Функционално, целта на лебот на парчиња е да издржи брз процес на производство и да може да носи путер, џем, салами и слично, и да има отпорност и да издржи размачкување врз него. Сето ова треба да го постигне, а и понатаму да биде доволно мек за да може да го прегризеш без да ја смачкаш содржината што е на него.
Друга работа е што тој треба да трае и трае, а ако сакаш леб да ти трае повеќе од 2 недели, треба да си свесен дека не постои начин да го постигнеш тоа без да му додадеш некој конзерватив, „леб ќе фати мувла за три до пет дена, тоа е природата на производот.“
Плус, треба да биде мек.
Една од „измамите“ што ја прави коцкастиот леб е користење на вонредно големи количини масти, за да се постигне мекоста на лебот. Мекоста може да се добие и со ставање вода, меѓутоа проблемот е што количината на вода е директно поврзана со тоа колку брзо ќе се појави мувла, па затоа се оди со мастите.
