- Жаклин Дуран е костимографка осум пати номинирана за Оскар, а го има добиено за „Женички“ и „Ана Каренина“. Но, кога била студентка немала поим дека љубовта што ја имала кон облеката ќе ѝ стане кариера. Без идеја за иднината, знаела дека барем ужива во „пазарење од втора рака“ - барање, превртување и наоѓање мали богатства.
- Сега, во нејзината работа ѝ е клучно да меша старо со ново и вели дека она што може да се добие со мешање на периоди е да ѝ дадеш на публиката начин да разбере подобро.
- За облекувањето вели: „Низ годините, ја сведував облеката на сè поедноставно и поедноставно, за на крај да стигнам до носење предвидливо исто нешто секој ден, но во различни бои. Значи имам три модели на панталони, кои сите се варијација на јапонски панталони што ги носам главно цело време. И повторувам. И мислам дека после некое време, едноставно не сакаш да размислуваш премногу за тоа што го носиш. Сакаш да облечеш нешто удобно, што знаеш дека функционира и така да тераш.“
- За филозофијата на пазарењето вели: „Главно носам винтиџ работи или парчиња што сум ги направила, но мислам дека ако одам на шопинг, би купувала впечатливи парчиња што би можела да ги комбинирам со основните што секогаш ги носам.“
- Исак Андик, основачот на модниот синџир Манго, се лизнал и паднал од карпа висока 150 метри и загинал на 71-годишна возраст.
- На местото на несреќата бил присутен син му, а полицијата била повикана околу 1 часот попладне.
- Андик е роден во Истанбул и со семејството се доселил во Каталонија во ‘60-те. Почнал со продавање маици на соучениците во Барселона, па продавал облека на уличен пазар, за на крај да сфати дека со бутик ќе заработи повеќе пари и да ја отвори првата Манго продавница во 1984. Лани, Манго имаше заработка од 3,1 милијарди евра.
- Еден од најзначајните увиди кои се направени во мировните студии е следниов: убедливо најдобриот предвидувачки фактор на мирот во една земја не е нивото на богатство, квалитетот на демократијата ниту етно-религискиот идентитет, туку тоа како жените во неa се третирани.
- Кога на жената, според (сексистичките) традиционални родови улоги и` е доделена покорна положба, перципирана е како помалку вредна и помалку способна од мажот и е доживувана единствено релационо и во функција на неговите потреби, таа станува легитимен таргет во очите на насилникот. Понатаму, истрајната нееднаквост во животните можности и сексистичкиот притисок од околината на крајот ја поставило жената во економска и социјална зависност од мажот поради што има многу ограничени потези за делување (што е една од главните причини поради кои жените остануваат во насилни релации).
- Во последниве години некои перцептивни истражувачи и новинари забележале една индикативна заедничка особина во индивидуалните криминални истории на мажи кои сториле дела на насилен екстремизам во западните земји (без разлика дали биле десно или лево ориентирани)– речиси сите имале документирана историја на вршење домашно насилство.
