Понекогаш кажуваш нешто во песните, дури и кога шансата тоа да е вистина е мала. Некогаш кажуваш работи кои немаат никаква врска со она што навистина сакаш да го кажеш.
А понекогаш кажуваш нешта за кои сите знаат дека се вистинити.
Никогаш нема доволно време за размислување.
Си шиел, си пеглал, си се пакувал и си се возел.
Ете што си правел.

Боб Дилан, Хроники

Има еден феномен во врска со југо-носталгијата, која веројатно важи и за секоја друга носталгија која има идеолошко-политички конотации: на луѓето кои ја чувствуваат често им е нелагодно да ја искажат.

„Главните текови на марксизмот" на Лешек Колаковски започнува со реченицата: „Карл Маркс бил германски филозоф". Навидум банална, оваа констатација и не е толку неважна.

Кога пред два дена на Фејсбук профилот на Букбокс го одбележавме Меѓународниот ден на книгата, и истовремено годишнината од смртта на Сервантес, бевме изненадени од веста дека токму во тој момент од печат излегува целосниот, двотомен македонски превод на Дон Кихот, препечатено и 'освежено' издание на она од 1985 на Наша книга, за кое малкумина знаеја и дека воопшто постои.

Уште пет минути до вашиот настап. Во главата ви бучи, дланките ви се потат, стомакот ве стега. Ѕиркате во говорот кој го скициравте цела ноќ, но зборовите ви се чинат туѓи, како да ги гледате по прв пат.

„Хедонистичкиот ангел не знае за некаква света водичка и преферира вино; се плаши од темјан и порадо ужива во мирисите на некое сакано тело. Нему му ги должиме најубавите чувства, наслатките пијанства, скапоцените и ефемерни јадења, извајаните енергии, разменетите љубезности, посакуваните радости. Животното мото на овој вкусувач на рајските јаболка би гласело Carpe Diem! Мислам дека со мирна душа би можеле нему да му го препуштиме нашиот живот, за Танатос, кога ќе чукне неговиот час, во своите бисаги да одложи само едно тело, кое согорело до последниот остаток."

Мишел Онфре, Гастрономски ум

„Двете бели мечки од Зоолошката градина и јас тонеме во зимски сон.
Толку ми се спие, немате поим!
Разбудете ме само во случај малата Ана да се врати. Инаку гризам!"

Не знам за вас, ама веднаш штом малку ќе затопли јас ги прередувам шифоњерите и од подрум го вадам точакот, како некаква магиска постапка која би требало да го забрза доаѓањето на пролетта.

Парадоксално е: во период во кој најпопуларни филмски адаптации се оние базирани врз детска литература, или барем врз жанрови кои стереотипно се сметаат за детски (фантазија, авантура), квалитетни преводни детски книги, барем на македонски, има многу малку.

„Животот не се мери со бројот на вдишувањата,
туку со миговите кои ни го одземаат здивот".

Често влегувам во книжарници без некоја цел, но ретко купувам книга за чиј автор не сум чула ама баш ништо. Кога тоа сепак ќе се случи, заклучокот најчесто е - „требало да биде".

За многумина веста дека починал Селинџер беше неочекувана, не затоа што се вознемирија од смртта на еден 91-годишен старец, туку затоа што мислеа дека тој е одамна мртов.

Неколку месеци пред да умре од туберклоза Чехов му рекол на писателот Иван Буњин дека луѓето ќе го читаат најмногу седум години по неговата смрт. „Зошто седум?", прашал Буњин. „Е добро де, седум и пол", попуштил скромниот Чехов. 106 години по неговата смрт и 150 од неговото раѓање заклучуваме - добро е што не се обложил.

Фигмент и Енхалон (алијас Ненад) ги запознав кога еден октомври ја уредував насловната на блогерај.

Магија за фаќање змеј: земете огледало и попрскајте го со змејски прав. Потоа ставете сафири или други скапоцени камења пред гнездото на змејот.

Периодот околу Новата година е веројатно најдобриот кога би можел да се чита Елијаде. Тој е еден од најзначајните антрополози во историјата на оваа дисциплина, а истовремено и еден од најплодните - неговиот опус брои 1,300 дела објавени во текот на шеесетгодишната кариера.

Ја почнуваме годината пригодно - ако не со апологија, а тогаш со сочувство кон нашите пријатели, роднини и сограѓани пушачи.

Наместо честитка за Нова година.

„Можеби повеќе личи на некој голем крстозбор отколку на читање Војна и мир, но тоа не значи дека задоволството не е огромно" (Newsweek)
„Трапав трилер, да не беше името на Браун на корицата книгата би била осудена на пропаст" (National Post)

Пред речиси еден месец се одбележаа 150 години од првото издание на Потеклото на видовите на Чарлс Дарвин, класично дело во научната литература, кое се смета за основа на еволутивната биологија. Во неа Дарвин презентира теорија според која сите познати животински видови имаат заедничко потекло кое може да се следи преку една широко разгранета еволутивна шема, а дека еволуцијата се базира врз процес наречен 'природна селекција'.

Има еден прекрасен филм, The Usual Suspects (кај нас преведен како Приведете ги осомничените) од 1995 во кој главниот лик, Роџер 'Вербал' Кинт, на инспекторот кој го сослушува му сложува комплексна приказна за тоа како се случил масакр на брод закотвен во пристаништето во заливот Сан Педро, крај Лос Анџелес.

Има една сцена од документарецот за Леонард Коен I'm Your Man (2005) во која Ник Кејв ја опишува својата прва средба со музиката на Коен. Почнува течно, со фактите, каде и кога, но кога треба да го опише она што го почувствувал во тој миг речитиот и начитан Кејв почнува да д'тка.

Да направите карикатура од нешто толку сложено како што се основите на математиката, а да успеете истото да не го вулгаризирате и избанализирате, е вистински интелектуален подвиг.