Доколку сте ја следеле еволуцијата на Рики Џервејс како комичар, во најмала рака ќе ви биде необично што во оваа мини-серија од шест епизоди тој се занимава со смртно сериозна тема. И што пораката која ја праќа е контрадикторна со неговиот генерален став - дека секој (а особено тој) треба да има право да се шали и на табу теми.

Има занаетски квалитетно направени документарци, кои третираат интересна приказна или значаен проблем, но кои не го преминуваат прагот на информативното. Она што ја прави разликата меѓу еден таков, и еден исклучителен филм, е важната одлука која треба да ја донесат нивните автори: дали ќе го соберат сиот мед за себе, или ќе остават половина за луѓето чија приказна ја раскажуваат.

На 1 февруари - ден пред Денот на мрмотот - на Нетфликс излезе серија која само на прв поглед изгледа како верзија на истоимениот филм. Да, главниот лик поминува низ истиот ден, одново и одново. Ама целата работа е малку покомплицирана.

Писателка која лажира ракописи на други, многу пославни писатели. И која тешко дека би можеле да ја наречеме криминалец, особено откако ја видовме отелотворена од Мелиса МекКарти.

Ли Морган е веројатно еден од најзначајните џез трубачи во историјата, иако далеку од популарноста на еден Луис Армстронг или Мајлс Дејвис. Една од причините за ова е што умрел прерано. Поточно, бил убиен од неговата сопствена невенчана сопруга, на само 33 години.

Драма на англискиот писател Џ. Б. Присли од 1945, класика на британскиот театар на 20 век, која има доживеано бројни адаптации за сцена. Ова е нејзина одлична ТВ верзија.

Eден од оние „фил гуд“ филмови кој спојува ликови за кои во реалниот живот никогаш не би се обложиле дека би можеле да завршат во иста приказна. А тие се токму такви, базирани на вистински и необични луѓе, кои прават, барем за време на празнициве, да се чувствуваме дека има надеж за разбирачка и пријателство помеѓу различните.

Серијата, која ја прогласивме за едно од најдобрите нешта што ѝ се случиле на популарната култура во последнава деценија, со овој филм преоѓа во долгометражни проекти. Но премиерата на првиот, кој на Нетфликс се емитуваше вчера, 28.12, не ветува.

Одамна немаме гледано толку концептуално издржан, а истовремено презабавен филм. И ова не е само затоа што во него глуми Том Вејтс.

„Зад секој успешен маж стои жена“ можеби звучи како излитена и стереотипна изрека. Но во овој филм таа е доведена до екстрем.

Адаптација на истоимениот мемоар на цртачот Џон Калахан од 1989, ова е приказна за зависноста, физичкиот хендикеп и патот до смислата во 12 и повеќе чекори. Кои треба да се изодат пешки.

„Ова не е бaзирано на вистинска приказна“, пишува на почетокот на филмот. За потоа неколку зборови да исчезнат, и да остане - „ова е вистинска приказна“.

Француска сатирична комедија во која мизогиничниот свет на денешнината е заменет со таков во кој мажите се оние потиснатите и искористените. Но овој поинаков поредок всушност и не е толку различен. 

Во овој филм не се случува (речиси) ништо. На моменти e и досаден. Но сепак вреди да се погледне, и тоа заради две нешта - Џефри Раш, и приказот на тоа колку е проклето тешко да создаваш уметност.

Филм за една од оние историски „невидливи“ хероини, која незнаејќи повлијаела на борбата на човештвото со различни болести. И тука на ниво на приказна има многу штоф, кој за жал не е искористен како што треба. Добра вест е што тој поттикнува интерес за темата кај помалку упатените, кои ако бидат доволно пост-филмски упорни, ќе научат нешто за развојот на генетиката и бесмртните ХеЛА клетки.

Веројатно немаше подобар начин да се отвори премиерата на новиот филм на Милчо со двете девојчиња од првиот дел на претходниот, „Мајки“. И не само затоа што на тој начин го видовме времето што поминало отелотворено во нив, туку и затоа што „Мајки“ во голема мерка беше предвесник на прашањата кои „Бикини мун“ доследно продолжува да ги истражува.

Краток документарец чија премиера на Нетфликс се случи на 8 март, зборува за некогашната светска шампионка во стреличарство и нејзината неверојатно инспиративна приказна. Во која дамите немаат секогаш предност.

Филм во кој од сите ликови, вие - гледачот - сте единствениот што знае што навистина се случува и на тој начин му давате смисла. И таков кој треба да се гледа најмалку два пати, еднаш со титл, и еднаш без него. За да се сфати немоќта на зборовите, а моќта на неизговореното.

Oд моментот кога Спилберг го прочитал сценариото, до премиерата, поминало помалку од една година. Итноста на темата, за републикански претседател кој води војна со медиумите, ги мотивирало сите во екипата не само да побрзаат, туку и одлично да ја завршат работата. 

Дел Торо навистина има супер-моќи, да ве заведе и нурне во друг свет, во кој единствените важни облици се оние на љубовта. 

Филмот кој од нејасни причини беше номиниран за Златен глобус во категоријата „најдобар мјузикл или комедија“, жанровски е веројатно најблиску до социјален трилер или хорор сатира на расизмот. Но според режисерот Пил, кому ова му е дебитантски филм, „Бегај“ (двосмислено, и како предупредување, и како навреда) е - документарец.

Веројатно најдобриот опис на „мајка!“ има дадено Кол Нидхем, основач и извршен директор на IMDb: „Ова е како Шредингеров филм. Во кутијата има дело кое е истовремено и многу добро и многу лошо“. Работата е да се осмелиш да ја отвориш кутијата и да процениш со свои очи.

Грчки филм, кој неправедно е класифициран како комедија. Во него нема речиси ништо смешно - се работи за мрачна драма, која иако почнува лефтерно, полека но сигурно преминува во мачнина. И тоа не затоа што филмот е лош, напротив, затоа што е многу добар.

Приказна за дечко од Автокоманда и неговиот татко болен од рак, кои можат да бидат кои било татко и син, од која и да е земја, во која луѓето од маргините се препуштени сами на себе. Топла и хумана, како тукушто испечен домашен колач.