Кога во февруари канадскиот премиер ја најави намерата неговата влада да донесе закон за „Онлајн штета“, канадските медиуми тоа го опишуваа како „закон за заштита на децата“ што ќе ја запре „експлоатацијата на децата“. Трудо отсечно ги отфрли критиките дека законот може да има поширок фокус.
„Со нетрпение очекувам да го поднесам тој предлог-закон за онлајн штети, за кој луѓето ќе видат дека е многу, многу конкретно фокусиран на заштита на децата, а не на цензурирање на интернет“, пресече прогресивниот премиер.
Кога пак беше претставен нацрт законот, „конструктивните“ медиуми го пречекаа небаре стигнува пеницилин.
Несогласувања имаше малку. Што може да биде погрешно со зголемување на безбедноста на децата или „заштита на ранливите“?
А потоа луѓето го прочитаа законот.
Неговиот опсег не се ниту само децата, ниту само слободата на говорот. Тој го презамислува целото општеството третирајќи го како задолжителен проект на социјален инженинг, воведувајќи нови трансформативни практики кои:
- Ги вклучуваат канадските граѓани во амбициозен систем за социјално следење, со награди до 20.000 долари за анонимни „информатори“ кои ќе пријават „однесување со омраза“, при што виновниците ќе платат казни до 50.000 долари, создавајќи самофинансиран национален систем за шпионирање;
- Воведуваат вонредни кривични казни, вклучително и доживотен затвор не само за постојните злосторства како „заговарање геноцид“, туку за секој „престап мотивиран од омраза“: во теорија и фрлање ѓубре може да биде такво ако е извршено со намера за омраза;
- Казнуваат „пред-криминал“ случаи како во филмот „Малцински извештај “. Ако доушникот го убеди судијата дека „ЌЕ извршите“ дело од омраза, може да бидете затворени до една година, да бидете во домашен притвор, да ви биде одземено огнено оружје или да бидете принудени на тестирање за дрога/алкохол - сè за работи што НЕ СТЕ ГИ НАПРАВИЛЕ.
- Казнуваат изјави од минатото. Законот ја заобиколува правно недозволивата „ретроактивност“ во казнување така што ја дефинира како „континуирана комуникација“ на омраза. Со други зборови, кривично дело е и ако не сте избришале сè лошо што некогаш имате кажано/ напишано.
- Принудуваат корпоративни интернет платформи кои нема да ја отстранат „штетната содржина“ (во некои случаи во рок од 24 часа), а казните се сатар - до 6% од бруто глобалниот приход.
Законската креација на Трудо е франкентајновско чудовиште склепано од најлошите идеи што веќе ги имаат употребено неговите браќа по цензура (Австралија, Шкотска, Ирска...), сето тоа на стероиди.
Не им е јасно на сите како ова ќе функционира во пракса но повеќето се сигурни дека доколку законот биде усвоен, ќе претставува сериозен пресврт кој задира во самиот концепт на индивидуалните права, отфрлајќи ги идеите како презумпција на невиност и правото да се соочиме со оној кој нè обвинува.
„Џастин Трудо е подготвен да ја ребрендира Канада и да ја замени нејзината репутација за солидарност, братство и великодушност со ригидност и колективна параноја“, пишува Мат Таиби.
Тој не е сигурен дека донесувањето на законот ќе наиде не отпор каков што заслужува. За тоа говорат и некои историски паралели на кои потсетува извршен директор на канадска асоцијација на адвокати за човекови права:
„Америка е основана со бунтовништво. Канада е основана на идејата дека не сакаме да се бунтуваме. Оние луѓе од 13-те колонии кои не сакаа да се побунат, заминаа и дојдоа во Канада. Лојалистите. Ние во историјата немаме борба за слобода како што е во американската историја,“ вели Брус Парди.
Основачот на Rebel News, Езра Левант додава:
„Американците обично ја игнорираат Канада затоа што сме прилично добар комшија. Но, куќата на вашиот комшија сега е во пламен“.
