Се наоѓа во Перм, блиску до Урал, и како и голем број театри во светот во моментов е затворен. Но тоа не е причина таму да не се држат претстави. Само со помалку луѓе. На пример со - еден.

Eден од бизарните онлајн феномени деновиве е водењето списоци за познати личности заболени од вирусот, кои постојано се апдејтуваат (Пласидо Доминго, Харви Вајнстин, принцот Алберт...). За жал, првата жртва е од џез сцената.

Има луѓе на кои наметната изолација им доаѓа одлично - им дава време и енергија да смислат нешто корисно и добро. Ако никогаш не сте вежбале пилатес, сега му е мајката. Во чест на човекот кој со години им го спасувал животот на луѓето кои биле со него во затвор, со тоа што им ги одржувал и телата, и умот.

Неверојатно е колку бргу мозокот ни се шалта во „дистанцирај се“ моуд, и почнува да толкува сè што е обратно од тоа како опасно или барем необично. Бацување на филм? Брррр...

Бурата ќе помине, но нашите животи можат долгорочно да се променат. Ако самите не покажеме одговорност, тоа ќе биде оправдување за наметнување засилен надзор и губење на приватноста, кои нема да бидат само привремени.

Кога целата криза ќе помине, ќе можеме пораат да ги анализираме нејзините последици во различни подрачја, кои не секогаш имаат врска со медицина или економија. На пример, тие веќе имаат врска со јазикот - користењето на „вирус“ во метафорична смисла не само што не е соодветно, туку може да е и опасно. 

Неодамна почнавме со објавување видео туторијали изработени од студентите на Институтот за етнологија и антропологија при ПМФ, УКИМ. Првото беше за учење пајдушко, второто за фаќање 7/8 ритам на дајре.

Во момент кога стриминг сервиси, телеком оператори и дата бази овозможуваат целосно бесплатен или олеснет пристап до содржини, JSTOR одлучи да направи великодушен чекор - да „отвори“ нешто што и претходно беше отворено. И да потсети на својата алчност и недемократичност.

Сте оделе на свадби на кои не сте можеле да се приклучите на пајдушко? Не знаете како се држи 7/8 такт? Еве ви шанса да научите.

Насекаде низ светот, па и кај нас, очајните времиња подразбираат очајни мерки. На пример држење настава онлајн, дури и за оние кои никогаш тоа не го пробале, ниту пак го сакаат.

Бројките според кои деновиве најгледани филмови на стриминг сервисите се оние поврзани со катастрофи и болести укажува на тоа дека луѓето наместо ескапизам, бираат да се изложат на стравот.

Страв од болест. Страв од смрт. Сето тоа поттикнува ирационални верувања и однесувања кои можат да му наштетат на општеството. Еден римски поет и филозоф од петтиот век п.н.е. зборува токму за ова.

Нова изложба во Лондон истражува за тоа како се прикажувани жените во „благословена состојба“ од средниот век до денешното, дигитално доба. Со оглед на моменталното седење дома, по пар месеци можно е актуелизирање на темата.

„Диксит“ е популарна друштвена игра со карти, чии илустрации поттикнуваат асоцијации и инспирираат раскажување приказни. Даваме награда за првите тројца кои ќе ни испратат свои. Но пишувајте и за ќеф, онака.

Се викала Јунис Нортон, живеела од 1908 до 2005, а нејзините изведби (над сто) денес се достапни само на Јутјуб. Откако се омажила нејзината дискографска куќа едноставно ја избришала од списокот на свои клиенти.

Aко деновиве ви се случило да одбиете да се ракувате до сега веројатно ве прогласиле за арогантен или ненормален. Иако ракувањето докажано пренесува патогени, ритуалот е толку длабоко всаден, што луѓето се збунети кога остануваат без него. 

Кога во твојот јазик не постои одреден термин (или постои, ама не го знаеш), тогаш тенденцијата е тој феномен воопшто да не го забележуваш. Ова значи дека ти се случува „подсознание“, или хипокогниција.

Има неколку книжевни дела кои почнаа да се препрочитуваат низ призмата на коронавирусот - „Чума“ на Ками, „Слепило“ на Сарамаго, „Беснило“ на Пекиќ. И едно италијанско дело од 14 век, од кое ги памтиме еротските сцени, но на сметка на тоа имавме подзаборавено дека се одвива во време на пандемија.

Го видовме клипчето на кое жена чита соопштение во кое се препорачува недопирање на лицето заради опасност од пренос на коронавирусот, а потоа си го лизнува прстот за да го сврти листот. Колку и да ти кажуваат дека не треба да го правиш тоа, нагонот за самодопирање е посилен. А тој е забележан и во историјата на уметноста.

Некаде онлајн постојат ливади посипани со ситни цвеќенца, сончеви зраци кои ѕиркаат низ гранките, стадо диви елени и кошници полни печурки. Во селската колиба со сламен покрив мириса на тазе пита, а пред неа се суши облека која мириса на лаванда.

Пред 25 години излезе албумот Jagged Little Pill на Аланис Морисет, на кој се најде песна која и до денес е нејзин најголем хит. „Ајроник“ наводно зборуваше за иронични ситуации. Ама, иронично, можеби и не.

Помислете на кој и да е збор. На пример „магдонос“. Почнете да го изговарате или да го пишувате десетина пати. После некое време тој ќе почне да ви губи смисла и ќе имате чувство дека никогаш и ја немал. После кратка пауза магдоносот пак ќе стане тоа што е.

Едноставна шема преземена од играта Dungeons&Dragons стана вирален начин за категоризирање на луѓе, начини на седење или пакување леб. Луѓето едноставно сакаат некаков ред, дури и кога тој потенцијално може да создаде уште поголем хаос.

Вчера, 6.3., десетина вработени во познатиот издавач Ашет организирано излегоа од њујоршката канцеларија на фирмата, како протест против објавувањето на автобиографијата на Ален. Тоа, заедно со уште куп реакции, придонесе истиот ден Ашет да ја повлече својата одлука.