Италијанскиот фудбал никако да раскрсти со расизмот и фашизмот кои цутат на некои трибини. Англичаните тоа го решваат по брза постапка, како во примерот со Стерлинг кога морони навивачи на Челси испуштаа мајмунски крици, на крај беа откриени и им беше изречена доживотна забрана за влез на стадионот. Во Италија од година во година расизмот е како добро утро. Особено во Каљари каде досега беа навредувани Мунтари, Матуиди и Мојзе Кеан.

Помеѓу своите колеги Сачмо бил познат како прилично умерен во изјавите кога станувало збор за расизмот. Си ја гледал работата и дувал во трубата, но главно не коментирал околу вакви теми. Сè до моментот кога на негов концерт пред салата не експлодирала бомба.

Својот фудбалски и животен пат Калиду Кулибали го раскажа за реномираниот The Players’ Tribune за кого своите кариери ги раскажаа најголемите фудбалски и општо спортски ѕвезди.

Пред дербито Милан - Лацио (1-0), стоперот на Римјаните, Ачерби изјавил како се подобар тим и доаѓаат во Милано по сигурна победа. На сето тоа, Бакајоко од Милан прво учтиво го разменил дресот со Ачерби пред крајот од мечот, а подоцна иронично го покажувал пред своите навивачи со соиграчот Франк Кеси.

Двајца француски професори покренаа петиција за остранување на сликата која го комеморира укинувањето на ропството, а е поставен во нивниот Парламент, затоа што бил расистички, понижувачки и дехуманизирачки во однос на црнците.

Расизмот е толку осетлива тема, што нема ден а да не се појави вест како некој идиот навредил некој црнец поради бојата на кожата. Особено во последниве денови по стадионите во Англија и Италија.

Филмот Molly’s Game (2017) во кој има интересен дијалог за атлетичарот Џеси Овенс ја инспирираше светската јавност да се потсети на легендарниот Американец кој во многу опасно време станал главен херој на берлинската Олимпијада во 1936 година.

Од сосема добра идеја и замисла, до тотална белја. Социјалните мрежи беснееле на ваквиот гест од германскиот гигант, па adidas бил принуден да се извини и да ги повлече од продажба патиките.

Просто неверојатно е на еден од најголемите и најубави стадиони во светот, миланската катедрала на фудбалот „Сан Сиро“ илјадници луѓе да испуштаат мајмунско-расистички крици кога топката во нозе ја има противнички црномурен играч.

Фразата “Политиката надвор од спортот“ секогаш била само пуста желба и далеку од вистина. Тоа деновиве се потврди во Браазил каде на претседателски избори победи кандидат околу кој се подели земјата а имуни не останаа ниту спортистите и фудбалските клубови.

Парламентарец од италијанска крајно десна партија пред неколку години ја споредува италијанската политичарка Сесил Кјенге, прва црнкиња министер во италијанската влада, со орангутан. Кјенге на него и на неговата партија им порача дека се расисти. Сега истата оваа партија е на власт во Италија, и уште и памтат на Кјенге.

Џими Дурмаз е роден во Шведска од сириски родители кои емигрирале од Турција. Фаулот кој го направи против Германија после што примија гол беше иницијална каписла за расистите од оваа земја да го навредуваат.

Приватните дневници на славниот физичар, и (барем до сега) докажаниот хуманист, од негови патувања низ Азија, откриваат дека не ги сакал баш жителите на овој континент, особено не Кинезите.

За глупиот твит поради кој изгуби работа, Розен Бар проба да се оправда дека го пишувала додека била на апчиња за спиење. Производителот на тој лек се јави и кажа дека напад на акутен расизам не е меѓу нус-ефектите на тој производ. 

По најавата на новиот селектор на Италија Роберто Манчини дека Марио Балотели ќе биде заменик-капитен на Лео Бонучи, дел од италијанската јавност го покажа своето вистинско лице на дело.

Најгрдиот и најдискриминирачки извик кој може да се чуе на трибините во Италија за Наполитанците гласи: "o Vesuvio Lavali col fuoco". Такво нешто вчера извикуваа навивачите на Сампдорија, а во обид да ги спречи се појави и претседателот на клубот Масимо Фереро, но и тој си доби среден прст.

Во време кога Афро-американците не смееле да одат на јавни места, им било забранувано да посетуваат кина, театри, ресторани, еден млад човек решил преку талентот за тенис да се избори со расната нетрпеливост.

По запрепастувачките коментари на сметка на неодамнешното засилување на ФК Вардар, Камерунецот Битанг, сега и најдобриот кошаркар во македонското првенство Американецот Гинјард се пожали дека во Скопје го навредувале на расна основа.

УЕФА се искина од правење кампањи против расизмот во фудбалот со години наназад, ама некои при очи уште се прават слепи. Бразилецот Јури кој игра за Зорја од Украина приреди атракција со ножички, а потоа имитираше мајмун. По мечот се вадел дека тоа било одговор до гостинските навивачи кои први го испровоцирале со расистички извици.

Спортската јавност и натаму се интересира за тенисерот кој се вика, верувале или не, Тенис Сандгрен и доаѓа од САД. Во Европа и не е нешто познат, ама во Америка околу него се водат жестоки дебати меѓу левицата и крајната десница.

Лесно е да се спореди бруто домашниот производ на Хаити со она на САД или на некоја богата европска земја и да се донесе будалест заклучок за нечија инфериорност и нечија супериорност. Но, кога ќе се постави прашањето зошто едните се сиромашни а другите богати, на површина излегува сето лицемерие на вториве. 

На еден меч од турското фудбалско првенство меѓу големите ривали Трабзонспор и Фенербахче пред неколку години избивна скандал. Поточни некогашниот фудбалер на Интер и Галатасарај а денес капитен на Башакшехир Емре направи глупост.

Телото за борба против расизмот Kick It Out пишало допис до клубот Манчестер Јунајтед по објавените видеа на кои се слушаат необични скандирања за Ромелу Лукаку.

Иако денес тоа ни изгледа очигледно, разликата помеѓу „белите“ и оние другите во расна смисла не постоела отсекогаш. Што е и некако логично знаејќи колку долго тие не доаѓале во допир. Концептот „бели луѓе“ всушност го измислил еден - белец.