Пред два дена светот се разбуди со една вознемирувачка вест - Џон Ричардс, еден од најагилните бранители на коректната употреба на апострофот во англискиот јазик, кренал раце од својот животен проект. Причината: се разочарал што никој не го слуша.

Каква врска има американското „не биди мокро ќебе“, со велешкото „аспир“? Обата се изрази од таен говор на музичари, а тие знаат што е она најважното што треба да се кодира, за друг да не разбере.

„Изложба“ веројатно и не е најсјајниот опис на она што треба да се случи во четврток, 5.12 во 20 часот во кино Култура. Креативна соработка помеѓу балерина и фотограф чија специјалност е посебна, тн. колодиумска техника, резултира со слики кои делуваат како пораки од оностраното.

Пет дена откако неговиот најнов филм почна да се прикажува на Нетфликс, славниот режисер замоли филмот да се гледа на што е можно поголем екран. Како на пример...во кино?

Изговорена среде старата скопска чаршија, горната изјава може да зазвучи радикално. Но оваа изложба не само што ја промовира, туку и ја поткрепува со наоди од палеолит до денес.

Пресек на театарот на 20 век, овие не кратки, туку најкратки пиеси на целиот свет, се вистинска потврда на старата изрека - дека уметноста го имитира животот. А тој е апсурден, смешен, меланхоличен, брз, гневен и често многу, многу краток.

Членовите на Масив Атак, во соработка со истражувачи од Универзитетот во Манчестер, ќе ги анализираат податоците од турнеите на бендот.

Стана славен по своите истражувања на племето Јаномами во амазонската прашума. Но неговите методи го направија неомилен помеѓу поголемиот број колеги-антрополози.

Денес, 28.11 во 20 часот во Музејот на современа уметност во Скопје ќе се одржи необичен перформанс под наслов „Интуитивно зуење на спиралата“, кој вклучува глина, грнчарско колце и женски глас.

Се состои од обична трупка заврзана за стапче, а се доделува на уметнички концептуални дела кои немаат амбиција да претставуваат високопарни и длабокоумни толкувања на светот. Што би се рекло, на дела и уметници што се „трупови“.

За оние кои ги интересира како е „зад сцената“ на оваа рубрика, да откриеме - често се случува да се трупаат теми и вести за кои би сакале да пишуваме, а или не стигнуваме, или во меѓувреме искрснува нешто поинтересно. Но денес се инспириравме како барем привремено да го решиме овој проблем.

Денес, 27.11, во 12 часот, на Филозофскиот факултет ќе биде одржана трибина под наслов „Зошто ни треба класична гимназија?“. Под „класична“ се подразбира онаа во која во текот на целото образование се изучуваат старогрчкиот и латинскиот јазик, но и предмети поврзани со античкото наследство и она што вообичаено го нарекуваме „општа култура“. А има и причина зошто таа би требало да се нарекува „општа“.

Додека престојувал во Венеција пишувајќи ја книгата која ќе стане негов мемоар-бестселер, писателот се сретнал со афро-американски експерт за уметност - средба која засекогаш ќе го промени неговиот начин на пишување во врска со расните поделби.

Во доцните 1930-ти и раните 1940-ти, Хеди Ламар веќе била холивудска ѕвезда, позната по нејзините улоги на фатални жени. Но малкумина од нејзините современици знаеле за една друга нејзина пасија - иновациите.

Значи, ова се предлози за овие работи да си ги купите себеси, на пријатели, колеги и роднини. Но истовремено се и сублиминални пораки за тоа што сакаме да ни се купи нам. Ви кажуваме со време, да си се организирате.

Ја замисливме поставена на тромеѓе Македонија-Грција-Бугарија: светлосни снопови го параат небото, луѓе се спојуваат преку космички аудио канал, и по првите срдечни поздрави за да им се направи атер на организаторите, почнуваат кошкањата. А можеби и сосема обратно - се врти на песна и на виртуелно споделена пијачка, додека рефлекторите формираат срциња на небото.

Бил инспирација на Чарли Чаплин и ги пишувал сценаријата на сопствените филмови. Зошто толку долго светот требаше да чека за да го запознае Макс Линдер?

Бил успешен бизнисмен. Но својот вистински повик го нашол во промовирање на чисти и безбедни санитарни јазли низ светот. Тоа го прави навистина посветено, и без грам „незгодно“ од табуизирани теми поврзани со нашиот измет.

Маченичкиот портрет на францускиот радикал во последните мигови од неговиот живот, е една од најпознатите слики на сите времиња. Но во целата своја драматичност таа крие и една мистерија - од што боледувал Мара, па што морал да лежи во када?

Ова ќе биде малку комплицирано. Ама бидете така.

Британскиот колонијален антрополог Норткот Томас направил илјадници фотографии и аудио снимки на мажи, жени и деца од западна Африка помеѓу 1909 и 1915. Повеќе од сто години тие не биле презентирани во јавноста. До сега.

Што ако со години се мачите со симптоми кои ви оневозможуваат да извршувате и најобични секојдневни работи, а никој не знае што ви е? Оваа серија, инспирирана од колумна во Њујорк Тајмс, се обидува да дијагностицира ретки пореметувања врз основа на мислење не само на доктори, туку и на „обични“ луѓе.

На 16 септември во еден тивок регион во Белгија почна демократски експеримент. Преставници на германското малцинство во оваа земја формираа граѓански совет, кој треба да решава по различни проблеми на жителите. Ништо посебно, освен ако се знае дека тие се одбрани - со лотарија.

Освен доколку станува збор за славни актери, најголемиот број од луѓето кои ги читаат аудио книгите никој не ги знае по име. Но затоа помеѓу нив има такви чии гласови не може никако да се помешаат со други. И кои на издавачите им носат милиони.