- Македонските медиуми пред неколку години пишуваа за Ричард Симкот, хиперполиглот, кој седум години живееше во Македонија. Тука ја запознал својата сопруга, Македонка, по професија книжевник и лингвист. Неговиот голем талент за изучување странски јазици се должи, меѓу другото, на одличната меморија, желбата за учење нови нешта, како и на честите патувања.
- Бројот на јазици кои тој ги познава и со кои активно се служи од пред неколку години порасна од 25 на 50. За ова меѓу другото придонела и пандемијата - во текот на карантините тој запишал кратки курсеви по неколку јазици, меѓу кои корејски, северен сами и ирски. Поминал низ интензивно едномесечно изучување на естонскиот и потоа дал интервју (на естонски) за тамошната телевизија. Во 2013 ја основал годишната Полиглотска конференција. Исто така, се залага за поддршка на домородните јазици и оние на кои им се заканува истребување.
- Колку нови јазици научивме ние во последниве години?
- Зрно фестивал годинава ја завршува со впечатлива изложба на двајца професори од Академијата за уметност од Нови Сад. Таа ќе се одржи во сабота, 6 декември, во 19.30 часот, во салата Империјал 2, во КИЦ-Скопје.
- Во единството на делата на Јелена Ковачевиќ Воргучин и Предраг Узелац се отвора расправа за природата на трагите што ние луѓето ги оставаме. Узелац ги фаќа лицата на секојдневието во сребро, во материја што тврдоглаво памти, како да го штити она што светот лесно би го заборавил без аплауз — лицата на привидно обични луѓе со скриени подвизи, водени од сопствена етика, скромно, претставувајќи контрапункт на јавното мислење и наметнатите, непроверени вредности на современото општество.
- Јелена, напротив, ги прилепува сликите за тревата, во ткиво што ја прима светлината како космичка храна, каде хлорофилот го чува споменот на мајката онолку долго колку што природата му дозволува да ја предизвикува судбината на сеќавањето. Во нивниот диптих се среќаваат две вистини: потребата и немоќта животите да се сочуваат од заборав…Среброто и тревата, постојаноста и исчезнувањето, човекот и сеќавањето — сè се среќава во вечното прашање: што од светлината останува, а што се враќа во нејзината тишина.
- Во среда, трети декември, од 18 часот, авторот Сашо Алушевски ќе постави изложба од циклусот „На Мајката земја“ – шума, во мобилната-монтажна галерија, во Паркот на франкофонијата во Скопје.
- Преку суптилна деконструкција на лисја, земја, камен и вода, сликите ја расплетуваат врската меѓу визуелното и физичкото. Материјата се претвора во знак, а фотографијата — иако фиксирана — упорно одбива да биде статична. Таа сведочи за својата ограниченост, нудејќи простор каде што претставата и реалноста се разидуваат.
- Во реализацијата се користени природни материјали и повеќе аналогни фотографски техники: цијанотипија, Ван Дајк, гумотипија и гумомаслена техника, колодиум, мордансаж и лумен процеси.
