- Како резервист Ѓоко сам се пријавува и оди да се бори за својата татковина. Тој и четворица негови другари неколку дена активно го бранат селото од нападите. Иако добива наредба да го напушти селото, Лазаревски останува на своја одговорност, храбро соочувајќи се со нападите. Успева да ги задржи припадниците на ОНА, за да може селаните да се евакуираат и останува последен.
- По неколкудневната борба, Лазаревски е свесен дека повеќе неможат да го издржат притисокот и да возвратат на нападите. Тој им јавува на селаните и неговите најблиски да се евакуираат што е можно побрзо. Останува да се бори до крај. Погоден во главата, Ѓоко ја завршува својата битка за Македонија.
- По убиството на Ѓоко и освојувањето на Лешок припадниците на ОНА ќе го срушат и Лешочкиот Манастир.
- Наде беше позната како зборлеста со тие со кои сакаше да зборува; навистина имаше толку многу нешта да каже. Јазикот што го употребуваше приватно беше остар, без цензура – ама погодуваше во сржта. Не беше многу нежна ни кога требаше да врзе шлаканици и некому јавно (главно на странците или домашните неуки политичари или квазинаучници, особено псевдоисторичари). Но, секогаш со хируршка точност и аргументирано.
- Наде беше редок пример на академски стоик: го издржа она што ретко кој можеше да го издржи, со дигната глава и достоинство. Малкумина ѝ вратија добро со добро. Нејзината искреност ја сметаа за зло затоа што беа суетни и неблагодарни.
- Наде ја сакаше Македонија на најдобар можен начин: без да профитира од тоа, а само да дава и дава, и за науката и за јавноста и во спротивставувањето на разните амбасади (особено француската при одбележувањето на стогодишнината од Балканските војни). Наде што јас ја запознав беше ведра, духовита, енергична и добра пријателка.
