ЈУВЕНТУС – ПАРМА (Триполи 2002)
Првиот Супер Куп на Италија кој се одржа во друга држава беше во 2002-ра во Триполи, Либија каде теренот беше ужас. Мечот повеќе личеше на фудбалски натпревар на плажа со оглед на недостигот на трева. Финалисти беа Јувентус и Парма, а мечот заврши 2:1 со двата гола на Дел Пјеро и погодокот на Марко Ди Вајо.
ЈУВЕНТУС – МИЛАН (Њујорк 2003)
Една година подоцна проблемите се повторија во САД, поточно во Источен Рутефорд во близина на Њујорк. Актери беа Јувентус и Милан, истите екипи кои три месеци претходно се сретнаа во финалето на ЛШ. Јувентус го доби мечот на пенали, а во сите извештаи за мечот Италијанците го критикуваа топлото време и лошиот терен.
ЈУВЕНТУС – ЛАЦИО (Шангај 2015)
Иста песна и во Кина минатата година каде теренот беше со кал и дупки, а тревата како да не видела вода со години. Тренерите и на двете екипи беа бесни.
„Овој терен не е на ниво за играње фудбал, пред се за ваков важен натпревар“, изјави тренерот на Лацио, Стефано Пиоли.
Но како тоа да не беше доволно, тапа беше и преносот. На кинескиот режисер му бегаа акции, забавените снимки одеа во погрешно време, а не беше точно ниту времето на кајронот со реалното време на мечот. За сите пропусти на Кинезите мораше да се извинува Раи.
ЈУВЕНТУС – МИЛАН (Доха 2016)
По гневот на играчите, тренерите и навивачите, за тешкотиите во организацијата на италијанскиот Супер Куп на ред дојде да се побуни и Адријано Галијани. Милан во петок игра против Јувентус, но пристигна еден ден подоцна во Доха од нивниот противник бидејќи им доцнеше авионот.
„Претрпевме сериозна штета од спортски аспект. Јувентус е мирен и ќе тренира на 20 степени потопло време од нас во Милано, а ние ќе пристигнеме доцна вечер“, изјави директорот на Милан кој се закани дека ако има уште едно доцнење, тие нема воопшто да се качат во авион.
