Во 1570 година, еден Французин бил уапсен поради криумчарење тајна кореспонденција меѓу Франција и Англија. Во записникот од неговото испрашување, случајно се спомнува дека со себе носел и кожна торба во која имало „четириесетина волнени топчиња за играње тенис“. Неговите испитувачи сметале дека тие се само начин за пренесување на тајни пораки, но сосема е веројатно волната, доколку била навистина цврсто стегната, да овозможувала отскокнување на топчињата.
Францускиот термин што се користел за оваа игра е jeu de paume (игра со дланка), спорт што се играл или со гола рака или со ракавица, а не со рекет. Од овој спорт произлегло она што денес се нарекува „вистински тенис“ (real tennis), различен од модерниот тенис на трева каков што се игра на Вимблдон.
Слични предмети како спомнатите топчиња биле најдени во палатата Те во Мантуа, Италија. Дел од нив биле лоцирани на покривот на палатата, други во блиската црква. Биле направени од кожа, ткаенина и конец, а наместо со волна, биле полнети со земја или животинска коса. Како и рачно изработените тениски топки денес, овие биле потврди, со нерамномерна големина и обично не биле обоени, освен со по некоја едноставна декорација.
Денес, „реалниот тенис“ е познат како „спорт на кралевите“, поради барањата за агилност и физичка подготвеност. Најпознатиот терен во Англија се наоѓа во дворецот Хамптон Корт, но има и многу други, како на пример еден близу Универзитетот во Ворвик.
Францускиот крал Луј Десетти бил голем љубител на jeu de paume и прв наредил изградба на затворени терени за игра, што подоцна станало популарно низ цела Европа. Во јуни 1316 година, по особено напорна партија, тој испил големо количество студено вино и наскоро потоа починал — најверојатно од плеврит (белодробно заболување), иако имало сомнежи за труење.
Во 16 век, имало два терени за jeu de paume во Лувр и уште многу низ Париз и во други кралски палати. Извештаи од амбасадори опишуваат чести натпревари меѓу благородници и кралеви, кои понекогаш завршувале со повреда — особено ако некој бил удрен со една од тврдите топки.
Французинот со многуте топки во 1570 најверојатно видел профитабилна можност поради растечката популарност на играта во Англија за време на Тјудорите. Веќе во тоа време ниту една европска кралска палата не се сметала за целосна ако немала терен за тенис, каде што владетелите и нивните свити ги покажувале своите вештини, често пред амбасадори, кои потоа пренесувале впечатоци кај своите владетели. Така, овој спорт станал меѓународен.
За среќа, денешниот тенис е далеку помалку опасен - нема топки полни со земја, ниту страв дека ќе сносите смртоносни последици ако победите исцрпен благородник.
Антологиската сцена си играњето вербален тенис во „Розенкранц и Гилденстерн се мртви“ (со младите Тим Рот и Гери Олдман)
