Напомена: Грчкиот термин за Илинденска Македонија, „Ιλιντένσκα Μακεντόνιγια“, Гугл еднаш го преведува како "Illidna Makedonie" а другпат како "Ilindenka Makedonie". Небитно е за самиот текст ама навестува какви глупости и пиздарии нè чекаат со тоа име додека му објаснуваме на светот кои сме, што сме.
„Признавам дека бев вчудоневиден од константниот рефлекс на политичкиот свет во Атина кој врисна до небо и го закопа предлогот „Илинденска Македонија“. Моја грешка беше што заборавам дека национализмот и зовриените чувства не оставаат простор за разум. Но, лутата реакција на Атина ја обелодени скриената причина за грчкиот став кон ова прашање. Нашиот вистински проблем со Фиром не е тоа дека ги негираме (со право) нивните легенди за континуитет со античкото кралство на Македонија, туку што сакаме да ја задржиме нашата легенда за нашиот континуитет.
Тоа се гледа од нашето одбивање да прифатиме дека темелен настан за нивниот национален мит, наведеното востание од 1903 година, имаше цели кои беа спротивни на оние кои тогаш ги имаа Бугарија и Грција.
Непобитно е дека организацијата која го организираше востанието, на сите можни начини беше саботиранa од поддржувачите на Голема Бугарија. Самото востание беше голема победа, после долга внатрешна битка, на онаа струја која бараше Македонија на Македонците. Револтот, вооружената манифестација на новиот национализам во регионот, македонскиот национализам, беше пораз и за бугарскиот и за грчкиот фактор кои претендираа на свои права врз мултиетничкиот регион на Македонија. Всушност, целта на востаниците, цела географска Македонија со Солун како главен град, беше цел и на Грција и на Бугарија.
Изборот на името „Илинденска Македонија“ само ќе го верифицираше она што го учи историјата, дека македонскиот национализам беше непосакуван нус-производ на битката меѓу грчкиот и бугарскиот национализам и дека тој конечно најде свое место на европската мапа на држави.
Не е случајно тоа што реакцијата на грчките опозициони политичари создадоа клима на заплашување на јавното мислење кое се обликува со многу емоции и грозења а без суштински аргументи. Идејата е никој да не помисли да размислува логично и објективно. Тие што автоматски нема да се потсмеваат кога ќе го слушнат зборот Илинден се „неупатени незнајковци“ и „површни будали“. Срамно е да се слушне, а има и да се прочита, како врвно образувани луѓе го отфрлаат тој предлог како „епитом на неодговорност“. Кој е овде ирационален?
Се разбира, Илинден ним им беше главната движечка сила на иредентизмот во таа ера и подоцна. Но, суштинското прашање е дали тоа може да се користи за исти цели и денес. А одговорот е - не! Тие што тврдат обратно намерно ги заведуваат гласачите дека условите од 1903 се исти како овие во 2018. Е па, не се.
Во тоа време, поголемиот дел од руралната популација биле Словени, официјално водени како Бугари, а Грци имало по бреговите и во големите градови. Но, оттогаш многу работи се случија: Балканските војни кои доведоа до големи раселувања, образовните реформи на Венизелос за хомогенизирање на грчкиот идентитет, административните протерувања на Словените од страна на режимот на Метаксас кои дополнително го ослабнаа славофонското население, и конечно Граѓанската војна во која комунистите безмилосно ги злоупотребуваа славофоните со присилна регрутација во редовите на Демократската Армија на Грција
Тогаш зошто се плашиме од Илинден? Заради оние 4.000 гласови кои ги добива Виножито? Да ви кажам од што се плашиме: да ја признаеме етничката посебност на Македонците од Македонија. Бидејќи така ја губиме легендата за нашиот континуитет, бидејќи постоењето на македонски народ ја укинува легендата за континуитет со Александар, Букефал и сето тоа“.
Стефанос Казиматис
Напомена: За текстов е користен Гугл транслејт, а од македонскиот пример знаеме колку тој знае да биде крш. Ако некој што добро знае грчки има забелешки, нека пише, ќе уточниме. Изворот е овде
