Зад моментално најспоменуваната „актерка“ во Холивуд не стои вистинска личност, туку алгоритам. Таа е создадена од продуцентката Елин Ван дер Велден, извршна директорка на европското ВИ студио Партикл6 и новооснованата компанија Ксикоја. Започнала како Инстаграм профил со фотографии и видеа што ја прикажуваат Тили во секојдневни ситуации или во наводни филмски улоги, а неодамна се појави и во кратка комедија, „ВИ-полицаец“.
Ван дер Велден тврди дека Тили не е замена за вистински актери, туку експериментален проект кој треба да се толкува во истата линија со анимација, кукларство или компјутерски генерирана графика. Според неа, 21 век ќе биде дефиниран од „синтетички таленти“. Сепак, нејзините изјави предизвикаа силни реакции – актерката Емили Блант го нарече проектот „страшен“ и „опасен“, третман на уметниците како потрошна стока. Шкотската актерка Бриони Монро дури тврдеше дека Тили премногу наликува на неа и дека можеби е искористено нејзино лице без согласност.
Иако авторите на ликот инсистираат дека ВИ-актерите отвораат нови начини на раскажување, критичарите велат дека технологијата всушност „позајмува“ милион нијанси од вистинските актери кои тие ги создале со труд и искуство. Се нагласува дека современите филмски естетики, станувајќи се побледи и предвидливи, всушност ја олеснуваат интеграцијата на вакви дигитални творби.
Некои сметаат дека Тили е пред сè маркетиншки потег – начин Ксикоја да го рекламира својот бренд преку провокација. Но, фактот останува дека ВИ актери веќе постојат: неодамнешниот „Елиен: Ромул“ користеше дигитален аватар на покојниот Јан Холм. Ако минатата година изгледаше неприродно, денес ваквите модели стануваат сè поверодостојни.
Реакциите се движат од страв до цинизам, но и до предлози за отпор – не во форма на лудизам, туку преку враќање кон суштината на киното и човечката игра. Како што некои филмски колективи во минатото го отфрлаа комерцијалниот гламур во име на автентичноста, така и денес се бара движење што ќе инсистира на реални актери и реални приказни.
