Букбокс демо е за дела во ракопис, необјавувани на хартија, без лектура и коректура, без корица и ISBN број. Тие се од неврзаните - и да останат 'демо' тоа воопшто нема да ги засегне. Флуидноста на форматот ги ослободува, а нам ни дава увид во она што се случува вон главните и често застојани издавачки текови. Луѓето пишуваат по дома, и понекогаш пишуваат добро. Пишуваат на македонски и на нам блиски јазици. Ако некому помогнеме да биде преведен и објавен супер. Ако не, барем ќе знаеме дека постои.

Нешто повеќе од една година по излегувањето на романот и трагичните настани со коишто беше (не)намерно поврзуван, со малку постудена глава да видиме - за што зборува романот на Уелбек?

„Ромула и Стафилус искачаа тука", „Спиев со келнерката", „Атиметус ме напумпа"... Да имало Фејсбук пред две илјади години овие графити би биле статусите на жителите на Помпеја, пронајдени на камените ѕидови на градот под Везув.

Колкав притисок ќе ви врши околината денес, за да ѝ го доделите она што ви е вам најскапоцено - вашето внимание? И колку притоа можете да ѝ се спротивставите? Оваа книга дијагностицира проблем, но истовремено нуди и можни решенија.

Бескрајно шармантен, неофицијален туристички водич за град-антички побратим на Скопје, во кој се наоѓа најтесната улица на светот, а ако сте доволно љубопитни, и најширокиот поглед на свет. 

Во неговата прекрасна „Зен и уметност на поправање мотори" Роберт Пирсиг прави разлика меѓу два начина на мислење – класичен и романтичен. Класичниот го осмислува светот низ апстракции, форми и класификации.

Некаде на почетоците на Букбокс објавивме  поетски „дует“ на двајца автори – јуракот и Синиша Орешчанин. Хармоничното, двогласно „пеење" во литературата, исто како и во животот, не се случува така лесно.

Оние кои го следат Букбокс знаат за нашата желба за промовирање на измислени, но и подзаборавени а прекрасни зборови од нашите дијалекти. Затоа уште на невидено го поздравивме излегувањето на лексиконот-збирка зборови од гевгелискиот, кој нам од „северот" ни звучи токму како странски.

Дури и од боречки вештини да знаете само некого прекорно да го погледнете (па и тоа неефикасно), прави впечаток кога некој кој во Македонија се занимава со нив одлучил да напише и самиот да издаде книга од 250 страници на оваа тема. 

Да речеме дека сте пораснале со неговата музика и го сметате за музички гениј - тогаш оваа книга е за вас. Да речеме дека никогаш не сте чуле за човекот, а вака по фаца ви изгледа како некој кого и никогаш не би сакале да го запознате - тогаш оваа книга е за вас.

Книга на антрополог и ботаничар кој патува низ светот и ги истражува билките кои се користат како психоактивни супстанци во различни култури. Со некои од нив и самиот експериментира - за некого тоа е контроверзно, за други токму тоа е основа да имаат доверба во она што го зборува. 

Има така некои автори и книги кои ни шлајфуваат на дното на купчето, и покрај тоа што ни биле препорачувани, и често сме ги гледале на бестселер листите. Еден од нив, на кого до сега неоправдано не сме му посветиле внимание, е Дејвид Седарис.

Романов сигурно ќе ви се допадне ако: сте пушач, НЕ сакате деца, и ги сметате реалните шоуа од типот на Големиот брат или Икс-фактор за дно на цивилизациското дно. Писателот со комплицирано презиме така ја доловува современата атмосфера на апсурдна репресија, што го замисливме Кафка како ја крева раката и му вели: „Да пукне!".

Кога деновиве им кажував што читам на моите пријатели, тоа кај нив предизвикуваше интересни, родово обоени реакции. 

Освежување на последниот Саем на книгата беше појавувањето на три графички романи на македонски - „Дон Кихот" и „Фауст" од германскиот цртач Фликс и „Боксерот" на Рајнхард Клајст. Првите два се интересни затоа што ги сместуваат славните класични ликови во современ контекст и со тоа ја акцентираат безвременската димензија на проблемите со кои тие се соочуваат.

Колку и да звучи бизарно, војните, кризите и природните катастрофи можат да предизвикаат позитивни уметнички придвижувања во националните книжевности и во уметноста воопшто, што заради квалитетите изродени од маката и катарзичниот карактер на пишувањето, што заради перверзната опседнатост со трагичното и ужасното на читателите од други контексти.

Одамна не ми дошло уште во првата реченица да напишам: Ова е баш убава книга.
Барико, по образование пола филозоф, пола музичар, стана познат по неговиот краток роман „Свила".

Ако Саша Греј се покажа како просечна авторка на еротски роман, нејзината колешка Џени Кетчам го има целиот потенцијал да заглави во патетична исповед, и јавајќи на бранот на за кратко продолжената слава со ваков тип соголување, на кое публиката исто така мастурбира колку и врз нечии физички голи слики, да исцеди уште некој долар до следниот „проект".

Есеи на „црниот пророк" на информатичкото доба, на кого му го должиме терминот „киберпростор" и уште куп предвидувања во врска со реалната телевизија и интернет. Сега, како жив сведок на сопствените визии, тој спокојно си живее во Ванкувер, дозволувајќи си конечно да напише книга која во стандардната номенклатура се квалификува како нефикција - всушност истото она што тој и до сега го пишуваше, само пред своето време.

Ја продолжуваме серијата двогласни Букбокс пеења, со две дами. Ана Голејшка и Д. А. Лори, во староновогодишен дует, посветен на што друго ако не на...љубовта. Првиот дел е на Ана, вториот на Лори, а неочекувано завршуваат исто - со оптимистичен повик.

Дуетите во животот се важна работа - да имаш со кого да врзеш муабет, да споделиш мака, да се скараш. Уметноста во тоа не е ништо поразлична од животот. Почнуваме рубрика на креативни соработки, чија црвена лента ја сечат Џовани и Дарко.

Кога слушна дека книгата на Предин, за којашто има напишано предговор и која ја промовираше низ Хрватска, се преведува на македонски, и дека на неа случајно работи истата моја пријателка која компјутерски ја обработуваше и неговата збирка колумни кои пак ги преведов јас, Дежуловиќ изјави: „Космосот е чудо".

Начинот на кој дојдов до оваа книга во голема мерка е мета-приказна за нејзината содржина. Обидувајќи се без успех да влезам во трагата на „Тажните тропи" од Клод Леви-Строс, за која како низ тропска магла се сеќавам дека некогаш ја бев била имала (употребено граматичко време - претерит), истата ја најдов електронски и во нејзиното српско издание.