Да можете да бирате дали порадо би шизеле пред кооперација со развеселени селани насликани од четката на Питер Бројгел постариот, или би сркале варено вино рассоблекувајќи се од жештини, како што го прават обожавателите на алкохолот кај Тицијан? Всушност, делата и не се толку различни, бидејќи (скоро) сите с(м)е исти по неколку пијачки.
Кога избруканата Елизабет Холмс ја осудија за измама околу нејзината компанија за лабораториски тестирања, медиумите често дискутираа не за криминалните дејства и запрепастувачките злоупотреби на доверба, туку за модните избори: црни сакоа, црни панталони и што е најважно - црни ролки.
Ветеранот на рок фотографијата чие презиме судбински го врза за таа сцена, Мик Рок, зборува за раѓањето на некогашниот андерграунд и објаснува зошто мисли дека тоа нема повторно да се случи.
До сега Загмајстер го познававме како дизајнер на корици на албуми на Лу Рид, Стоунси, Дејвид Брн и Пет Метени. Австриец со постојан дом во Њујорк, тој деновиве е актуелен со изложба посветена на општочовечката потрага по среќата, поставена во Музејот на применета уметност во Франкфурт.
Група како оваа можела да се состави само во Њујорк од шеесетите на дваесетиот век. Но 50 години по снимањето на нивниот прв албум, Велвет Андергрануд е тема на голема мултимедијална изложба, не во Големото јаболко, туку во концертната сала на Париската филхармонија.
Во време кога градот им се распаѓа, улиците се полни со ѓубре и криминал а на младите им се нуди радосна забава и безгрижност, четворица маалски ајвани на кратко излегуваат од задимениот CBGB и влегуваат во студио. Таму нема да се задржат долго ама ќе траат до денес, иако сите од нив веќе се одјавија.
Се вика „Бродот", и е прв албум на Ино по „Лукс" од 2012. Освен техниката на снимање, интересна е и неговата структура, која потсетува на книжевно дело.
Уште од 1986-та, Нил Јанг и неговата сопруга Пеги секој година организираат хуманитарен концерт за Bridge School, непрофитна организација за иновативни начини на помош на деца со пречки во говорот и инвалидитет. Годинава дојдоа 25.000 луѓе и имаше многу добри музички моменти.
По смртта на Лу Рид се појавија бројни сочувства и трибјути, но на повеќето од нив како да им фалеше емотивност. Еден текст дури тврди дека никој во новинарските кругови не сакал да му пише некролог на овој „човек без шарм“. Но топлиот и благороден текст на Пети Смит ја пополни оваа празнина.
Рики Жерве, Семјуел Џексон, Миа Фароу, Салман Ружди, дури и Ватикан, беа меѓу оние кои му оддадоа почит на Лу Рид. Меѓу нив и сер Том Стопард, кој ја искористи музиката на Рид за неговата славна претстава „Рокенрол".
„Тоа ти е ко некој роман. Дневнички белешки од кои направив книга. Поминав некое време во Италија, па ете, пишував. Интимни белешки за планинарење, и тоа прво планинарење во животот. Па после као се муваш со некоја женска, добро јадеш, пиеш добро вино, и на крај од тоа излегува роман. Ма супер!"
Не дека е важно да знаете дали зад некоја песна стои вистински настан и фиљан човек на кого му е посветена за таа да ве допре, и да помислите дека е напишана баш за вас и вашата љубовна среќа/болка/чемер/јад. Ама па овие песни се толку познати, што сигурно нема да ви ги расипеме со деталите околу нивното создавање.
Музичката 2013-та не можеше да почне подобро. Кит Ричардс и Том Вејтс почнаа да прават заеднички песни а по една деценија отсуство, на сцената се врати Дејвид факинг Боуви. Не заборавајте, ова е година по онаа во која тотално изгинавме од Гангнам Стајл. Неколку десетици факти за човекот со шарени очи.