Прашањата се неофицијалниот заклучок од студија на двајца истражувачи од Универзитетот Тексас која летово е објавена во журналот Новинарска пракса. Наведувајќи обемни количини на податоци и аргументи, двајцата посочуваат дека веб-стратегијата на најголемиот дел од печатените медиуми е чист неуспех, и дека иднината на весниците "е во минатото а не е во смартфоните, Ајпадите и виртуалната реалност".
"Овие заклучоци се важни затоа што конвенционалните весници, со сите свои недостатоци, и понатаму се најдобар извор за информации за функционирањето на нашата влада, индустријата, и на големите институции што доминираат со нашите животи. Тие и понатаму објавуваат неспоредлива количина од веродостојното новинарство што е достапно, функција која не е комплетно надополнета од онлајн новајлиите или непрофитните ентитети кои се појавија. Ако печатените изданија ги прогласиме за мртви, прифаќајќи го нивниот пропаст без борба, на пат сме да изгубиме еден од клучните бедеми што ја штити и одржува нашата култура," пишува Џек Шејфер во Политико.
Двајцата истражувачи, Ирис Чи и Ори Тененбоим, го анализираат бројот на он-лајн читатели на топ 51 американски весници, исклучувајќи ги националните весници како Њујорк тајмс, Вашингтон пост и УСА Тудеј. Резултатите се:
- Најголемиот дел од нив немаат никаков раст од 2007, кога он-лајн верзиите веќе се достапни речиси една деценија.
- Повеќе од половина имаат изгубено читатели од 2011 до денес.
- Просечната он-лајн читаност на овие 51 весник била на една третина од бројот на читатели на печатените изданија.
- Иако тиражот на весниците бележи пад, тој пак стига до повеќе читатели отколку дигиталната верзија, и ова важи низ сите старосни групи.
- И покрај сите трошоци за изградба, програмирање и хостирање на он-лајн платформите (кои се неспоредливо поголеми во однос на што и да се прави кај нас, пр. на новиот Гардијан 20 луѓе работеа 18 месеци) он-лајн изданијата не придонесуваат многу во приходи.
- Очекувањето дека весниците ќе еволуираат во он-лајн изданија, кои таму ќе ја соберат публиката се уште се немаат остварено. Читателите ги напуштаат печатените весници, ама не мигрираат на нивните он-лајн изданија.
Според нив главниот штетник во целата ситуација се агрегаторите на вести како Јаху Њуз, Гугл Њуз, Сиенен и слични сајтови што не им припаѓаат на весници, кои го прибираат најголемиот дел од публиката што престанале да чита весници. Агрегаторите не само што доминираат во консумацијата на национални вести, туку доминираат и кога се во прашање локалните вести, и покрај напорите на локалните весници.
Ирис Чи во нејзината книга од 2013 "Trial and Error: U.S. Newspapers' Digital Struggles toward Inferiority", ја објаснува својата "Теорија на рамен тестенини" според која читателите ги избегнуваат он-лајн весниците бидејќи во споредба со нивните печатени верзии, тие се инфериорен производ:
"Онлајн изданијата нудат 'не толку задоволително' читателско искуство, натрупано со нападни реклами и осакатено од лош дизајн. Исто така, он-лајн изданијата се перципирани како инфериорни во однос на платениот печатен производ бидејќи се бесплатни, плус 'допирливата' природа на печатениот весник е попримамлива за мозокот на читателот, отколку пикселизираниот производ."
Во својата книга Чи им посочува на издавачите дека треба да се помират дека само неколкумина од нив ќе може да имаат успешна он-лајн стратегија. Да прифатат дека времето на профит од 25-35 проценти никогаш нема да се врати и дека веројатно ќе работат со маргини од 5%, колку што е профитот и на просечна топ 500 компанија. Тие што веќе сакаат да имаат он-лајн издание треба да воведат плаќање за него "за да покажат дека нивните содржини вредат нешто," и генерално ќе им биде подобро ако смислат оригинален сајт - како Бизнис Инсајдер или Базфид - отколку да постават он-лајн копија на печатеното издание.
Чи дава одлична аналогија за да ја илустрира он-лајн кризата на печатените медиуми:
"Весниците водеа нешто што е еквивалент на луксузен ресторан. И тогаш се појави Мекдоналдс и почна да продава невиден број на евтини хамбургери. Весниците помислија 'ок и ние ќе се пробаме во тоа' и се откажаа од бифтекот заради хамбургерите, иако немаа никакво вистинско искуство во правење хамбургери. А она што требаше да го направат е да го подобрат својот бифтек."
