Се возиш со лифт, запира на некој спрат, се отвора вратата од лифтот и ја гледаш Мишел Обама како скока на јаже! Ете, такви финти им прават со Џими Фалон. Да не замислуваме локални примери, да не ја упропастуваме добрата финта.

Џереми Корбин прописно го наеба во парламентот откако за време на една тирада на Тереза Меј, во брада си прокоментира нешто што звучи како „Глупа жена!“ Подоцна, тврдеше дека рекол „stupid people“ а не *stupid woman“. Е, така веќе може.

Позамашна збирка сочни филмски навреди и пцовки, вешто накалемени на една разиграна денс матрица. Оф, оф, фак офф.

Диња „им објаснува на соите деца“ како се запознале со татко им. Таа му пишала „свињо смрдлива“, тој ѝ пратил фотографија од својот пенис. Таа му рекла дека не е сега тоа тема, ама... 

Да не бевме заколнати на вечна верност кон НАТО и на ексклузивна љубов кон западните вредности, ова ќе нè дирнеше во срце. Песната некогаш масовно се имаа пеено по работни акции на покојната Југославија, посветена е на легендарниот партизански командант Сава Ковачевиќ, а словенските браќа од Украина некако се сетиле па предводени од прекрасната Маргарита Мелешко, пакосно нè потсетуваат како беше да се имаат луѓе кои вредат да се слават.

Црепот одбрал на своето единствено тело на светот да ја овековечи Анџелина Џоли и за тоа дедицирал „топ банер“ позиција, на левата надлактица. Го оставил боцкачот (ќе видите зошто не го викаме „тату артист“) со мирна рака да го заврши своето делo и ете, конечно доаѓа моментот тоа да се обелодени. Пазете ја вие таа фаца како полека сфаќа дека со калеш Анѓа ќе мора засекогаш да живеат заедно! Или барем додека некоја ампутација не ги раздели.

Кога ќе се отвори тунел па ќе тргнеш низ него. За да видиш дека и на другиот крај е некако исто (срање). Па ќе посакаш да се вратиш онаму од кај што си тргнал. Ама малку ќе задоцниш со одлуката. Тоа е.

Додека многу луѓе го поганат својот дел од светот чекајќи некој голем спас (ЕУ/НАТО, враќање на Исус и слично), на истиот тој свет „фајн тјунинг“ му прават некои ситни генијалности. На пример, она пластичето кое држи пакет пивски лименки, зошто да не биде нешто што ќе можат да го јадат оние кај кои тоа и онака ќе заврши?

Ја знаете онаа ситуација кога ќе ви кажат: „Знам дека нон-стоп се караме ама знам и дека длабоко во себе уствари се сакаме“. Бил Бур се најде во таква ситуација со Сара Силверман и поштено се извади од памет: Од кај па сега тоа?

Супер штосен промотивен спот за шелтер за вдомување кучиња. Магионичар им прави трикчиња па човек може да си одбере кучешки табиет кој му одговара според реакцијата на трикот.

Дали сте забележале дека на вести, кои се емитуваат секој ден, главно кажуваат кој што рекол а не кој што направил?

За змиите се верува дека во суштина се мирни животни кои никогаш не напаѓаат освен ако не се уплашат или се почувствуваат загрозени. И си седиш така во полициска станица во Тајланд....

Убаво е тоа, да не гледаш само на саат за да ја здуваш од работа туку да останеш некогаш и повеќе отколку што си мислес, за да се заврши работата. Само, не секогаш и не за сите професии.

Со години речиси консензуално беше нарекуван генијалец и визионер за оваа година да ја почувствува и злобната страна на славата, која беше покрената од неговите  каприциозни твитања, пушењето трава и други небитности. И самиот има кажано дека „2018 беше најболната година во мојата кариера.“ CBS извлекоа многу добро интервју, во кое доаѓа до израз неговиот карактер, без оние генерализирани булшит одговори.

Ова не треба да го направите затоа што некој на телевизија ви кажал, треба да го направите затоа што си заслужиле, или барем за да им ја видите фацата преплавена со неверување од апокалипсата што го снашла нивниот свет.

Една блајхана и тапирана плавуша од 80-тите години, преснимена од којзнае која ВХС лента. Или на плавушата таква ѝ е вежбата или зад неа има некој невидлив (и немирен) дух кој прво ѝ ги ококорува очите а после ѝ избива ваздух од плуќа.

Човекот се зафаќа да зборува само за негов сектор - вирални видеа и настани, и тоа без некое посебно подредување, туку на прва, како му дојде. П.С. и на него не му е јасно што ТикТок.

Дури и само правењето на филмот да се земе како критериум „Isle of Dogs“ е неверојатен подвиг од филм. Што е толку подвиг? Целиот филм е изработен во „стоп-моушн“, па на пример само на сцената со сушито која трае минута и пол, се работи цели 32 дена. Мрдни, сликни, стоп, мрдни, сликни, стоп, мрдни, сликни и така 32 дена. Ова е тајмлапсот од составувањето на таа сцена.

За што служат клик-фарми? За кликање на што и да посакаш и платиш. Од лајкови на ФБ и Инстаграм, до следбеници на некоја од социјалните мрежи или прегледи на видеа и страници, и работи на кои не ни ни текнува дека би можеле да се направат. И Кинезите ова го имаат издигнато на индустриско ниво.

Уште не ни помрдната од кабинет, Меркел веќе почнува да зафалува, за сега само на тв спикери кои не мораа да прават јазични акробации секој пат кога го изговораат името на германската канцеларка. Сега со Анегрет Крамп-Каренбауер сè се менува.

Дури и да тргнеме на страна колку е феил на комичар да му се фаќаш за вицовите, како за луѓе што застапуваат најширок можен спектар на промени што може да ги направи некој човек, правдољубивите багри кои му ја скинаа оскаровската тезга на Кевин Харт баш и немаат некоја верба во лично созревање, напредок и промена кај комичарите.

Британската премиерка е во посета на Берлин. Меркел ја чека, автомобилот на Меј пристигнува и - ете ти уште еден проблем околу егзитот.

Не мрда, а се приближува. Секој кадар смрзната, секој пат поблиска. Така се движат нинџите.

Се вика Фејсбук маици (@facebookshirts) и се однесува на најразлични маици кои се појавуваат како реклами на Фејсбук (што стигаат до тебе затоа што ФБ знае се за тебе) и по некој редок случај на ваква маица начекана во дивината, во вистински живот. И се чиста уметност.