Приказната за оној дечко чии зборови ја отсликуваа бесмисленоста на војните во екс Југославија. Оној кој пред камерата на Јутел процени: „Тие демек сакаат да се отцепуваат, ние демек не им даваме“. За жал, приказната е во финална верзија. 

Ако некаде во светот телевизијата со опсегот на програми, техничка опрема и финансиски можности стана сила во општеството, дрога за гледачите и општа преокупација на нацијата, тогаш тоа сигурно е САД. Но сепак се сомневам дека на кое било друго место критиката на телевизијата е толку остра и незадоволна, беспоштедна и - немоќна. Американецот (статистички просек) минува третина од денот пред телевизија.

„Кога би било коцкасто и кога не би се тркалало...“ Отприлика во истите рамки и денес се движат сите обиди за воведување на нешто ново. Милион забелешки и уште толку мрчатори.

1. Малиот Мате има четири грама кокаин. Ако 1/8 му ја продаде на Олег за 5 евра, а 1/4 на Георг за 10 евра, тогаш колкава е уличната вредност на тоа што му останува?

Ова е едно од оние видеа кои ти ги пуштаат на меил со порака: „Објавете ова сите да видат и конечно да отворат очи“. Го пуштаме пошто ни е супер таа замисла, веќе утре одиме по улица,  а оно сите околу нас, со отворени очи.

Брачен пар се вози во автомобил и во еден момент жената го прашува мажот "Сакаш да застанеме на кафе?" "Не баш," одговора тој и продолжуваат по патот. Резултат? Жената, која всушност сакала да застане, станува нервозна бидејќи се чувствува дека нејзините желби не се земаат предвид. Мажот гледа дека таа му е лута и почнува да се фрустрира: “Па што ме прашува дали ЈАС сакам да застанам?”

Според Даглас Адамс, 42 е ултимативниот одговор на универзумот, смислата на животот и сè друго. Овде, 42 е секундата од видеото на која се открива смислата на гранитно - азбестниот национален идентитет на монолитната Грција. Грк си додека е фино и топло, ама кога ќе запече газот... Отворај вратата, еба си мајката!

Порано или подоцна ќе налеташ на лице кое ќе го напише зборот "спејс" или ќе заборави да го вклучи компјутерот во струја. Ако не си, почекај, ќе го сретнеш.

Џими Кимел решава на улица да ја тестира веста од пред некој ден дека децата не знаат да гледаат на часовник со стрелки затоа што сè околу нив е со дигитални часовници, па не им ни дошло да се потрудат да ја совладаат логиката околу стрелките.

Ни на Карлсон не му се верува колку лесно се шеба оваа персона. Си ја начека како маскота и сега за свашта ја вика, а рубриката ја потпишува како „Либералниот шерпас“. Лујката прифаќа па промовира онакви „out of space“ идеи заради кои на многумина нормални им збоктиса сиот тој блок и за инает гласааа за Доналд Дамб. Шерпасот бара на факултетите да има кабини за плачење, за да можат снегулките низ солзи да го излијат стресот од себе. 

Исповед на Кевин Смит кај Колбер за тоа како доживеал срцев удар. Со најмашка реакција на свет: преживуваш масивен инфаркт, те носат во болница а таму те фаќа срам и едно незгодно што треба да се соблечеш пред непознати луѓе.

Помалку болно за луѓе од трчањето низ Памплона (веројатно), помалку смртоносно за бикови од корида - ползење со бикови.

Мета-предавање за сите оние предавања кога човек  оддава впечаток дека господари со темата, тотално знае што зборува, па ќе пушти слајд, па ќе направи мала шала.... Дечково ептен, ама ептен добро, ги скинал сите цаки (сосе пиењето вода и погледнување во часовник) на таквите мотивациони говоранции. Многу корисно и пресмешно.

Прост пазарски есап колку пари има дадено Марвел за снимање филм, и колку пари има наплатено. Притоа ова се само пари заработени од кино влезници, значи без играчки, облека, тв права, видео игри, лиценцирање на ликовите и што и да е друго од што вадат пари. И како котира Марвел меѓу филмовите со најголема заработувачка.

Авторот (Дејвид Браун) вика: Ова е најамбициозниот проект за едитирање на кој сум се нафатил и за кој ми беа потребни 4 месеци. Се започна како љубопитност а заврши со миксање и полирање на 250 видео-аудио сегменти во еден (саат ипол) клип.

Конзервативците често знаат да дрват со својата сериозност но дури и перјаница од нивните редови каков што е Такер Карлсон станува шармантен заебант кога ќе му се напенали една ваква „либералка“ (жива греота е какви замлати го контаминираа тој поим). А таа се дала во битка да го исчисти англискиот јазик од зборот „MAN“ кој бил навредлив за нивната тоталитарна секта. А МАНчестер? А ГолдМАН сакс? „Ах, не одам јас во шопинг во Голдман“. ќе каже интелектуалката.     

Репортажа од првомајската парада на плоштадот Маршал Тито во Скопје: Изминаа десетлетија во костец со огнот... како што само рацете можат, рацете на милиони и милиони во окната и леарниците.

Лајффејкер е нов сајт кој за евтини пари нуди пакети со фотографии за постирање на социјални медиуми, кои ќе направат да изгледате како да имате супер интересен живот. Во понудата има пакети како „Гледај каде бев на одмор и плачи“, „Дури и моето маче / куче е посреќно од тебе“ или „Гледај што ручав“. Она што е најважно за Лајффејкер е дека е лажњак и сајт направен од стартапот за ментално здравје Санктус кој со проектот „сака да го нагласи нездравото однесување на социјални мрежи и нивното штетно влијание врз менталното здравје.“

Сè тоа со бременост и дете и слично е убаво, само веројатно убавото се намалува кога жена ти по 4-ти пат ќе ти остави во кујна позитивен тест за бременост. И тоа не само што се намалува, туку се претвора во комплетна паника и избезуменост, а помош ти нема. Има блицови надеж, ама ништо повеќе од тоа.

Дечкото решил да испече кременадла и тоа да го пренесува во живо на интернет. И почнуваат да му мрчат: ја препекол, ја исушил.... А тој гори побрзо од кременадлата.

Супер шармантен спот за регрутација на нови лица во полицијата на Нов Зеланд. Чудна некоја земја е тоа. Триста работи кажаа, партиска книшка не спомнаа.

Малку поглед во онаа Англија која не е чај во пет, дрвење за времето и бескрајни извинувања за сè и сешто. Ништо крикет, Кебриџ, Оксфорд. Овде се заебани гости и уште позаебани газди, дрољи, пијандури, дебели стриптизети и сличен прекрасен полусвет. Овде се нашите.

Свекрваа и снаа кои очигледно не се трпат. Старата сака да се слика со фнузите, ама мајка им има нешто против па блокира. И сето тоа некако разбирливо за некоја балканска паланка. Ама овде фнузите се принцезите Софија и Леонор, свекрвата е шпанската кралица мајка Софија а снаата е кралица Летиција, сопруга на актуелниот шпански крал Фелипе Шести. Може за Каталонија се рчнале.

Малку промена од оние наши пејачки работници кои досега имаат песни комада еден, на утринска емисија ја навуваат песната број два а за соработниците со кои ја правеле, мртви-озбилни викаат: „Екипата која победува не се менува!“ И уште ќе речат дека не сакаат да откриваат сè, колку сите нас да нè убие огромна неизвесност. Ете, Битлси беа малку поинакви: отворени, луцидни, забавни, заебантски расположени и авто-иронични. Ама што знаеле тие...