Игор Радев: Да се биде „она на М“
8 јули 2022
- Иронично е тврдењето што ни се дава во својство на анестезија дека со постојниот „француски предлог“ допрва се „гарантирал“ македонскиот јазик.
- Еден јазик по природа не е предмет на надворешни „гаранции“, туку на суверената волја на неговите говорители да го користат, кодифицираат и именуваат како што сакаат.
- Исказите за некакви дополнителни „гаранции“ се само пословичното ‘ишкање на мувата од капата’, кои укажуваат на спротивното - дека веројатно некој е со намера да го проблематизира јазикот… а, се прашувам, со тоа и сувереноста на државата, нели?
- Депресивно делува таа, како да ја наречеме, ‘енергија на самоизмама’, небаре уживаме во тоа да бидеме лажени. Сè е déjà vu на ситуацијата од пред три-четири години. Еве ги повторно ‘евро-емисарите’ сјатени врз нас, исти им се и изјавите, коишто се сведуваат на три тврдења: 1) ‘морате да прифатите заради ЕУ’; 2) ‘ова е последното нешто што се бара од вас’, и 3) ‘сега или никогаш…’
- Ако Преспанскиот договор беше ‘последната и најголема жртва’ што наводно ни ги отвораше портите во ЕУ, од каде сега испадна овој уште ‘попоследен’ предлог што бара од нас уште ‘понајголема’ жртва?
