излезе дека, иако е претставена како автобиографска, таа е всушност измислена. На сајтовите за продажба на книги сè уште стои во категоријата „светска историја“.
Музејот Гети од Лос Анѓелес во моментов е затворен за јавноста. Но тој почна онлајн кампања за рекреирање на дела со луѓе, животни и предмети што ги имате низ дома.
И двајцата биле жртви на советскиот Гулаг. Владимир бил осуден на 10 години тешка физичка работа, а Ивана се водела како затвореник број 108. Никогаш не се сретнале, но на нивното допишување таа се сеќава и денес, на 93 години.
Наместо Путин, главен „зликовец“ во руската верзија станал Трамп. Плус без знаење на авторот се променети и некои битни термини. Сепак тој деновиве е под остра критика на јавноста што се согласил на каква и да е адаптација под притисок на руските цензори.
Kyiv или Kiev? Ова се двата најчести начини на кои се пишува името на главниот град на Украина. Но иако се слични, една од овие транскрипции има непосакувана политичка тежина за Украинците.
Помеѓу сите реакции по серијата, главно поради историските непрецизности, една предизвика посебен сеир. Во серијата немало расен диверзитет! Но иако Украина во 1980-тите реално не била гнездо на мултикултурализмот, излезе дека црн војник среде несреќата имало.
Што да се направи кога во една средина ќе се појават екстремистички групи кои се обидуваат да шират омраза? Да се земат работите во свои раце, и да се покаже дека не се сите исти.
Американски скаут, ловец на бизони, шоумен, слободен масон, Бафало Бил е еден од најживописните ликови на американскиот Див запад. Неговите шоу програми на каубојски теми биле вистински хит, но не само во САД, туку и во Европа. Ништо чудно да бил и во Македонија, а тоа никаде да не е регистрирано.
Како што политичарите можат да станат комични, така и комичарите можат да станат политичари, пишува Андреј Ивањи во најновиот број на „Време“. Разликата е во тоа што комичните политичари се несакајќи комични и по правило паѓаат од власт, додека комичарите ширум светот покажуваат дека знаат како да ја зграпчат.
Во март 1832, Оноре де Балзак добил писмо на својата париска адреса. Жигот бил од Одеса во Украина, но немало информации за испраќачот. Содржината била остра критика на тогаш нов роман на овој автор, од страна на жена во која Балзак наскоро ќе се заљуби.
Започнал како снимање филм, а прераснал во огромен проект во кој учесниците јаделе, работеле и спиеле на сет историски лоциран во поранешниот Советски сојуз. И тоа со години.
Во Струга деновиве ќе престојува поет кој зад себе има интересна семејна историја и творештво кое било забранувано во неговата татковина. На младите поети им советува интелектуална љубопитност, но не и „работа“ во класичната смисла на зборот.
Украинските власти, заради големиот број сообраќајки, спроведуваат кампања, „Преземи контрола“. Главни авторитетни ликови во неа се - старите украински писатели.
За нас, од сончевиот југ, тоа да си во мрак и мрак да те облива е неприродна состојба, рамна на искушение или казна. А и генерално, архетипски темнината не крие ништо добро. Ама дојде време во неа да се бара спасот.
Уште еден одличен филм на Звјагинцев по „Враќање“ и „Левијатан“, после кој не можете веднаш да одлучите како се чувствувате, и дали и што сте научиле од неговата морничава приказна. Отприлика исто како и сите ликови во него, кои никако да излезат од лимбото на нељубов, и одлучно да пресечат - или вистински и пожртвувано да сакаат, или барем активно да му се спротивстават на она што го мразат.
Фридрих Енгелс живеел две децении во Манчестер. Страшните услови за работа во тогашната колевка на индустриската револуција биле поттик за неговите дела. Но градот никогаш не му се оддолжил. Сè до сега.