На 10 октомври 1896 Њујорк Тајмс прв пат вовел рубрика за книги, која во 1911 почнала да излегува како посебен додаток во неделното издание на весникот. Таа во текот на своето долго постоење станала една од највлијателните публикации за книжевни рецензии во светот.
Некои се фрлени, други закопани или запалени. Одбор на училиште во Онтарио уништил илјадници книги поради наводно пропагирање стереотипи. Помеѓу нив и стрипови за Тинтин и Астерикс.
Гиљермо Либри Каручи Дала Сомаја (1803-1869) бил италијански благородник и математичар, познат по својата љубов кон книгите. Која била толку голема, што украл ни повеќе ни помалку туку 30.000 од нив, и тоа прилично ретки и вредни.
Во рубрикава до сега сме пишувале за „цундоку“, односно за трупањето книги, во негативен клуч. Со блага иронија сме ги спомнале и најголемите трупачи во историјата. Но сега да ја видиме и другата страна - зошто поседувањето голем број книги (кои не сте ги прочитале) може да биде добро?
Деновиве масовно се споделуваaт и се коментираат фотографии со „нова“ идеја за ентериерно уредување, поточно за уредување на полиците со книги. Која подразбира тие да се свртени обратно од вообичаено.
Досегашната практика на користење донирани книги, или такви донесени од семејството и пријателите, за затвореници од три њујоршки затвори се укинува. Сега тие ќе мора да си ги купуваат книгите, и тоа од ограничен број издавачи и мал број наслови.
Од сите работи кои можат да се украдат, криумчарат, продадат, книгите некако не се првите на кои човек би помислил. А сепак вакви случаи не само што имало туку има и денес, а во игра најчесто се и големи пари, и интерес за она што се води како „исчезнато“ од страна на академските кругови.
Книжарница во Далас се сетила како да натера луѓе да читаат класични романи - ја претворила нивната содржина во лажни вести. Како нашиов наслов на кој можеби кликнавте не очекувајќи го Чернодрински.
Измена во закон од 2013 во Романија им овозможува на осудениците да скратат 30 денови од нивната затворска казна за секое дело кое ќе го напишат и објават. Романските тајкуни и политичари затворени за корпуција сега се фатија за пенкалата.
Со развојот на технологијата на обезбедување на книжарниците, како и со подемот на електронските изданија, ни крадците на книги веќе не се она што биле. Овие лондонските ги замислуваме како живописна, но софистицирана дружина апаши, на кои мора да им се признае - дека барем книга имаат отворено.
Писателот Остин Клеон, нам познат по бестселерот „Кради како уметник", манифест за креативноста во дигиталното доба, состави листа на сопствени ветувања во врска со читањето. Ни изгледа како фин вовед во Новата, иако повеќето од спомнатите работи веќе ги правиме. Ама бр. 5 ќе мора да гo вежбаме.
Сте стигнале пешки до врв на Водно, а таму под некоја ладовина стојат полици полни со списанија и книги, па дур земате душа можете да си читнете, да ја позајмите, купите или да ја размените. Како звучи? Мене како отворен предлог.
Со години им удираме сеир на Американците и нивната небулозна традиција, поддржана со закон, според која секој може да покрене постапка за забрана на книга во локалната библиотека, училиште или книжарница.