Есента 2003 Кендал бил избран за заштитно лице на најголемата промотивна кампања на сите времиња, со вредност од 1 милијарда долари. Шишиња пијалоци Пепси, Маунтин дју и Сиера Мист биле обележани со посебни броеви. Некои веднаш добивале 15 долари. Други требало да бидат внесени на посебна веб страница. Компанијата потоа бирала од бројките по случаен избор, поканувајќи 1000 луѓе за телевизиско снимање, каде преку неколку игри на среќа на победникот требало да му се дадат 1 милион долари, плус можност за добивка од 1 милијарда. Финтата? Бројките требало да бидат исти со оние шест одбрани од спомнатиот Кендал. А тој бил шимпанзо.
Во индустријата полна со откачени промотивни идеи, Пепси секогаш предничела, иако не секогаш со позитивни резултати. Во 1930-тите, компанијата најмила пилот за да испишува пораки на небото. Во 1992, организирала натпревар на Филипините под името „Треска на бројките“, во кој по грешка биле направени преголем број капачиња, па бидејќи немало буџет да бидат исплатени сите добивки се случиле насилни протести. Во 1996, на шега им понудиле на потрошувачите шанса да добијат авион - еден учесник ги сфатил сериозно па ги тужел кога не му го дале (загубил на суд).
Во „Играј за милијарда“, големиот победник добивал можност за наградата од 1 милијарда долари нето, без да го жртвува гарантираното милионче. Ова било прв пат компанија за широка потрошувачка да стави толку пари на маса, но за Пепси ова било голем влог во „шеќерната“ трка за зграпчување поголемо парче од пазарот на безалкохолни пијалоци.
Кулминацијата се случила на 14 септември 2003, со телевизиски пренос во живо. Во публиката имало 1000 луѓе избрани од над 4 милион пријави. Десетмина од нив кои имале броеви најблиски до оние одбрани од шимпанзото му се придружиле на водителот на сцена во серија игри.
Еден од натпреварувачите, 42-годишниот Ричард Беј, бил наставник од Принстон. Тој својот број го одбрал врз основа на Светото писмо. Во текот на играта на учесниците им биле нудени суми за доброволно да се откажат - деветмина го сториле тоа, но Ричард издржал и го добил милионот. Неговиот број 228238 бил блиску со добитниот 178238 (оној одбран од шимпанзото), но не бил ист. Сепак, тој не се разочарал, туку ветил дека ќе го искористи милионот за хуманитарни цели. „Убаво е да се добие, но убаво е и да се дава“, изјавил тој.
Промоцијата била успешна и Пепси ја повторила следната година, иако со помал резултат. Трет пат веќе не се случил. Причини за ова има повеќе, но една од нив понудиле психолозите.
Прво, шансата за добивање на главната награда била 0.1%, а дури и тогаш Пепси немало да може да ја покрие целата сума одеднаш туку на рати во следните 40 години (ова на учесниците им било горе-долу познато). Второ, 1 милијарда не можела никако да влезе во свеста на обичниот човек, за кого таквата бројка е во сферата на научната фантастика, сума со која тој не знае да ракува и од која на крајот на краиштата и се плаши. Многу подобро функционираат кампањи кои нудат опиплив (физички) подарок или сума која се поврзува со цена на нешто повообичаено (кола, стан). Наместо една милијарда со 0.1% шанса некој да ја добие, Пепси требало да понуди 100% шанса на некој да добие 10 милиони.
