Многу посреќен би бил кога наместо споменик на Мајка Тереза, сестрите на милосрдието и болните кои ги лечеле имаме празна ледина со една мала табла на неа на која ќе пишува: „Овде требаше да има споменик на Мајка Тереза кој чини 8 милиони евра. На место тоа, одлучивме парите да ги вложиме во изградба на центри за лекување на најсиромашните во кои сите почитувачи на нејзината мисија, сите хумани луѓе, доаѓаат и се борат за животите на оние меѓу нас на кои човечката добрина им е повеќе од потребна".

Почнуваме од  минус 17. Имаме 365 дена фора за да дојдеме до позитивна нула. Let's kick some ass.

Додека жолчно се бориме за да пронајдеме коски од пред 2 милениуми за да ги забетонираме пукнатите темели на националната самопочит, оние кои гинеле за истата оваа земја, помалку или повеќе независна Македонија, се третирани како што не би требало да се третираат коските и на најголемите душмани на нашата земја и сите луѓе кои живеат во неа.

Чим ситна роса заросит, Плитвички езера се слушаат од Синѓелич до Ѓорчета. Чаре?

Демек, лето, па мора човек да одмара. А на лето секогаш ми е најгужва во глава, што е и логично бидејќи сум од Охрид и за разлика од градот бројот на посетители кај мене е одличен. Само, нема слободен кревет бидејќи издавам само еден. А тој е зафатен.

Светското првенство во фудбал започна во ист ден со најавата дека после 40-дневниот пост финиширан со соодветна причесна кај Васе Амзо во Сарај послужена од протоѓакон Трендо, своето првенство во редење црни букви на бела основа пишувајќи на бели букви на црна основа (ама добро опишав тастатура, пишкуматер) го започнува и мојата маленкост (шо немат врска ваљда со Маленко и дек сме сограѓани).

Сериозно, како може некој уште да наседнува на една масонско-комунистичка, атео-феминистичка, шови-капиталистичка и анти-библисконародна безобразна лага ко таа дека Александар е снебитен? Лаѓетина! Па кој разумен патриот верува дека Александар Велики III Maкедонски е мртов, завршен, капут? Дека филмот му завршил и дека на неговата одјавна шпица 2300 години до ден денес се листаат нашите имиња?

Пост-изборие во Македонија. Шок, траор и неверица. Нека не ве лаже привидната слика дека некој е во екстатично славје, а други во паничен траор. Тоа се само првичните симптоми на она што го искусуваат сите учесници во изборниот процес: пост-изборна депресија. Има ли лек? Не се баборадувајте, Бетменџи ви го знае чарето. Бујрум.

Осеќам дека му е баш безвезе кога ќе те види како се плашиш од себеси и како не си ја раниш душата со убави нешта, правејќи работи кои мислиш дека треба да ги правиш за да задоволиш критериуми кои други ги поставиле за апсолутни на патот за некаква умислена реализација на улица и во канцеларија, на тротоарите ко модни писти или на бескрајно досадните состаноци. Можда и му се прилошува и му доаѓа да бапне 2-3 ракии кога ќе те види како си сав незадоволен од све живо и диво: системот, комшиите, шоферите, владата, младата, фрижидерот, режисерот, од сè што не ти го исполнува со квалитет времето кое треба сам да си го исполниш со она што е најдобро за тебе.

Раде може да го реновира хотел „Палас" во Охрид свирејќи му од кајче. Риби се полеваат со лимон и се самозапржуваат кога ќе влезе во рибарница. Ако ја исвири „Ја излези Ѓурѓо" пред утакмица на Градски, Бразилците може само да се надеваат дека ќе победат ако Раде се повреди. А тој е направен од титаниум.