Кинезите на Карлоз Тевез му дадоа годишна плата од 38 милиони евра, а денеска на Борусија Дортмунд ѝ понудија 150 милиони евра за Обамејанг. Идни планови? До 2050-та фудбал да заиграат 50 милиони Кинези и да станат Светски прваци.

Како ви звучи кога нешто е опишано како елитно? „Елитен ресторан“, „елитна гимназија“. За некого оваа придавка е сигнал за посебност која мотивира. За други асоцира на некакви замислени олимписки височини, класна поделеност и недостапност. Антиелитистичкото чувство во САД ја одбележа изминатата година, а „елитно“ стана еден од најнепосакуваните епитети, пишува Њујорк Тајмс.

Пораката на Бордејн е до "привилегираните либерали од Истокот како и јас самиот" чија арогантност кон сите што не се на исто мислење со нив, е причина за распадот на цивилизацијата што го гледаме.

Инспириран од тоа во што сè веруваат луѓе, од Пицагејт до "Трамп нуди бесплатни авионски карти во еден правец до Африка и Мексико за сите што сакаат да ја напуштат Америка", новинарот на магазинот Политико, Сајмон ван Зилен-Вуд, отвора Твитер сметка на туѓо име и се става на 2-неделна диета на лажни вести.

Ако идниот претседател на САД одлучи да затвори "свиркач" за тоа што зборел со новинар, или да ги натера ФБИ да шпионираат новинари, "имаме само еден човек на кој можеме да му заблагодариме за тоа што во наследство му оставил такви обемни моќи: Барак Обама," пишува Џејмс Рајзен во Њујорк тајмс.

Иако на крај од своето претседателствување реши да демонстрира глобална правдољубивост па во Советот за безбедност дозволи резолуција со која се осудува и израелскиот максимализам, факт е дека Барак Обама беше далеку попопустлив кон омилениот американски сојузник отколку републиканските претседатели на САД.

@NeinQuarterly беше во Скопје во јуни, сега веќе минатата година. По принципот „ај денес - ај утре“ видеото од тој настан до скоро стоеше на некој хард диск. Еве го конечно тука, но не само заради некакво архивирање, туку и заради шармантната комбинација на нихилизам и оптимизам која ја содржи, а која сигурно ќе ни треба и во Новата. Да, таква комбинација е можна. А можеби и нужна.

По математиките на политичкиот аналитичар Ричард Мајлс ова е многу поверојатно отколку што мислите.

Годинава кулминацијата во ЕУ се случи на 23 јуни, кога британските гласачи одлучија дека сепак сакаат обидот за обединување на Европа да го пројдат на трибините. Не дека пред и после тоа Унијата не беше растурена со удари од сите страни.

Тероризам, ИСИС, уште тероризам, Трамп, Брегзит, смрт на славни личности. 2016 изгледа дека не можеше да биде полоша. Стивен Пинкер вели - чашата е сепак полуполна, ама само ако заедно ја наполниме.

Како годината ја видоа некои светски лидери и битни државници. Не им е лесно на таквите. Клучниот проблем со лидерството е што човек не е сигурен дали го следат или го бркаат. 

Пораката од годишната конференција на Путин со околу 1.400 новинари беше: 1. разберете дека ви се немаме мешано во изборите, 2. цело време верувавме дека он ќе победи.

Победата на Доналд Трамп на американските претседателски избори предизвика целосна вчудовиденост кај интелектуалната елита, длабоко загрижена поради погрешниот избор на народот. Наместо да размислат за причините за привлечноста на „антиелитистичката“ и „протестна“ политичка реторика, многу коментатори се посклони да заклучат дека проблемот не е во системот и досегашните политики, туку во народот, кој не ги разбира.

Досега водено како главно обележје на десницата, и тоа посебно на нејзиниот крајно неразумен дел, поседувањето оружје стана сè позачестено и за левиот дел од Америка под сосема разумното оправдание дека по изборот на Трамп, тие се подготвуваат за колапсот на општеството. Освен главниот лик, алибито е верна копија на тоа што десницата го збореше последните 8 години.

На социјалните мрежи се појави хаштагот #RussiansDidIt, кој Руска реч го објаснува како „три едноставни збора што помагаат да се извадите од која било непријатна ситуација“.

Трамп Јуниор и Ерик Трамп нудат приватни средби со татко им во замена за донација од 25.000 до 1 милион долари, објавува американскиот Центар за јавен интегритет.

При крајот на годинава медиумите се обидуваат од петни жили да направат списоци на фини вести и настани кои се случиле во исто време додека нè навјасуваа лошите, само за некако да ја смалат горчината која таа ни ја остава во устата. Некако тешко им оди.

Гревот на Клинтонови, отплатен во ФБИ-истрага на само неколку дена пред гласањето, е што и двајцата идентично чувствуваат дека „правилата не важат за нив“.

На луѓето веќе не им се ни потребни информативни текстови за да побрзаат своето мислење да го напишат во коментар. Доволно е да го видат насловот и да се испукаат (од себе) и исплукаат (со друг). Коментарите се покажаа како магнет за секакви отрови. А и голем мерак е кога на офф ќе напишеш долг текст и замислуваш како некој неупатен идиот се мачи да скрола до доле за да дојде до местото за коментар.

Глен Бек е една комплетна лудачина (самопрогласен катастрофист), кој повеќе од 10, а посебно последниве 8 години, секој потег на американските либерали, посебно на Обама, го доживуваше апокалиптично и идентично ѝ го пренесуваше на својата публика. Иако десничар до срж (на времето ја поддржуваше и Чајанката) тој пред изборите се крена против Трамп. Во моментов, поделеноста во САД е дојдена до точка во која Глен Бек стана глас на разумот (ок, со прилично реформирани ставови) и почна да учи левичари - опрајте се, станати сте катастрофисти, личите на мене.

ЕФФ е непрофитната група што на глобално ниво се бори за дигиталните права на корисниците. На неколку недели пред доаѓањето на Трамп во Белата куќа, тие закупија цела страница во магазинот Вајард за својот проглас до комплетната технолошка индустрија.

Една од најлуксузните продавници во Њујорк, Тифани, е лепенка со една од моментално најобезбедуваните згради во Њујорк, Трамп тауер. Ова само по себе значи многу полиција и многу барикади, а ништо од овие две работи не е ни најмалку луксузно.

Знаеме дека ве удавивме со различни зборови на годината - од англиските пост-вистина и снегулка, „германското“ флај и австралискиот демократски колбас. Но овој некако ни изгледа дека најреално го опишува чувството со кое ја завршуваме годината. Дека таа беше - надреална.

"Попрво би да имам демократија што не секогаш оди во моја корист, отколку да немам каква било демократија," порачува Џонатан Пај за брегзит и Трамп, и потоа ги имате најдобрите две и кусур минути предавање за демократијата и сè што сте заборавиле околу неа.

Човекот што веќе сериски произведува електричен автомобил (и комплетно ја поремети автомобилската индустрија), го направи најефикасниот и најдобар систем за собирање сончева енергија, направи соларни керамиди, работи на вселенска ракета за повеќе употреби и работи на хиперлуп-технологија, рано во саботата објави дека сега му се копа под земја и му се прават тунели.