Памела Хариман има навистина интересна биографија. Се смета за „најголемата куртизана на својата ера“, а децении по нејзината смрт за неа се уште има поделени мислења - дали била многу лукав играч на светската политичка сцена или само бесрамно алчна за пари и слава. Можеби двете?
Да можете да бирате дали порадо би шизеле пред кооперација со развеселени селани насликани од четката на Питер Бројгел постариот, или би сркале варено вино рассоблекувајќи се од жештини, како што го прават обожавателите на алкохолот кај Тицијан? Всушност, делата и не се толку различни, бидејќи (скоро) сите с(м)е исти по неколку пијачки.
Под „славни“ не секогаш се подразбираат богати и привилегирани семејства, иако тоа е еден од елементите коj на нивните членови им обезбедува поголема шанса за образование и негување на талентите. Но за да ги негуваш талентите треба и да ги имаш.
Вообичаено мислење е дека Олимпијади во средниот век едноставно немало. Но тоа не е сосема точно - меѓународни спортски натпревари сепак се одвивале, со трки со кочии и рицарски дуели.
Пред 31 година се случила најголемата кражба на уметнички дела, вредни тогашни 500 милиони долари. Нова документарна серија ги истражува можните теории, но раскажува и приказна за основачката на ограбениот музеј.
„Крилестата Ника Самотрачка“, мермерна скулптура на грчката божица, мириса како бел цвет од тубероза помешан со дрвенести тонови. „Разговор во паркот“ на Томас Гејнсборо има арома на тукушто процветани рози. A „Капачката“ на Жан-Огист-Доминик Енгр пак на ноти лаванда, портокалови цветови и масло од нероли.
На денешен ден пред дваесет години се одржа закопот на принцезата Дијана, чија смрт останува една од најкоментираните и најанализираните во историјата на славните личности. Од каде ваквата опсесија со прераното заминување на некој славен?
Кога слушна дека книгата на Предин, за којашто има напишано предговор и која ја промовираше низ Хрватска, се преведува на македонски, и дека на неа случајно работи истата моја пријателка која компјутерски ја обработуваше и неговата збирка колумни кои пак ги преведов јас, Дежуловиќ изјави: „Космосот е чудо".
На 18. мај 1922 Вајолет и Сидни Шиф организирале вечера во хотелот Мажестик во Париз. Гости: Пикасо, Стравински, Џојс и Пруст. Звучи како нечиј хипстерски сон, но вистина е. Џојс се напил, па Пруст морал да го носи до дома со шофер.
Си немал Букбокс работа, си собирал наслови од сајт, и си направил поетска турлитава. Некои комбинации ни имаат смисла - можеби навистина статииве испраќаат некаква сублиминална порака. Испратете ваша, да видиме каква приказна ви кажува нашиот сајт.
