Тензиите меѓу двајцата почнуваат уште пред војната во Украина, кога за време на Безбедносната конференција во Минхен, Харис и Зеленски имаат „тензични стратешки недоразбирања“ за тоа како Русија треба да биде спречена од вовлекување на Европа во нова Студена војна.
Тогашниот украински министер за одбрана, Олекси Резников, сведочи дека Харис го одбила барањето на Зеленски за превентивни санкции против Русија во надеж дека тие ќе ја одложат инвазијата. Наместо тоа САД од Зеленски побарале јавно да каже дека инвазијата е неизбежна. Зеленски прашал зошто, но никогаш не добил одговор на тоа.
Иако идеолошки се порамнети, во пракса постои голема разлика и меѓу Бајден и Харис околу Украина. Додека првиот е прилично енергичен околу украинското прашање, Харис во повеќе наврати не искористува неколку можности за воспоставување на квалитетни односи со Зеленски. Таа има и неколку недоветни јавни испади околу Украина, кои го потврдуваат ставот на критичарите според кои таа не може најдобро да се снајде на таа тема.
Делумно вината за ова се припишува на тоа што Харис не е најдобро подготвена општо за дипломатските обврски што доаѓаат со позицијата, кои главно се покриени со однапред подготвени белешки за секој пат кога таа патува во странство.
Предвидувањата се дека таа нема да има друга опција освен „да учи на работа“ и да работи на подобрување на односите со Зеленски.
„Ниту Зеленски ниту Харис немаа причина да развијат врска. Зеленски ја смета нејзе дека е премногу фокусирана на домашни прашања без интерес за надворешни работи, но тоа ја одразува нејзината улога во администрацијата. Неговиот став многу повеќе би бил незаинтересираност отколку презир,“ објаснува поранешниот специјален помошник на Роналд Реган, Даг Бандоу.
