И док гу фоторепортери шкљоцасва женску свиту пред Парламент он'ј д'н, стоју на едну ногу како петал, и си викам у себе... Мајку му, овија жене и ја соберени овде смо како група на Фејсбук сас сто лајка викана "Едвај се собравме". Нема кој да дојде ни да не опцује, иако се надасмо дека барем некоја шоферинка ќе ни се истури у фацу на брзака...
Атмосфера, турни ме да кинисам...Тук и тамо по некој муж, што од солидарност, што од муку да спречив да не им дојде некоја тазе породена сас његово чедо пред врата, што од зорт да бидев видени... Раја је почела да се жари и пали како влажно дрво, од некои причине увек брадосани репортери упорно шкљоцав, новинари што ги гледамо на теве-у свак д'н ги нема, јер до Донку после 24 декември тешко доваѓа абер, сас ед'н збор, прав правцат македонски протест. Од страну стои милиција, по некој undercover инспектор снима ситуацију под рејбан наочаре, црвени свирчиња свирив како на последњу дупку на кавал, с'лнце пече како на асфалт да ќе прижимо јајца, нема уаааа, нема држ' те ме да не ве потепам, чека се од зграду карши да се објави вест за Исусов зачетак по пут на јавну расправу, и како у сновидение, појавујев се пет-шест добро нагиздани цуре...
Поддршка, ние да дадеме поддршка, слуша се глас од позадину...
И почнују сас очи одоздола нагоре... Штикла, 14 см... Нога, т'нка витка... Панталона покрива развиени листови од стојање по протести целу зиму... Витка става тук и тамо вири од сукњу на фалтице, а у руци, ташња Hermѐs, не ти на опозициски груди кошуљица Rudnik, не ти палтенце од Oltre, коса од фризерницу, шминка од duty free, парфем ме опива, негувани нокти у очи ми бодев... Dolce vita.
Ух, сто му громова... Ма дали се ја тој телепортира на говорницу у Парламент... Свирна сас свирче чисто да се осету жива и присутна... Добро е, јен-два, јен-два, туј сам. Ма Сандра сине, опуштено... Ма тој су само опозициски парламентарке кои дошле да дадев поддршку... А зашто поддршку, на кога поддршку, до к'д поддршке, кој ги шљиви њини поддршке, тресе ли му се на Грују снага од опозициски поддршке, има ли у овуј државу опозиција уопште, нели ни е на сви одамна јасно дека од поддршке, само дршке останасва очи да си вадимо, док држава јава на апокалипсу качена на патриотски позеленети коњи, кои к'д и да ги гледаш, г'з им е одпозади...
Почна да се зноју, а антиперспирант ми слаб...
Гледам њима, гледам себе, гледам гу моју фејсбук групу, тражу ги сас очи десни парламентарке, жене што се на десно вртив од 2006, сви јунаци ником поникоше, и у црну земљу пропадоше... Њима ги нема. Њима ги јебано нема. Они сакав да су трудни сваки девет месеца. Они сакав деца. Ми нејќемо. Ми не смо жене. Ми смо анти Петар Владетел. Ми га нејќемо Грују. Ама зашто га нејќемо Грују? Ама сакајте га, ама док га мрзите, ми ќе ви забранимо и абортус, и фетус мортус, и протеини у мокраќу, воду у колена. Ама сакајте га Тодоровога што без кравату како да е на журку, искача свак д'н пред екран у обид да шармира женски свет... Ама заспивајте Македонке уз молитву на Петрета што доби шут карту од "Астралија", и кој се пали на Мерлинку уз теорију дека умрела пошто не легала на пред-породилно уз таблету да добие нап.
Ама сакајте гу власт, људи. Сакајте ги сви одлуке, сакајте ги опозиционерке, сакајте ги позиционерке. Они имав паре, они и да закачив, абортус у државе карши ќе си организирав. Ама сакајте ги десничарке ван-институционални. Без њима, и на Стевчета Гром у коприве, и без новинари што само плачев, а забрављав дека пенкало е најјако оружје што руши и власт и сласт, нема протест, нема успех, нема ги на Ердогана топови што директно у главу шибав. Сакајте се људи, ама пазите на плодни д'нови, строго
Сандро моја, ти луда главо...
Мани се ќорава посла. Заеби ов'ј протест јер нема антипротест. Нема филинг. Нема страст.
Иди у Мекиците на Стража куде што две мекице и два јогурта су 120 а можда и више безобразни денара, и најди си гу Селму која проси и едвај има три године, и која пуштена од ''совесну'' мајку, реди менија и пепељаре чекајќи келнерка да ву каже мрш. Иди и најди си гу, и како прошли пут, повлечи гу да не ти избега пошто гу некоја некоја тамо што работи за цркавицу, влече за пашкуљи и молим те, пази на дете да не му исчашиш рамо од жељу да гу нараниш, земи гу у руке и купи ву да еде, нарани едну гладну душу и еј... Не се секирај...
И да се забрани абортус, и да се забрани екстерно, и цел живот да не осетиш парламентарну плату и дневнице, ти и даље ќе имаш силну жељу и алтруизам да раниш некога што само на с'н може да се види на слику у телефон, и кој своју мекицу ќе гу држу у наручје, док гу мајка влече сас главу завртену накуде туј тетку, што гу наочиглед на лоши келнерке прашује: гладна си?
Селма, молим те... не нагињи се кроз прозор...
Јер, све што ќе видиш е протест без п, трудни жене на свак корак, контрацепцију од 600 денара, психијатри што ќе советуев жене у абортус намере, Владике кои давав изјаве уз повише соберен виски него у време на прохибицију, новинари што ги нигде нема, "Заеб" на чело на левицу, и десницу што ми у очи ми кажује он'ј дн дека, сполај на партију, трите деца од дома си имав добру работу. Ама си имале факултет, затоа...
Селма, Селма... По кој ли кафиќ одиш гладна и боса? А тек ти је само три годинке...
Пиши ми Селма на:
