- По новиот документарец за Ентони Бордејн (за когошто пишувавме тука) во кој тој чита неколку реченици кои во текот на животот никогаш не ги кажал гласно, следи нов случај на ваква „финта“ искористена во филм кој се води под жанрот „документарен“. Тоа е новиот серијал на Нетфликс, „Дневниците на Енди Ворхол“.
- Во шест епизоди шоуто прикажува интервјуа со различни луѓе кои го познавале Ворхол, но истовремено се читаат и делови од личните дневници на уметникот. Режисерот Ендрју Роси наводно добил експлицитна дозвола од Фондацијата Енди Ворхол да создаде верзија на неговиот глас со помош на AI. За оваа цел реален актер читал делови од дневниците, а потоа тие се компјутерски прилагодени за по начинот на изговарање и питсбуршкиот акцент да се препознатливи за Ворхол.
- Резултатот на аудио „дипфејк“ е постигнат со користење на оригинална снимка од неговиот глас која трае само четири минути. Тој бил познат по давањето многу кратки и неодредени одговори на телевизиски интервјуа, зборувал многу тивко, и главно одговарал со „да“ и „не“.
- Зрно фестивал годинава ја завршува со впечатлива изложба на двајца професори од Академијата за уметност од Нови Сад. Таа ќе се одржи во сабота, 6 декември, во 19.30 часот, во салата Империјал 2, во КИЦ-Скопје.
- Во единството на делата на Јелена Ковачевиќ Воргучин и Предраг Узелац се отвора расправа за природата на трагите што ние луѓето ги оставаме. Узелац ги фаќа лицата на секојдневието во сребро, во материја што тврдоглаво памти, како да го штити она што светот лесно би го заборавил без аплауз — лицата на привидно обични луѓе со скриени подвизи, водени од сопствена етика, скромно, претставувајќи контрапункт на јавното мислење и наметнатите, непроверени вредности на современото општество.
- Јелена, напротив, ги прилепува сликите за тревата, во ткиво што ја прима светлината како космичка храна, каде хлорофилот го чува споменот на мајката онолку долго колку што природата му дозволува да ја предизвикува судбината на сеќавањето. Во нивниот диптих се среќаваат две вистини: потребата и немоќта животите да се сочуваат од заборав…Среброто и тревата, постојаноста и исчезнувањето, човекот и сеќавањето — сè се среќава во вечното прашање: што од светлината останува, а што се враќа во нејзината тишина.
- Во среда, трети декември, од 18 часот, авторот Сашо Алушевски ќе постави изложба од циклусот „На Мајката земја“ – шума, во мобилната-монтажна галерија, во Паркот на франкофонијата во Скопје.
- Преку суптилна деконструкција на лисја, земја, камен и вода, сликите ја расплетуваат врската меѓу визуелното и физичкото. Материјата се претвора во знак, а фотографијата — иако фиксирана — упорно одбива да биде статична. Таа сведочи за својата ограниченост, нудејќи простор каде што претставата и реалноста се разидуваат.
- Во реализацијата се користени природни материјали и повеќе аналогни фотографски техники: цијанотипија, Ван Дајк, гумотипија и гумомаслена техника, колодиум, мордансаж и лумен процеси.
