Тажната вистина е дека и напредните и неолибералите никако да сфатат што се случува, и тоа изгледа како да е најточно во Франција, пишува во колумната за Блумберг професорот по економија на Џорџ Масон универзитетот, Тајлер Ковен.

Кога Емануел Макрон со огромна разлика е избран за претседател на Франција во 2017, многумина во Европа чувствуваат доаѓање на нова зора. По години минати во кризи, Европа сега има лидер кој ќе може да ја извади од проблеми и превирања.

Во зачетокот на хистерија околу апокалипсата наречена Трамп, изборот на Макрон за претседател на Франција беше доживеано како зрак надеж за спас на планетава. И од таму сè тргна во минус за Макрон.

Останувајќи на својот (здрав) став содржински да не коментираат твитови на Трамп француската влада по повод последната тирада на американскиот претседател, само порача дека Трамп нема „основна пристојност“.

Момчето кое доби шанса да се слика со Макрон и ја искористи за да покаже среден прст, подеднакво го искористи и советот од Макрон да го смени својот начин на живот (да не биде криминалец) и е уапсен заради поседување дрога.

Околу 160.000 луѓе излегоа на демонстрации низ Франција на повик на тамошните синдикати против реформите што Макрон се обидува да ги воведе во социјалната заштита и правата на работниците.

По подолго време убедувања од неговите најблиски соработници и советници, беше потребна интервенција од Емануел Макрон за Трамп да одлучи да не ги повлече двете илјади американски војници во Сирија, и да не се опушти со ширење слобода и правда од воздух.

Целта на нападот беше „уништување на хемиското оружје на Сирија“, имаше три потенцијални мети: научно-истражувачки центар во Дамаск и два склада за хемиско оружје во и околу Хомс, а беше изведен од правдољубивото трио САД, Британија и Франција.

Човекот беше назначен на позицијата во мај 2017. Во анкета направена седум месеци подоцна повеќе од една третина од населението не знае да го именува својот премиер. Прашањето што Економист го вади од ваквите резултати е: тогаш што ќе ти е премиер?

Новогодишно, обраќајќи се од Елисејската палата, Макрон го најави своето решение за сузбивање на лажните вести во форма на закон кој треба да биде воведен до крајот на годината. За волја на вистината Французите имаат закон против ширење злонамерни информации уште од 1881.

ЕУ најави здружено решавање на проблемот со „лажните информации кои се шират со загрижувачка брзина“. Ова доаѓа по сличните одлуки на Франција и Германија, кои најавија решенија со кои се забранува говор на омраза или лажни вести. Работата е што говор на омраза и лажни вести и пред сета оваа галама беа нелегални.

Успешно играјќи на подемот на крајната десница и резултати како брегзит и Трамп, Макрон низ целата претседателска трка против Ле Пен прилично добро успеа да ги камуфлира своите намери и планови за намалување на работничките права во Франција. Како што обично бива со нова власт, уште во првите денови од доаѓање на функција тој неповикано се фати да ги решава темите што никој не побара од него да ги решава.

Победата на Макрон на француските претседателски избори беше дочекана како пресвртницата што ќе доведе до големото враќање на левицата и доказ дека политиката од лева ориентација и понатаму може да победува на гласачките кутии. По само 100 дена од неговото владеење, ова звучи како присетување на некои дамнешни златни времиња.

Францускиот претседател во рок од 3 месеци има потрошено 26.000 евра на шминка, што во просек му доаѓа дека Макрон три месеци секој божји ден давал по 280 евра за пудри, коректори, руж и сличен арсенал.

Жената што како светски лидер е препознатива по својата смиреност изгледа како да ги потрошила и последните резерви разбирање за „одметнатите“.

Макронизмот е производ на еден изразито француски идеал: просветлениот деспот. Од Наполеон Бонапарта до Шарл де Гол, ние имаме навика да бараме спасители, што ја објаснува нашата сегашна заљубеност со новоизбраниот претседател Емануел Макрон, пишува Гај Сорман во Ле Монд.

Соработниците на францускиот претседател организираа аудиција за пратеници на која се пријавиле околу 19.000 мажи и жени. Специјална комисија од партијата разговарала со 1.700 од нив, за на крај да изберат нешто повеќе од 520 кандидати, раководејќи се од принципот - кој ќе успее да ја убеди комисијата, ќе собере и гласачи.

Меркел, Меј, Макрон и Џентилони немаат свои биолошки деца, забележува американски Вик, дополнувајќи дека ако ништо друго ова значи дека не може да се случи да го сместат своето потомство на политички позиции.

Пред вториот круг на француските претседателски избори, Дием 25 (пан-европското движење на демократи, претежно од левицата, кое јас помогнав да се основа) му вети на Емануел Макрон дека „комплетно ќе се мобилизира за да му помогне“ да ја порази Марин Ле Пен, тоа и го направивме, пишува Јанис Варуфакис во својата колумна.

На 4-ти мај во интервју за Пари мач, Емануел Макрон зборувајќи за сопругата Брижит порачува "во секој случај има нешто во претседателската функција што го вклучува парот, и го прифаќам тоа и мислам дека и таа го прифаќа".

Кога Коми на недела пред изборите објави писмо дека повторно ја отвора истрагата околу мејловите на Хилари, во рок од една седмица Њујорк тајмс, Лос Анџелес тајмс, УСА тудеј, Вол стрит журнал и Вашингтон пост објавија 100 стории околу мејловите. Наспроти ова, во предвечерието на претседателските избори во Франција, француските медиуми одлучија да не го покриваат објавувањето на протечените мејлови на Макрон.

Според официјалната математика, во првиот круг од француските претседателски избори, Макрон освои 24% од гласовите, а Ле Пен 21%. Според една друга математика, во првиот круг кандидатите што не беа од центарот (Ле Пен, Филон, Меленшон) освоија 61% од гласовите, а централно-левиот кандидат (Макрон) освои 24%.