Можеби сте го гледале филмот „21 грам“ со Шон Пен, Наоми Вотс и Бенисио дел Торо. Насловот потекнува од верувањето дека толку тежи човечката душа, кога ќе го напушти човечкото тело по смртта. Но не станува збор за фолклор, туку научна студија објавена на почетокот на 20 век.
Глазгов, околу 1914 - нервозата во халата Сент Ендруз расте. Јата суфражетки и полицајци ја чекаат најважната жена во тој момент, Емелин Панкхерст да се појави, а потоа и да се бори против сопственото апсење. Тензијата е толку густа што може да се сече со нож. Или да се скрши со карате-потег, како и во концептот што го имало тајното женско друштво на феминистки, The Bodyguard. Умни и во корсети - можеле да превртат маж како палачинка.
По објавувањето на сторијата за шпанскиот дипломат кој спасил 150 македонски Евреи, дознавме за приказната на Соломон Адизес, еден од преживеаните од таа страшна 1943, кога бугарската војска од железничката станица во Скопје испратила повеќе од 7000 Евреи во логорот Треблинка.
Џордан Пил досега се има докажано дека има осет за хорори, до тој степен што се осмели да преправа „Зона на самракот“, иако не најсреќно, но сепак: После „Ние“, „Бегај“ и „Ловци“, веројатно може да му се верува.
Во 1982, во Шанел, тогаш модна куќа - еквивалент на стара аристократка, влегува Лагерфелд кој во тоа време работи и за Клое и за Фенди. Иако Шанел е куќа на иновации, во тој период станува досадна и буржоаска, па Лагерфелд сфаќа дека ѝ треба лифтинг и создава пример за креативен директор што се следи до ден денес.
За него сме пишувале и претходно. Делото се вика Organ²/ASLSP (As SLow aS Possible), неговата изведба е почната во 2001, а треба да трае до 2640. Местото е црква во Германија, и токму денес, 5.9., таму ќе се случи промената на следната нота. Не дека е за брзање, ама добро е да се знае.
Понекогаш во серии кои се за дрога, убиства и прељуба ќе се најде некој ситен, навидум страничен детал, кој овозможува симболичко толкување на целата содржина. Во случајов инвазивен вид птици, за чие постоење во САД е виновен - Шекспир.
Свесни сме дека во рубрикава често објавуваме текстови за некакви измамници или ликови кои целиот живот се обидувале (најчесто безуспешно) да се реобмислат себеси, оправдувајќи ги средствата со целта. Но во овие приказни има и нешто трогателно, во тој напор да се прикажеш како нешто што не си. Во случајов уште повеќе затоа што доаѓа од некој што денес би го нарекле „животен советник“.
Сме чуле за дресирани болви, за кокошки кои знаат математика (од филмот „Баладата за Бастер Скрагс“), за дресирани свињи кои се дел од историјата на циркусот и карневалите, ама едно нешто до сега немавме сретнато: дресирани алигатори.
20 години откако напишал книга во која тврдел дека стравот од смртта е тотално неоправдан, еден американски филозоф го менува мислењето, и тоа не само за смртта, туку и за смислата на животот. Вели дека дури сега, на 97, ништо не му е јасно.
Кокерот Флаш го спомнавме кога пишувавме за подзаборавената биографија на Вирџинија Вулф на ова куче. Она што не го знаевме е случајот со неговото грабнување, кој направил неговата сопственичка - позната викторијанска поетеса - да го отфрли татковскиот авторитет и да се омажи со својата тајна љубов.
Насловот е намерно таков каков што е, затоа што некои од филмовите кои котираат високо на листите на (наводно) најдобри за изминатата година сè уште не дошле во нашите кина, а богами ги нема ни на пиратските сајтови. Оттаму, бираме помеѓу она што стигнало до нас, за што веќе сме пишувале или пак не сме стигнале да споделиме.
Бил инспирација на Чарли Чаплин и ги пишувал сценаријата на сопствените филмови. Зошто толку долго светот требаше да чека за да го запознае Макс Линдер?
Додека расте бројот на реакции по повод доделувањето на престижниот Нобел на австрискиот писател, некој го брани. Поточно, го бранел уште во 2015, во текст во кој вели дека Хандке можел да ја добие наградата „да не се инаетел“.
Еден од универзалните мотиви во бајките од целиот свет е претворањето на човек во друго суштество, за тој да постигне некаква цел, некого да измами, да се спаси. Колку што е помоќен непријателот, толку измамата треба да биде поуверлива. А оваа е токму таква.
Нова книга го истражува феноменот на масовно одземање на сопствениот живот, кој ја зафатил Германија тогаш кога станало јасно дека таа ќе ја загуби Втората светска војна.
Без оглед дали во Музејот на Ајнштајн ќе одите како на научен аџилак, или само за да си купите маица со неговата слика со исплазен јазик, тука ќе дознаете многу повеќе отколку што сте очекувале. На пример дека човекот имал и кец во свидетелство, дека никогаш не носел чорапи и дека парите од Нобеловата ги вложил во станови кои потоа ги издавал. Мислете си вие дека физичарите се луди...
Нели би било фино, еден од ретките проблеми во животот да ти биде фактот што не ти собира и лабело и Ајфон Х во новата Луи Витон ташна? Затоа што на некои таму луѓе и овој хорор им се заканува.
Последната ревија на Шанел само успеа да го потсети светот дека Лагерфелд е еден монументален, и на многу начини ненадминат визионер што сè уште успева да предизвика симфонија од воздишки, дури и вака 80-годишен
Откако неодамна доби два Златни глобуса, за најдобар режисер и најдобар филм од неанглиско говорно подрачје, „Рома“ изгледа како сериозен кандидат и за Оскар. Еден од освртите се занимава со навидум спореден лик во него, кој излезе дека бил реална личност.
Император, војсководец, за многумина генијален стратег. Во еден момент изолиран на крај на светот, во куќа без ви-фи и сателитски канали, а полна стаорци. Што може човек да прави во такви околности а да не полуди? Па - да учи странски јазик.