Arbeit Macht Frei
Пошто припадам на генерацију која легнуеше у седам после цртани и онај која раснеше сас кључ на шију и слоган ''к'д ќе си отидев гости, ќе се разберемо'', и овој сочинение како и много други ќе га почну од Другара Титу па навам, односно, увек к'д запне, класична комуњара како мене и не знае у доба на парламентарну демократију да размишља, без при тој да не направи паралелу на релацију ''Кај бевме, кај отидовме''.
Водена од начело на Втору Интернационалу и борбу на пролетеријат, Трендо комотно може поново да ми каже дека ми комунисти би само да таласамо, ама нека не се чуди ако ед'н д'н, сајт му осамне хакиран у слоган - нема алтернативе без Савеза комуниста, пошто ''ебу ли га, ебу ли га - па преко ебу ли га више'' од овија демократски решења и стил на живот налик увод у анархију.
Збор ми е...
Овија д'нови за нашу редакцију у Куманово, тражисмо млади људи што ќе работив, и тој за плату, поштено. Плата, придонеси, службен телефон. За да бидемо законски коректни, распишасмо оглас и ајде, ќе чекамо кандидати. Веровали или не, драги Рипли, не се јави нити ед'н кандидат што сака да работи, односно, на оглас уместо резиме, ми се најдемо у ситуацију да одговарамо на мејл од тип - колко ќе ми биде плата?.
За да не биде дека се заебавамо, пуштисмо још ед'н оглас и дојдесва на разговор још два кандидата, и све што могасмо да слушнемо е дека нема леб у Македонију, дека не им се работи за македонску малу плату, дека све иде партиски, дека држава е корумпирана и дека не е зор да се стануе рано ако тато носи а мама меси, зачинето сас стан што родитељи ќе га купив ако дете реши да се жени.
Жими најмило, тој е тај реторика. Тој е тај причина што ме предизвикуе на правење паралеле. Тој е тај македонска младина која е пред време остарена. Тој е тај незаинтересирана маса што мисли дека ако завршила факултет, бога за јајца е фатила. Демек, ја имам факултет, намучија сам се поштено, е с'к држава има да се мучи да ми најде работу и да ме стартује ако сака туј да остану да живу.
А у социјализам можеше. Мој татко могаја без родителску помош сам да се искшолуе и да биде професор, мајка ми могала да учи факултет и да иде на работу, паралелно дома да чува две деца и фамилију да одржава, тетка ми могала двократно од свои 20 године на ноге да работи цел век док ву шеф стои над главу како божјак, ујко ми могаја цел живот од прв до последањ д'н радни стаж да вози дизалицу по белосветски путишта и да гради државу, и ред други 22 милиона примера... Они све могале, пошто њима ги мајка родила да се мучив, а овија с'га су од свилени гаќе искочиле. Т'к било друго, нели? Демек било диктатура, а с'га е демократија, па се сви бањамо у мед и млеко, а? Бањамо се ми, ама у сопствен вртлог.
Кој што сака може да каже, може да опкривуе и Владу бившу и актуелну, и све може, ама... Да кажемо дека можда и држава има удел у туј интертност пошто све иде збрда здола и млади људи се делумно осеќав и уплашени, а можда и недовољно укључени у процес на градење на општество, можда волја за моќ на партије послужи како злоупотреба на млади кадри у партиски цели, можда су криви факултети што за време на школовање не нудив и нешто што се вика развивање на свест за себепостоење, ама...
Да бидемо искрени, македонска младино...
Не ти е држава крива ако на све гледаш опортунистички и демотивирачки. Не ти е крива држава ако си мрза, ако немаш вољу ни да пробаш да работиш, ако одбиваш да научиш нешто што можда некад у живот ќе ти легне како на будалу шамар, не ти е крива држава ако нејќеш да бидеш лојалан и добар радник. Не ти е систем крив ако падаш на фолови за блгарски пасапорта, богат живот у Европу, и живот налик бајку... Не ти е крива држава што не поштуеш нит чојство, нит сенс за борбу на план на личну и подобру иднину, како и себепромоцију у средину у коју живиш и опстојуеш...
Не ти е држава крива ако мајка ти на триесе године ти принаса да едеш, пошто не е зор да стануеш ако веќ не мораш и немаш работу. НЕ.
