Премиерот Улф Кристерсон во својот текст во Афтонбладет порачува дека „не е секогаш лесно да се стане дел од шведското општество дури и да се трудиш“.
„Да бидам јасен: масовна имиграција и лоша интеграција едноставно не функционираат едно со друго. Затоа сега ги менуваме шведските политики за миграција во едни од најстрогите во ЕУ.
Кога некој ќе биде одбиен за азил тоа значи дека ќе мора да ја напушти земјата. Ова треба да биде јасно на сите, но не е.
Идентично важно е да се знае и дека добиен азил значи дека ти треба навистина да станеш дел од шведското општество,“ пишува Кристерсон.
Премиерот во текстот повторува дека за имиграцијата да функционира „тие треба да станат дел од Шведска“, наспроти тоа да формираат сопствени гета на маргините на општеството.
Меѓу работите што ќе се очекуваат од новите Швеѓани за да добијат државјанство е да го познаваат шведскиот јазик и основи на општествени науки „за да можат да ја разберат државата чиј граѓанин сакаат да станат,“ бидејќи шведското државјанство е повеќе од пасош „тоа е општествен договор, а тој општествен договор содржи свои обврски и права“.
Без директно да го споменува Исламот, Кристерсон потсетува дека во Шведска мажите и жените се еднакви пред законот и дека „тука работат и мажите и жените, возрасните сами бираат со кого сакаат да се во брак, и момчињата и девојчињата имаат право и да пливаат и да играат фудбал“.
Третата ставка во неговиот манифест го носи поднасловот „Фокусирање на шведскиот јазик“ кој тој го објаснува како пат за влез во општеството и нашата култура.
Кристерсон објаснува дека негова намера е Шведската да стане уште поприемчива кон странците, но за да се случи тоа „државјанството мора да се цени, шведскиот јазик да се засили, а нашите фундаментални вредности да се почитуваат.“
