- Во нова колумна на Венко Андоновски објавена во Нова Македонија, тој се занимава со односот меѓу моќта - идеолошка категорија и телото - биолошка. Крајната цел на секоја тоталитарна идеологија е да го покори телото, затоа што телата се тие што маршираат во воен строј, водат војни, гласаат и можат да се управуваат.
- Тоа најдобро се гледа врз примерот на гениталиите, кои се епицентар на судирот меѓу билогијата и идеологијата, судир на телото со моќта. Но што кога паланката трпи недостиг од тела, односно материјал врз кјо би можела да ја тренира својата дисциплина? Што се случува кога другиот тип паланчани (откако поминале една ноќ во големиот град или во мотелот на половина пат) ќе отрикјат дека гениталиите можат да служат и за задоволства и уживање, а не само за репродукција?
- „И, додека овие две паланечки војски (отелотворени дури и во спротивставени партиски „програми“) водат војна околу функцијата на гениталиите, речиси никој не гледа дека и едните и другите со своите радикални ставови предизвикуваат ист ефект: масовно иселување на младите. Не гледаат дека гениталиите, кај гладниот и безработниот, немаат смисла ни како извор на уживање ни како „алат“ со кој се гарантира опстанокот на „родот“. Човек со празен стомак ниту помислува на деца и семејство ниту на „бесполезен“ оргазам. И така, си се сменуваат на власт „конзервативните гениталци“ и „авангардните гениталци“, а нашите деца секојдневно се иселуваат, без разлика дали сакаат со гениталиите да создадат семејство или да уживаат во нив.“
- „Македонската книжевна сцена со години, ако не и со децении е заглавена во еден вртлог на немање силна, разумна, издржана критика. Нема критика која пробува критички и теориски да пристапува на книжевните дела и да ги елаборира нивните добри и/или лоши страни наместо само да ги хвалоспева делата што се појавуваат во македонската книжевна продукција“ - пишува Андреј Медиќ Лазаревски за Култура Бета.
- Во ситуации како во нашата домашна книжевна продукција, кога самата продукција е во состојба да издава колку што издава, неопходно е формирање на јасна, здрава, цврста и издржана критичка мисла за да може самата продукција да се филтирира, а со тоа и да се подобрува, да напредува и, секако, да воспоставува комуникација, дијалог и дискусија за книжевните дела кои се објавуваат наспроти воспоставената пракса на „тапкање по рамо“ и зборување „зад грб“.
- Зарем непишувањето на текстови за некои дела не е доволна критика за самите нив. Зарем игнорирањето на лошите книги не е доволна критика за нив. Зарем неучеството на тие дела во јавната книжевна дискусија не е доволна критика за нив!? Не! Одбегнувањето на лоши книги не е ниту субверзивно, не е ниту кул, не е ниту естетички и книжевно-теориски оправдано.
- Премиерата на претставата „Рибарски караници“, по текст на Карло Голдони, а во режија на Јован Ристовски, на 25 јули ќе биде изведена на отворено, до Ротинското Езеро во потпелистерското село Ротино.
- Битолскиот театар со поддршка од Општина Битола започна со реконструкција на патот до езерото, туристичка атракција каде што првпат ќе се одигра театарска претстава. Од Народниот театар во Битола велат дека ова е уште еден доказ дека театарот го менува светот, а директорот Васко Мавровски најави театарски спектакл.
- Во комедијата играат Никола Стефанов, Јулијана Мирчевска, Никола Пројчевски, Соња Ошавкова, Петар Горко, Марија Цветановска, Леонида Гулевска, Валентин Дамчевски, Елена Мошевска, Живко Борисовски, Петар Спировски, Александар Димитровски, Илина Чоревска, Катерина Аневска-Дранговска и Марија Стефановска.
Билети за 26.07. тука
