Кога некој ќе каже, ајде да воведеме тарифи на увозот од среанство, на почетокот тоа изгледа како патриотски потег кој ги штити американските производи и работни места.
И понекогаш, на почетокот, тоа фунционира. Но, само кратко време.
Подоцна, домашните индустрии почнуваат да се потпираат на државната заштита во форма на високи тарифи, престануваат да се натпреваруваат и да воведуваат иновативни технолошки промени и менаџирање кои им се неопходни за успех на меѓународните пазари.
Во меѓувреме, се појавува нешто уште полошо.
Високите тарифи неминовно водат до контра тарифи од другите земји и страв од започнување трговски војни. Резултатот е сè повисоки и повисоки тарифи и трговски бариери и сè помалку конкуренција.
Накоро, бидеји цените ќе бидат вештачки напумпани заради тарифите, а со субвенциите ќе се покрива неефикасноста и лошото менаџирање, луѓето ќе почнат да престанат да купуваат.
Тогаш се случува најлошото. Пазарот се намалува и колабира, бизниси и индустрии се затвораат а милиони луѓе ја губат работата.
Сеќавањата на сето тоа кое го доживеавме во 30-тите години, ме направи решен да го поштедам американскиот народ од протекционистичката политика која го уништува просперитетот...
