- Статијата „Делчев во македонскиот код на драмскиот текст“, објавена на порталот УМНО, вклучува извадоци и поенти од поголем научен труд на оваа тема, презентиран на Научната конференција посветена на 150 години од раѓањето на Гоце Делчев која се одржува денес, 4 мај.
- Почетоците на присуството на Гоце Делчев во македонската драматургија датираат од 1903 година, кога по повод неговата погибија, Војдан Чернодрински му ја посветува и ја поставува на сцена сценката „Срешта“ – првата македонска драма во стихови. Следуваат драмата „Илинден“ од Никола Киров Мајски (1923) и „Ајдучка полјана“ од Димитар Молеров (1926), „Илинден“ од Никола Киров Мајски (1923) и „Ајдучка полјана“ од Димитар Молеров (1926).
- Од драмата, ликот на Делчев, во периодот на модернизмот, во 1972 година, минува и на филмската лента – преку „Табакерата“, телевизискиот филм со сценарио на Ѓорѓи Абаџиев и Ташко Георгиевски, во којшто се екранизира и драмски се поставува истоимениот расказ на Абаџиев. За модернистичкото портретирање на Делчев може да се посочат и телевизиските серии „Курирот на Гоце“ (1978) и „Илинден“ (1983), но и монодрамата „Гоце“ на Ката Мисиркова-Руменова, екранизирана во 1993 година.
- Џејн Гудал, чија доживотна работа како приматолог помогна во проширувањето на разбирањето на светот за однесувањето и емоциите на животните, почина на 91 година, соопшти нејзиниот институт.
- Нејзините теренски студии со шимпанза не само што ги срушија бариерите за жените и го променија начинот на кој научниците ги проучуваат животните, туку ги документираа емоциите и особините на личноста кај овие примати што ја замаглија линијата помеѓу луѓето и животинското царство.
- „Откритијата на д-р Гудал како етолог ја револуционизираа науката, а таа беше неуморен застапник за заштита и реставрација на нашиот природен свет“, се вели во соопштението. Гудал беше назначена за Дама на Британската Империја во 2004 година, а во 2025 година беше наградена со Претседателскиот медал за слобода на САД. Таа беше именувана и за Гласник на мирот од страна на Обединетите нации во 2002 година.
- Оние книги што јас и мојата генерација ги нарачувавме од Лондон, сега ги има на секој книжевен сајт. Веќе нема потреба да плаќате царини за книги од странство – сето она што лично сум го купувал како студент – сега го има бесплатно во ПДФ. И тоа е одлично: книгата е достапна. Друго прашање е што достапноста сама по себе – не мора да биде добра. Затоа што достапно е сè: од порнографија до дрога.
- Еве како доаѓавме до книги за испит во вчерашниот изумрен свет. Прво, си определувавме – колку денови ќе го подготвуваме испитот. Потоа, во група (сите што полагавме ист испит) одевме во НУБ (Народната и универзитетска библиотека). Тоа подразбираше да си планираш цело претпладне, некогаш и попладне – престој во библиотеката. Излегувањето од дома подразбираше и да си понесеш сендвич или пари за ручек. Подразбираше и да се качиш во градски автобус, па да патуваш најмалку половина час до библиотеката. Таму ја имаше сета литература за нашите испити, но книгите не ги даваа дома: мораше да се чита во заедничката читалница.
- Тоа ми е главната поента: можеш да учиш сам, дома, на компјутер. Но можеш да учиш и во друштво, во библиотека. Што е поубаво? За мене поубаво е второво, за моите деца – првото. Разликата е огромна: кога си во друштво, се смееш, кажуваш вицови, си помагате околу нејасните книжевни термини, а ако некој заборавил да понесе сендвич, делите. Во читалницата се запозна и еден пар (таа идна медицинарка, тој иден математичар), и набргу направија свадба. Кога си сам во соба не е така. И да склучиш брак виртуелно со некого, не знаеш како мириса кога седи до тебе во читалница.
