- FOMO - Fear Of Missing Out, страв дека нешто ќе пропуштиш, дека нема да стигнеш да видиш.
- Ина Полјак има добиено патување во Њујорк како свадбен подарок од мајка ѝ, пред девет години. И по девет години, уште се потресува кога ќе ѝ текне како поминала. Прво ѝ било шубе дека ќе начека град кој нема да ѝ ги исполни очекувањата, а го начекува токму тоа што го гледа по филмови и повеќе.
- „Веројатно не постои човечко суштество што се спремало да го посети Њујорк, а да нема некои такви очекувања. И од тие очекувања секако зависи какви впечатоци ќе земеш со себе. Од моите очекувања најмногу излегуваше желбата да одам по тие улици додека ме држат нозете, да ја впијам енергијата на градот, да проверам дали навистина никогаш не спие, или сепак се случува да дремне.“
- „Веќе долго верувам дека градот можеш да го наречеш свој, само ако во него си плачел во јавност (како возрасен), без никакво посериозно чувство на срам. Така, за сега, мои градови се Нови Сад, Загреб, Рим и Њујорк.“
- „Тој повик сепак сè уште го чувствувам - повикот на тие улици, таа енергија, паркови, луѓе, чувството дека си во центарот на светот (затоа што си), дека тука е можно сè да се случи и дека си на милост на некоја повисока сила, нешто толку големо и моќно, што понекогаш можеш да се одмориш од чувството на стварност и одговорност.“
- Исак Андик, основачот на модниот синџир Манго, се лизнал и паднал од карпа висока 150 метри и загинал на 71-годишна возраст.
- На местото на несреќата бил присутен син му, а полицијата била повикана околу 1 часот попладне.
- Андик е роден во Истанбул и со семејството се доселил во Каталонија во ‘60-те. Почнал со продавање маици на соучениците во Барселона, па продавал облека на уличен пазар, за на крај да сфати дека со бутик ќе заработи повеќе пари и да ја отвори првата Манго продавница во 1984. Лани, Манго имаше заработка од 3,1 милијарди евра.
- Еден од најзначајните увиди кои се направени во мировните студии е следниов: убедливо најдобриот предвидувачки фактор на мирот во една земја не е нивото на богатство, квалитетот на демократијата ниту етно-религискиот идентитет, туку тоа како жените во неa се третирани.
- Кога на жената, според (сексистичките) традиционални родови улоги и` е доделена покорна положба, перципирана е како помалку вредна и помалку способна од мажот и е доживувана единствено релационо и во функција на неговите потреби, таа станува легитимен таргет во очите на насилникот. Понатаму, истрајната нееднаквост во животните можности и сексистичкиот притисок од околината на крајот ја поставило жената во економска и социјална зависност од мажот поради што има многу ограничени потези за делување (што е една од главните причини поради кои жените остануваат во насилни релации).
- Во последниве години некои перцептивни истражувачи и новинари забележале една индикативна заедничка особина во индивидуалните криминални истории на мажи кои сториле дела на насилен екстремизам во западните земји (без разлика дали биле десно или лево ориентирани)– речиси сите имале документирана историја на вршење домашно насилство.
