Немате вие толку мислено на фразава колку што дечково зборува за фразава. А има поента.

Вселенски отпад

Кога ќе отвориме некоја бескрајна "дебата" по тоа фејсбуците и кога ќе го прочитаме квалитетот на коментарите, имаме чувство дека многумина веќе го имаат ова корисно чудо и наголемо го употребуваат. Човек може и 'ракописот' да им го познае. Да не делела државата бесплатно вакви а ние да не знаеме? 

Охохо кога ова ќе дојде и кај нас! Охохо кога ќе стигнат и фушерајките, јер наш народ обожава да помине поевтино!

Со помош на хидраулична преса некој сака да го демантира правилото дека лист хартија не може да се свитка на половина повеќе од седум пати. И навистина - хартијата попушти. Ама, на многу неочекуван начин.

Цел ден аргатуваш за корпорација за да имаш пари да купиш храна од корпорација во супермаркет на корпорација за навечер да гледаш телевизија со која управува корпорација за вести за политичари кои зависат од корпорација. А кога ваквиот живот ќе те разболе ќе побараш лекови направени од коропрација.... Комунистичките шефови можеа само да сонуваат за ваква тотална контрола.

Дечкото ја извади од штикли соговорничката со пар мачо бабури од типот "жените заработуваат помалку зашто се понеамбициозни, жена сака дома да седи, ти треба дома да седиш". А таа една озбилна па накострешена па не ѝ се верува што слуша. А требала само пред емисија малку да гугла со кога оди на тв дебата.

Дилемата е ако имаш само една карта за Лига Шампиони и твојот клуб игра против Реал, дали ќе одиш сам на стадион или ќе останеш да гледаш со другарите. Дилема околу која навивачите на Милан нема да мора да се секираат во следни 5-6 сезони.

Гледање како некој сече патлиџан со ултра остар нож знае да биде воодушевувачка работа. Изненадувачки е што ова во рикверц станува бескрајно поинтересно.

На полувремето на Сакраменто Кингс на публиката ѝ беше понудена забава каква што овде би предизвикала лавина морализаторски осуди и повици за линчови. Трка на бебиња кои ползат. Хмм. Плавокосото бебе се држеше добро сè додека не ги покажа своите црногорски гени.

Членовите на ЕКВ, Партибрејкерс и Електрични оргазам на времето се качија на камион и ја шпартаа нивната музика по Белград, обидувајќи се да се спротивстават на безумието на војната и да го надгласаат звукот на оружјето и хушкачките медиуми кои го подмачкуваа. 24 години подоцна, излезе комплетниот видео материјал од тоа.

Поента на видеово е колку назад во времето можеш да се вратиш а и натаму да го разбираш англскиот јазик. Блазе си на нас што сме тазе со јазикот. Ок, освен каменот од розета.

Хипотезата е дека "Walk of life" од Дајр Стрејст е совршен крај за кој било филм, без разлика на жанр, период и глумци. Нормално, тој што ја поставил хипотезата фатил и да ја тестира.

Веќе имавме еден регионално- православен повод за ваков крик но глобалната Фејсбук каца е поширока па да загребеме и надвор, со една збирка постови од луѓе какви што не мораше да знаеме дека постојат.   

Не само што се идентични близначки, не само што се облекуваат комплетно исто туку и зборуваат исто. Си упаѓаат во реченица и ја довршуваат заедно. Неподносливо.

Зошто многу повеќе ги цениме работите што скапо ги плаќаме, со примеси на "зошто не треба ништо да даваш гратис."

Како? Како во Јапонија. Ниту светот ги разбира нив, ниту тие го разбираат светот. Пример, адреси. Посветено на сите таксисти и поштари што не можат да најдат адреса во далечното, неистражено и егзотично - Козле.

Соработник на Дејло шоу седнува со група бели деца кои целиот живот се маргинализирани. Во што? Во тоа што никогаш не виделе бел претседател.

Алтернативен наслов: Мажи не е важно колкави ви се јајцата, важно е да ги почешате.

Клипот е од Бруно, филмот за австрискиот моден репортер, и е сниман во Арканзас, еден од упорно најзакоравените делови на САД. Случувањата во рингот се по сценарио, сè надвор од него е на "што ќе даде Господ."

Вакво изненадување им се има случено на Фолтинци во село во Словенија (а види ја и приказната на Димса за Минхен). Овојпат за едно швајцарско-германско женско дуо (се викаат Boy). За првпат во Америка, за првпат во Бруклин, си рекле, ајде ќе им отсвириме нешто наше па некому може тоа ќе му се бендиса. А оно...

Ако си тон мајстор во потрага по нови звуци, најдобро е да имаш некој како Генадиј Ткаченко. Ама ако го немаш, ќе заврши работа и ако се закочи во вистинско време додека девојка во кола јаде сладолед. Маста ѝ ја извадија.