- „Освежително вино на тераси покрај вода, искапени во сонце; пловење со бротчиња и Стар град заштитен од Унеско - Охридското езеро има сè што би посакале од шик европски одмор за само дел од цената.“ Вака, и со насловот горе, Сара Холт ја почнува својата травел-колумна за Индепендент и ги кани Британците да го откријат Охирд, особено сега кога има директни летови од Манчестер и Гетвик.
- „Sвечкаат чаши, а прибор за јадење гребе по чиниите во едно кафуле покрај тротоар, до езерото. Луѓе пијат Аперол и еспресо и јадат пица, со главите свртени кон водата со паун-зелена боја и ридовите полни со вили што ја опкружуваат. Сцената одговара и за езерото Комо - но јас сум 2000 километри оддалечена од северна Италија, во еден џеб во југозападна Македонија што се вика Охрид.“ Сега ви се оди во Охрид, признајте.
- „Прошетајте низ улиците во центарот и ќе откриете уште едно од богатствата на Охрид: продавниците за накит. Излозите капат од рачно изработен сребрен филигран со дизајни деликатни како миљенца. А потоа - бисерите. Охридски бисер, каков што имаат носено кралицата Елизабета II и принцезата Дајана, и се разликуваат од другите што ќе ги најдете во светот бидејќи се рачно направени.“
- „Пиејќи вино и грицкајќи на сонце во една винарија, повторно добивам чувство дека сум во Италија. Но, таа мисла брзо поминува - затоа што Охрид е многу повеќе од копија на Комо. Охрид е дестинација богата со историја и исполнета со богатства самиот по себе.“
- Исак Андик, основачот на модниот синџир Манго, се лизнал и паднал од карпа висока 150 метри и загинал на 71-годишна возраст.
- На местото на несреќата бил присутен син му, а полицијата била повикана околу 1 часот попладне.
- Андик е роден во Истанбул и со семејството се доселил во Каталонија во ‘60-те. Почнал со продавање маици на соучениците во Барселона, па продавал облека на уличен пазар, за на крај да сфати дека со бутик ќе заработи повеќе пари и да ја отвори првата Манго продавница во 1984. Лани, Манго имаше заработка од 3,1 милијарди евра.
- Еден од најзначајните увиди кои се направени во мировните студии е следниов: убедливо најдобриот предвидувачки фактор на мирот во една земја не е нивото на богатство, квалитетот на демократијата ниту етно-религискиот идентитет, туку тоа како жените во неa се третирани.
- Кога на жената, според (сексистичките) традиционални родови улоги и` е доделена покорна положба, перципирана е како помалку вредна и помалку способна од мажот и е доживувана единствено релационо и во функција на неговите потреби, таа станува легитимен таргет во очите на насилникот. Понатаму, истрајната нееднаквост во животните можности и сексистичкиот притисок од околината на крајот ја поставило жената во економска и социјална зависност од мажот поради што има многу ограничени потези за делување (што е една од главните причини поради кои жените остануваат во насилни релации).
- Во последниве години некои перцептивни истражувачи и новинари забележале една индикативна заедничка особина во индивидуалните криминални истории на мажи кои сториле дела на насилен екстремизам во западните земји (без разлика дали биле десно или лево ориентирани)– речиси сите имале документирана историја на вршење домашно насилство.
