Добро, знам дека сте гледале многу филмови со вооружени лудаци чиј „пеколен план" до крајот на филмот завршува трагично, а нивните антихеројски ликови ви се лепат за срце. Добро, знам дека сте гледале и подобри од овој - Тарантино, Гај Ричи, дури и самиот МекДона со „Во Бруж". Ама ако ништо друго, овој ќе го сакате заради актерската екипа од соништата.

Можеби е заради тивката меланхолија на пост-новогодишните денови, можеби до преслатката шестгодишна Хашпапи, главниот лик во филмот, а најверојатно затоа што тој е едноставно добар.

За филмов прв пат слушнав кога беше забранет од Министерството за култура на Русија, заради неговата „штетна содржина". Откако го гледав не знам што е поштетно - да го гледаш, или да го живееш.

Филмот следи група актери кои ја подготвуваат шекспировата „Јулие Цезар" . Навидум ништо посебно, додека не сфатите дека не се работи ниту за вистински актери, ниту за филмско студио.

Филмот е истовремено и „feel-good" и „feel-bad" - комбинација карактеристична за скандинавските филмови. Критика на културата која се обидува да вкалапи, контролира, да наметне чувство на вина и грев дури и тогаш кога го нема, ова е ода на човековата страст по животот, и обидот тој достоинствено да се живее. Убав, убав филм.

Клајв Овен и Никол Кидман во HBO филмот за еден од најпознатите книжевни парови во историјата, во режија на Филип Кауфман („Неподносливата леснотија на постоењето", „Хенри и Џун").

Мислев дека ќе бидам оригинална со споредбава, но некој веќе се сетил на неа - Hunger Games е микс на „Шоуто на Труман", Американски идол и Дарвин.

Некако ни падна мака кога сфативме дека филмов е блиску до тоа да биде прогласен за најлош на сите времиња, ако е според мерките на Rotten Tomatoes, каде тој не мрда од 0%, што според нивни стандарди значи дека филмот е „мувла", или по нашки „тапа".

Базиран врз истоимената драма на Јасмина Реза, во филмов - споjлер алерт - нема ни 'м' од некаков физички, крвав масакр.

Инспириран од книгата на неодамна починатиот Морис Сендак, Спајк Џонз („Да се биде Џон Малкович", „Адаптација") ја претвора сликовницата од само 40 страници и сосема малку текст во прекрасен филм-фантазија.

Филмот ќе ви се допадне под два услова: да сте љубител на коњи, или да имате околу 14 години. Или двете.

Беше многу топол мај кога со студентите по етнологија ги шпартавме преспанските села, барајќи соговорници. Опремени со капчиња, шишиња вода и диктафони, како некаков армиски вод на специјална задача, трагавме по „информатор" расположен за муабет.