Глумеше, меѓу другото, во серијата „Вајр“, покрај Џулија Робертс во „Насмевката на Мона Лиза“, во „Војни на ѕвездите - Фантомска закана“ и во шведската сатирична драма, „Квадратот“. Најтазе ни е неговата улога на писателот Ноа Соловеј во „Аферата“, чии четири сезони ги изгледавме со доза на „виновно задоволство“, де сакајќи го, де крајно мразејќи го неговиот лик.
„Напредните“ и „прогресивните“ ама баш ништо не научија од лекцијата со Трамп. Додека милиони луѓе пиштат од реални проблеми (губење работа, социјална сигурност, цели фамилии спијат по коли затоа што останале без куќа заради невратен кредит), овие се дрндаат со темата дали божиќните колачиња треба и понатаму шовинистички да се викаат „gingerbread mаn“ или треба тоа да се замени со родово неутралното и политички коректно „gingerbread person“. На следните избори, не за Трамп, за некој ко Љубе лигавиот ќе гласаат од инат.
Меѓу останатите работи што ги кажува Пај, една важи за речиси секоја ситуација: „Деновиве има голем број луѓе кои изгледа како да веруваат дека со тоа што нема да дозволат некое мислење да биде емитувано, некако ќе успеат да го искоренат тоа мислење. Не го искоренуваат, само го потиснува, а тоа создава презир.“
Изминатата година овој збор бил во првите 20-30 пребарувања на сајтот на издавачот на познатите речници на англиски јазик. Расна, социјална, економска - сите овие биле во центарот на американската (и не само американската) дебата.
Во нова книга на когнитивниот невронаучник Кристијан Џарет, чии статии се појавуваат во Гардијан и Њу Сајнтист, се анализира едно многу старо, и многу базично прашање: дали луѓетo се во основа лоши или добри? Одговорот e можеби очекуван. Па сепак не ни се допаѓа, затоа што се однесува и на нас.
Нема тука многу за кого да навиваш. Вообичаено секојдневно шакетање во Белата куќа, во случајов во врска со мигрантскиот карван од централна Америка. Боите на телевизијата ги брани Џим Акоста, а за Трамп игра Доналд. Од политичка тема брзо се доаѓа до: „Вие сте груб, ужасен човек.“
Болсонаро не е бразилскиот Трамп, како што тоа често прелесно се врзува. Не е тој од новиот алт-десен бран во САД и Европа. Тој е опасен старомоден екстремен десничар за кого гласаат обични Бразилци, сиромаштија, црнци па дури и ЛГБТ. Луѓе кои до вчера гласаа за левицата. Небањатите. Сите очајници кои сфаќаат дека стандардната политичка елита пет пари не дава за нивните проблеми.
Оние кои се форматираат во услови на систематска радијација од турските серии, веројатно се уверени дека нема ништо полошо од нив. Но затоа постојат постари релативизитари на кои, иако дамнешни, уште им се свежи раните од касандра, масандра и другите како-ли-беа јужноамерикански сапуници. Тек тоа, драга младино, како не се трпеше! Една мексиканска, поштено раскажана.
Нема двајца луѓе кои во своите политички погледи се подалеку еден од друг од овие двајца. Па сепак, едниот вика непријателски политичар, другиот оди кај непријателски новинар. На Бенон му е криво што Сандерс немал доволно енергија и борбеност како Трамп за да победи кај Демократите па на сцената да се тепаат лев и десен популизам. Мар тврди дека Бенон намерно наоѓа идиоти како Сара Палин и Трамп, бидејќи се празни шасии кои тој ги полни со негови идеи.
„Од каде Малком Гладвел трендинг на Твитер? Мора нешто гадно да заебал.“ Вака ни течеа мислите додека пребарувавме што се случило. А сè што направил било - ја поддржал идејата Бенон да настапи на фестивал, кој е замислен како полигон за дискутирање идеи.
Големите полека заминуваат и не изгледа дека имаат достојни наследници. Арета била првата жена примена во Рокенрол халата на славните, а нејзината петдецениска кариера го оправдува епитетот „кралица на соулот“.
Досегашен хајлајт на новата серија на Саша Барон Коен веројатно беше моментот кога Дик Чејни му го потпиша комплетчето за вотербординг. Но, озлогласениот екс шериф од Аризона кој апсеше луѓе по боја на кожа (осуден па помилуван од Трамп) Џо Арпајо, секогаш сакал да предничи.
За некого преводот е сиромашкиот братучед на литературата, нужно зло, па дури и богохулие. За други, преводот е мост за меѓукултурно разбирање и креативно толкување. Нова книга ги истражува обете страни на медалата.
Пред некој ден во емисија се испокараа Вупи Голберг и Џанин Пиро, за левица- десница, Трамп - неТрамп. Џанин сумира на кое дереџе е дојдена американска јавност: озлобеност, политикантство во сè, брат брата одфрендува заради политика.
Трамп во Лондон меѓудругото беше дочекан и со балон „бебе Трамп“, кој освен што беше разочарување во однос на ветената големина и тоа како изгледа во реалност, како што ќе напише имамот Тавиди, и не зборува многу за луѓето што го „летаа“ балонот.
Есента ни беше на гости на Скопскиот џез фестивал. Сега објавува нов албум под наслов „Песни на отпорот 1942-2018“. На една од нив му гостува и долгогодишниот соработник, Том Вејтс.
Зборувајќи со новинарите во неговиот хотел во Сингапур, севернокорејскиот диктатор Ким Јонг Ун изјави дека зголемените тензии меѓу северноамериканските соседи претставуваат „неподнослива закана за светскиот мир.“
Не фигуративно, туку буквално. Туркање во автобус, непосакувано гушкање, дишење во врат - сето тоа се доживува како загрозување на личниот простор. Иако радиусот на ваквата територија се базира и на културата, потребата тој да се има (или да се препушти на друг) е длабоко еволутивна, вели нова книга.
Се приближува крајот на учебната година, а одделението на нашите петтоодделенци денеска се запозна со 17тата наставничка во нивното досегашно образование. Седум од нив се сменија само во оваа година (ако не ги сметаме еднодневните замени од страна на вработените во училиштето). Во последниве неколку дена, мислам дека единствено обезбедувањето не им предаваше на овие деца...
Знаете онакви видеа каде некој, како во старине слепстик комедии, се лизнува на кора од банана и се праи парче, а вие не можете а да не се насмеете? Нешто што е толку длабоко вградено во нас - склоноста да се ситиме на туѓата мака - изгледа нема ни географски, ни историски ограничувања. Подобро за бизнис, здравје.
После 4 месечни истражувања и тајни снимања, британскиот Канал 4 вади документарец во кој се откриваат сите изборни измами на осрамотените Кембриџ аналитика: мито, бивши шпиони, лажни лични карти, сексуални работнички...
Книгата се вика „Дали на ангелите им треба потстрижување?“, а стиховите во неа се однесуваат на прашања поврзани со нацијата, сексот и вискито. Напишана е во 1970, откако Рид го напушти „Велвет андерграунд“.