„Неговата биографија открива живот кој може да се нарече нормален, но никако празен" - ова е првата реченица на една од веб-страниците посветени на Мураками, која зборувајќи за авторот всушност многу кажува за неговото творештво.

Неодамна починатиот Клод Леви Строс за антропологијата е нешто како Ајнштајн за физиката – сите знаат дека тој кажал нешто важно, но малкумина знаат тоа нешто детално да го објаснат.

„Живеам во вилата Боргезе.
Овде нема ни трошка нечистотија,
ниту стол кој не е на своето место.
Овде сме потполно сами и мртви сме...
Никаде ни најмало известување за промена.
Ракот на времето нè јаде."

Ако мислите дека за оваа недела одбравме книга за згодна Парижанка која е врзувана, камшикувана и генерално сексуално злоупотребувана за да ви го привлечеме вниманието, тогаш сте сосема во право. Но за нашиот избор имаме уште неколку, крајно интелектуални аргументи. Немојте веднаш да скролате барајќи слики, има нешто и во зборовите..

When a man loves a woman,
spend his very last dime
trying to hold on to what he needs.
He'd give up all his comforts
and sleep out in the rain,
if she said that's the way
it ought to be

Percy Sledge, 1966

Кога ја прашав мојата пријателка Каша, Полјакиња мажена за Швајцарец која долго време живееше во Македонија, да ми го опише нејзиниот нов дом - Индија, таа после краток чет с'спенс (оние секунди кои изгледаат ко часови, особено ако соговорникот ви куца бавно), рече: „Прочитај ја Белиот тигар. Сè ќе ти стане јасно".

На први септември оваа година излезе од печат вториот роман на Ник Кејв, „Смртта на Бани Манро" (The Death of Bunny Munro). Да, да, тој Ник Кејв, фронтменот на Birthday Party и на Beed Seeds, поубавата половина од дуетот со Кајли, член на тајното друштво „Синови на Ли Марвин" и автор на неколку албуми најубави на свет.

Бранови се чита на почетокот на зимата. На песочна плажа на која веќе нема капачи, или на клупа на кеј додека почнува да бранува првото есенско ветре.