- Статијата „Делчев во македонскиот код на драмскиот текст“, објавена на порталот УМНО, вклучува извадоци и поенти од поголем научен труд на оваа тема, презентиран на Научната конференција посветена на 150 години од раѓањето на Гоце Делчев која се одржува денес, 4 мај.
- Почетоците на присуството на Гоце Делчев во македонската драматургија датираат од 1903 година, кога по повод неговата погибија, Војдан Чернодрински му ја посветува и ја поставува на сцена сценката „Срешта“ – првата македонска драма во стихови. Следуваат драмата „Илинден“ од Никола Киров Мајски (1923) и „Ајдучка полјана“ од Димитар Молеров (1926), „Илинден“ од Никола Киров Мајски (1923) и „Ајдучка полјана“ од Димитар Молеров (1926).
- Од драмата, ликот на Делчев, во периодот на модернизмот, во 1972 година, минува и на филмската лента – преку „Табакерата“, телевизискиот филм со сценарио на Ѓорѓи Абаџиев и Ташко Георгиевски, во којшто се екранизира и драмски се поставува истоимениот расказ на Абаџиев. За модернистичкото портретирање на Делчев може да се посочат и телевизиските серии „Курирот на Гоце“ (1978) и „Илинден“ (1983), но и монодрамата „Гоце“ на Ката Мисиркова-Руменова, екранизирана во 1993 година.
- Зрно фестивал годинава ја завршува со впечатлива изложба на двајца професори од Академијата за уметност од Нови Сад. Таа ќе се одржи во сабота, 6 декември, во 19.30 часот, во салата Империјал 2, во КИЦ-Скопје.
- Во единството на делата на Јелена Ковачевиќ Воргучин и Предраг Узелац се отвора расправа за природата на трагите што ние луѓето ги оставаме. Узелац ги фаќа лицата на секојдневието во сребро, во материја што тврдоглаво памти, како да го штити она што светот лесно би го заборавил без аплауз — лицата на привидно обични луѓе со скриени подвизи, водени од сопствена етика, скромно, претставувајќи контрапункт на јавното мислење и наметнатите, непроверени вредности на современото општество.
- Јелена, напротив, ги прилепува сликите за тревата, во ткиво што ја прима светлината како космичка храна, каде хлорофилот го чува споменот на мајката онолку долго колку што природата му дозволува да ја предизвикува судбината на сеќавањето. Во нивниот диптих се среќаваат две вистини: потребата и немоќта животите да се сочуваат од заборав…Среброто и тревата, постојаноста и исчезнувањето, човекот и сеќавањето — сè се среќава во вечното прашање: што од светлината останува, а што се враќа во нејзината тишина.
- Во среда, трети декември, од 18 часот, авторот Сашо Алушевски ќе постави изложба од циклусот „На Мајката земја“ – шума, во мобилната-монтажна галерија, во Паркот на франкофонијата во Скопје.
- Преку суптилна деконструкција на лисја, земја, камен и вода, сликите ја расплетуваат врската меѓу визуелното и физичкото. Материјата се претвора во знак, а фотографијата — иако фиксирана — упорно одбива да биде статична. Таа сведочи за својата ограниченост, нудејќи простор каде што претставата и реалноста се разидуваат.
- Во реализацијата се користени природни материјали и повеќе аналогни фотографски техники: цијанотипија, Ван Дајк, гумотипија и гумомаслена техника, колодиум, мордансаж и лумен процеси.
