Во време кога Трамп успева да ја ужаснува целата своја околина однесувајќи се како што се однесува 70 и кусур годишен богаташ кому сите претходни претседатели и влади му дозволувале да прави што ќе посака и да заработува во систем што го наместиле во корист на побогатите, Вил Фарел го воскреснува ликот на Џорџ Буш помладиот, на кого дури и криво му паѓа колку брзо сè му заборавиле.
Човекот кој моментално раководи со САД како услов за службено патување во Лондон од британската премиерка побарал да им се забрани на сите да демонстрираат против него.
Истата нација што не може да се помири со своето раководство моментално е зафатена со изразито глупиот предизвик (дури и за интернет времиња) на јадење пакетчиња прашок. Се вика Тајд под челенџ, по мини комплетчињата Тајд прашок и детергент за перење алишта, и целта е да изедеш едно вакво пакетче, што нормално е отровно, нормално е штетно по живот и здравје, нормално е глупо. Ама луѓе се упорни.
Неколку швајцарски градови се под анти-капиталистички протести стандардни за сезоната на одржување на Светскиот економски форум, а кулминацијата се очекува во петок кога Трамп треба да пристигне во Давос.
Спортската јавност и натаму се интересира за тенисерот кој се вика, верувале или не, Тенис Сандгрен и доаѓа од САД. Во Европа и не е нешто познат, ама во Америка околу него се водат жестоки дебати меѓу левицата и крајната десница.
Сè што организирано е против Трамп не може да дочека конечно да се докаже целата афера околу руското мешање во американските избори и победата на Трамп, нешто што исто така може да се толкува како колективен мелем за стравот и паниките од времето во кое се најдоа и сите промени што се случуваат. Исто така веројатно е и дека е претерано со доделувањето супермоќи на Путин и неговата способност за глобален куклар.
Под водство на Трамп, популарноста и лидерскиот престиж на САД опаѓаат во целиот свет. Освен во спомнатите четири земји. Причините им се различни, тоест секоја од нив е башка будала.
Пред некое време пишувавме за тоа како светот го преведе shithole на Трамп, опис кој тој го употреби за Хаити, Ел Салвадор и земјите од Африка. Хрватска го искористи сочното „вукојебина“, Финска „шупачки држави“, кај нас „дупки“ или „свирипичино“. Но каква е историјата на англискиот термин?
Лесно е да се спореди бруто домашниот производ на Хаити со она на САД или на некоја богата европска земја и да се донесе будалест заклучок за нечија инфериорност и нечија супериорност. Но, кога ќе се постави прашањето зошто едните се сиромашни а другите богати, на површина излегува сето лицемерие на вториве.
Ендевор контент ги откупи правата неодамна објавениот бестселер Оган и гнев, во кој новинарот Мајкл Вулф го раскажува своето сведоштво на првата година од мандатот на Трамп.
Како дел од проверката на Трамп му беше даден МОКА тестот (Montreal Cognitive Assessment). Предизвикот кој првично е создаден во 1996 се користи како „стандард за утврдување на блага когнитивна дисфункционалност.“ Тестот трае 10 минути. Според докторот на Трамп, американскиот претседател има 30 од 30 поени на тестот.
Ако сакате да видите мизогинија – вистинска, висцерална мизогинија што сака да засрамува жени, што ги гледа како неспособни да размислуваат сами за себе, или како сопственички на толку отровни мисли што не ни смеат да размислуваат – не одете подалеку од #MeToo.
За време на годишниот систематски преглед, на лично барање на Трамп направено е испитување на неговите когнитивни способности. Исто на негово барање и резултатите се објавени што е можно побрзо.
Во саботата во 8 часот и 7 минути, се живо на Хаваи што има мобилен ја доби веројатно најзастрашувачката порака што може да му стигне на телефон, дека кон островот е истрелана балистичка ракета и секој под итно да бара засолниште. Ниту ракета беше истрелана, ниту островот беше нападнат, само било притиснато погрешно копче.
И без многу разбирање англиски јасни ти се двата зборови од кои е составен терминот што американскиот претседател пред некој ден го употребил за Хаити, Ел Салвадор и земјите од Африка. Како и за добар дел пцовки и навреди, и за овој збор нема директен превод, без разлика дали е на македонски или кој било друг јазик.
Во сатиричната колумна која комичарот Енди Боровиц ја пишува за Њујоркер, „Боровиц рипорт“, тој ја дефинира главната линија на раздор помеѓу Трамп и неговата можна конкурентка во претседателските избори 2020 - тој мрази книги, таа има читачки клуб. И тоа би требало да е доволно за Американците кога следниот пат ќе гласаат.
По најневеројатните количества внимание што лажните вести како еден од сегментите на интернет дното успеаа да го соберат и навлечат на себе, темата сериозно се зафатија да ја изучуваат сериозни луѓе. А дури и за одговарање на основните прашања околу ова требаше време.
Постојаното искричење меѓу Трамп и медиумите (овој вреска „Лажни вести!“, овие врескаат „Судир на интереси!“) се чини дека е една од досега невидените иновации кои ги донесе негото запоседнување на Белата куќа. Но, еден друг нејзин станар, легендарниот Френклин Делано Рузвелт, на новинарите кои ги сметал за предавници им делел кукасти крстови.
Дете на мигранти од Конго, капитенот на белгиската фудбалска репрезентација и на англискиот лидер Манчестер Сити важи за еден од најинтелегните играчи на денешницата. Не го занимаваат шарени копачки и фризури со гел, туку нешто далеку подлабоко.
Зборувајќи на Ен-би-си за својата книга, Мајкл Волф изјавува дека „луѓето на Трамп го сметаат него за дете“ објаснувајќи дека американскиот претседател има постојана потреба од инстантно задоволство, „ниту чита, ниту слуша, тој е како флипер, само мава на сите страни.“
Во име на индустријата, упатената Аурора Сноу пренесува еден фасцинантен културолошки пресврт: порано политичарите ги криеја своите сексуални афинитети, денес порно ѕвездите ја кријат својата политичка ориентација.
Една година од претседателствувањето на Трамп, неговата грандиозна идеја за подигање ѕид на јужната граница се сведе на неколку прототипи од по 10-тина метри закопани во пустина.
Меѓу останатите работи што Мајло Јанопулос ги изгуби откако на почетокот од годинава се стави во одбрана на сексуални односи меѓу возрасни и малолетни лица, беше и неговиот договор за објавување книга со Сајмон и Шустер. Благодарејќи на тоа што Мајло го тужеше издавачот, комплетната евиденција околу книгата, вклучително и уредничките забелешки станаа јавна информација.
Дали може список кој содржи ставки од типот „менувај чорапи“ да биде водилка за Новата? Може, особено ако тоа е комбинирано со „читај добри книги“ и „одржувај ја машината на надежта“. И ако е напишан од Вуди Гатри.